Συντάκτης: Πάρις Μνηματίδης

Συναντηθήκαμε με τον Paolo Licata, που βρέθηκε στη χώρα μας με την ευκαιρία της πρεμιέρας της πρώτης του σκηνοθετικής δουλειάς μεγάλου μήκους, το «Μόνη με τα Όνειρα της». Ο σικελός δημιουργός δεν μας αρνήθηκε να κλέψουμε λίγο από τον χρόνο του, ώστε να συνομιλήσουμε για την ταινία…

Π.Μ.: Ποιες ήταν οι πλευρές του μυθιστορήματος της Catena Fiorello «Picciridda» που σας έπεισαν να το διασκευάσετε για τη μεγάλη οθόνη;

Π.Λ.: Όταν διάβασα το μυθιστόρημα για πρώτη φορά -ήταν συμβουλή της μητέρας μου-, βρήκα σε αυτό όλα τα στοιχεία που έψαχνα για να γυρίσω την πρώτη μου ταινία. Η ιστορία είχε βάθος και ήταν έντονη, αλλά διαδραματιζόταν σε έναν μικρό τόπο, κάποιου είδους μικρο-σύμπαν, και αυτή η διάσταση θα μπορούσε να βοηθήσει να συγκρατηθεί ο προϋπολογισμός του φιλμ. Η πρώτη ταινία πρέπει να έχει πάντα έναν χαμηλό προϋπολογισμό, από τη στιγμή που είναι δύσκολο να βρεις παραγωγούς που επιθυμούν να επενδύσουν πολλά χρήματα σε έναν πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη. Κι επιπλέον, η ιστορία ήταν εντελώς σικελική, με χρώματα, γλώσσες, μυρωδιές και όλες εκείνες τις διαστάσεις που γνωρίζω καλά, έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει στη Σικελία.

Π.Μ.: Υπάρχει μια εξαιρετικά λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε μια νοσταλγική και μια σκληρή απεικόνιση των τελών της δεκαετίας του 1960 στο φιλμ. Αντανακλά αυτή η προσέγγιση τη δική σας νοοτροπία σχετικά με το πώς πρέπει κάποιος να βλέπει το παρελθόν, αναγνωρίζοντας τόσο τον θετικό όσο και τον αρνητικό του αντίκτυπο στη ζωή του προκειμένου να εξελίξει τον εαυτό του;

Π.Λ.: Δύσκολη ερώτηση! Αχαχα… Ίσως η νοσταλγική ματιά αφορά τις αυθεντικές συνήθειες του παρελθόντος, όπως το να βλέπεις την ομορφιά των μικρών πραγμάτων που μπορούσαν να υπάρχουν τότε: να έχεις μια χαλαρωτική στιγμή κοιτάζοντας τη θάλασσα και αγγίζοντας την άμμο με τα πόδια, ή να τρως πρωινό με φρέσκο γάλα και ψωμί, το να τρως φρέσκα αυγά από τις κότες στο κοτέτσι σου.

Την ίδια στιγμή υπάρχει μια αυστηρή κριτική εναντίον των συνθηκών στις οποίες ζούσαν οι γυναίκες εκείνο τον καιρό, οι οποίες δεν είναι τόσο διαφορετικές από κάποιες καταστάσεις που ζούμε ακόμη και σήμερα, ειδικά όσον αφορά τα προβλήματα σχετικά με τη βία εις βάρος των γυναικών, που είναι ακόμη πολύ συνηθισμένα σε ενδοοικογενειακό επίπεδο, όπως και το θέμα της μετανάστευσης, που είναι πάντα πολύ επίκαιρο.

Π.Μ.: Υπήρχαν κάποια στοιχεία στο μυθιστόρημα που σας φάνηκαν οικεία;

Π.Λ.: Λοιπόν, υποθέτω ότι ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να βρει κάποιο στοιχείο στην ιστορία όπου με κάποιον τρόπο συνδέεται με το παρελθόν του ή με κάποιο άτομο από το παρελθόν του. Κάποιος ξαναβλέπει μια γιαγιά ή μια θεία σε αυτούς τους γυναικείους χαρακτήρες. Προσωπικά, αναγνώρισα κάτι από την ατμόσφαιρα των παλιών σικελικών χωριών όπου με πήγαινε μερικές φορές ο πατέρας μου. Και μερικές από τις συνήθειες και τις παραδόσεις των χωρικών στο φιλμ υπάρχουν ακόμη σε κάποια χωριά της ενδότερης χώρας στη Σικελία, αλλά σίγουρα και στην Ελλάδα πιστεύω.

Π.Μ.: Το «Μόνη με τα Όνειρα της» είναι μια ιστορία για γυναίκες που παραμερίζονται από μια κοινωνία που βάζει σε προτεραιότητα τα θέλω κυρίαρχων αντρών, οι οποίοι συχνά δρουν με βίαιο τρόπο. Με όλη την ευαισθητοποίηση γύρω από τα δικαιώματα των γυναικών που έχει εντοπιστεί τα τελευταία χρόνια από την εμφάνιση του κινήματος #MeToo, πιστεύετε πως αυτή η ιστορία είναι τώρα περισσότερο επίκαιρη από ποτέ;

Π.Λ.: Απολύτως. Υποθέτω πως η ενδιαφέρουσα διάσταση της ιστορίας της ταινίας είναι ότι διαδραματίζεται στα τέλη της δεκαετίας του ’60, αλλά στην πραγματικότητα αφηγείται κάτι που θα μπορούσε εύκολα να συμβεί σήμερα παντού. Είναι μια προειδοποίηση για τους πάντες και ειδικά για τους άνδρες, πως τα πράγματα δεν έχουν μεταβληθεί τόσο πολύ από τότε, και πως είναι καιρός για αλλαγή.

Π.Μ.: Το φιλμ τελειώνει με μια θετική νότα για την ηρωίδα του, η οποία έχει επιτύχει την αυτοπραγμάτωση ως ενήλικας, παρά το τραυματικό της παρελθόν. Μοιράζεστε κι εσείς αυτού του είδους την αισιοδοξία σχετικά με την πραγματική ζωή όπως είναι αυτή τη στιγμή σε πολιτικό, κοινωνικό, κ.λπ. επίπεδο;

Π.Λ.: Ναι, σίγουρα. Αισθάνομαι ότι είμαι αισιόδοξο άτομο. Πάντα προσπαθώ να κοιτάζω το μέλλον από μια θετική οπτική γωνία, ελπίζοντας πως οι άντρες μπορούν να μάθουν από τα λάθη τους. Κι επίσης υποστηρίζω σθεναρά τη θεωρία τού «ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό».

Π.Μ.: Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Licata, και σας ευχόμαστε την καλύτερη πορεία και στις ελληνικές αίθουσες.

• Διαβάστε και: Ο δημιουργός του «Μόνη με τα Όνειρα της», Paolo Licata, στην Ελλάδα!

Info:

Μόνη με τα Όνειρα της (διανομή: Enorama)

STUDIO NEW STAR ART CINEMA (Πέμ., Παρ., Σάβ., Κυρ., Δευ., Τρί., Τετ.: 21:30)

Σπάρτης & Σταυρόπουλου Κωνσταντίνου 33, Πλατεία Αμερικής, Αθήνα

CINERAMA (Πέμ., Παρ., Σάβ., Κυρ., Δευ., Τρί., Τετ.: 21:30)

Αγίας Κυριακής 30, Αγία Κυριακή, Παλαιό Φάληρο

ΣΙΝΕ ΟΝΕΙΡΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ (Πέμ., Παρ., Σάβ., Κυρ., Δευ., Τρί., Τετ.: 20:00)

Νάξου 32, Αγ. Ιωάννης Ρέντης

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (Πέμ., Παρ., Τρί., Τετ.: 18:15)

Λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 150, Ποσειδώνιο, Θεσσαλονίκη

VICTORIA CINEMAS (Πέμ. 19:30, Παρ. 19:00, Σάβ. & Τετ.: 19:30)

Λάμπρου Κατσώνη 20, Λάρισα