Συντάκτης: Ορέστης Μαλτέζος

Στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο, η ηθοποιός Anna Kendrick ασχολείται με ένα αληθινό περιστατικό που έλαβε χώρα το 1978, όταν ο -ακόμα ασύλληπτος- κατά συρροή δολοφόνος και βιαστής Rodney Alcala εμφανίστηκε στο τηλεπαιχνίδι “The Dating Game”. Παρότι εύκολα θα μπορούσε να περιοριστεί στην αναπαράσταση μιας συναρπαστικής υποσημείωσης της αμερικανικής ποπ κουλτούρας, η Kendrick, από τον διπλό της ρόλο ως σκηνοθέτριας και πρωταγωνίστριας, επιδεικνύει μια επιδέξια ικανότητα στη δημιουργία ενός θρίλερ αλλά και στην απεικόνιση ενός μισογυνιστικού συστήματος που προμοτάρει τη βία υπό την κάλυψη της καλοπροαίρετης ψυχαγωγίας.

Η μη-γραμμική αφήγηση του σεναρίου ακολουθεί τις προσπάθειες μιας ανερχόμενης ηθοποιού να αναμετρηθεί με ένα θεσμοθετημένο σύστημα συμπεριφοράς, έτσι όπως εκφράζεται μέσω των κανόνων διεργασίας του τηλεπαιχνιδιού, της κωδικοποιημένης γλώσσας πίσω από ατάκες όπως “να πάρεις το κορίτσι” και του γοητευτικού κιτς μιας εποχής πολύ μακριά από την αθωότητα που ισχυρίζεται πως την όριζε. Υπάρχουν σκηνές που η Kendrick χειρίζεται με επιδεξιότητα, όπως τις συνεχείς προσπάθειες του παρουσιαστή (ένας εξαιρετικός Tony Hale) να υποβιβάσει τη νοημοσύνη της πρωταγωνίστριας ή τις άμεσες αντιπαραθέσεις της με τον Alcala, και είναι αξιοσημείωτη η υποκριτική της δεινότητα καθώς ελίσσεται μεταξύ μιας γοητευτικής παρουσίας και μιας φαρμακερής επιθετικότητας.

Η Kendrick δίνει μεγάλο βάρος στην εναλλαγή της οπτικής, καταγράφοντας τα εγκλήματα του Alcala πριν και μετά την παρουσία του στο τηλεπαιχνίδι, χωρίς να παραπαίει στα είδη. Η ταινία διατηρεί τον σταθερό ρυθμό ενός θρίλερ, καθώς ρίχνει μια παρασκηνιακή ματιά στον ρόλο του φύλου που όρισε τη δημιουργία ενός τηλεοπτικού φαινομένου, και το κάνει προσπαθώντας ενεργά να διατηρήσει την αντικειμενικότητά της. Δεν ισχυρίζεται ποτέ πως το τηλεπαιχνίδι είναι υπαίτιο για τα εγκλήματα του Alcala, αλλά στηρίζει τη δομή της ταινίας της γύρω από μια νοοτροπία που κάνει τα στραβά μάτια στις επιπτώσεις του μισογυνισμού ακόμα και όταν το παράγωγό της -έτσι όπως εκφράζεται στην ακραία του μορφή από τον Alcala- βρίσκεται σε κοινή θέα.

Ως σύγχρονοι θεατές, είναι δύσκολο να αγνοήσουμε τον υπερβολικά φανερό σκοπό της ταινίας και να αποκομίσουμε από αυτήν κάτι περισσότερο. Χωρίς να μειώνεται η αξία της δουλειάς των συντελεστών που έχουν τα φόντα να μας κρατήσουν στην οθόνη, το “Ραντεβού με έναν Serial Killer” παρουσιάζει ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος, αλλά η θεματική έχει παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια σε ταινίες με πολύ πιο ουσιαστικό κινηματογραφικό πλαίσιο.

Βαθμολογία:

0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα

| μπείτε και στη σελίδα της ταινίας για περισσότερα