Δεν Είσαι η Μητέρα μου
- You Are Not My Mother
- 2021
- Ιρλανδία
- Αγγλικά
- Δραματικό Θρίλερ, Θρίλερ, Μυστηρίου, Τρόμου
- 01 Δεκεμβρίου 2022
Είναι η εβδομάδα πριν το Χάλογουιν και η μητέρα της Σαρ, η Άντζελα, εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Απομένει μόνο το εγκαταλελειμμένο αμάξι της στη μέση ενός χωραφιού. Όταν το επόμενο βράδυ επιστρέφει στο σπίτι χωρίς καμία εξήγηση, είναι ξεκάθαρο για τη Σαρ και τη γιαγιά της, τη Ρίτα, ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Η μητέρα της μπορεί να φαίνεται και να ακούγεται η ίδια, αλλά η συμπεριφορά της είναι αλλοπρόσαλλη και τρομακτική, σαν να έχει αντικατασταθεί από μια μοχθηρή δύναμη. Καθώς πλησιάζει το Χάλογουιν, μια νύχτα διαποτισμένη με αρχαίους μύθους και θρύλους, η Σαρ πρέπει να ξεθάψει τα σκοτεινά μυστικά της οικογένειάς της για να ανακαλύψει την αλήθεια και να σώσει τη μητέρα της.
Σκηνοθεσία:
Kate Dolan
Κύριοι Ρόλοι:
Hazel Doupe … Charlotte ‘Char’ Delaney
Carolyn Bracken … Angela Delaney
Paul Reid … Aaron Delaney
Jade Jordan … Κα Devlin
Ingrid Craigie … Rita Delaney
Jordanne Jones … Suzanne O’Conner
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Kate Dolan
Παραγωγή: Deirdre Levins
Μουσική: Die Hexen
Φωτογραφία: Narayan Van Maele
Μοντάζ: John Cutler
Σκηνικά: Lauren Kelly
Κοστούμια: Gwen Jeffares Hourie
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: You Are Not My Mother
- Ελληνικός Τίτλος: Δεν Είσαι η Μητέρα μου
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο σε 6 κατηγορίες στα εθνικά βραβεία της Ιρλανδίας, μεταξύ αυτών κα καλύτερης ταινίας.
Παραλειπόμενα
- Μεγάλου μήκους ντεμπούτο για την Kate Dolan.
- Ήταν η δεύτερη πιο αγαπημένη ταινία του κοινού για το τμήμα Midnight Madness του φεστιβάλ του Τορόντο.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 29/11/2022
Θρύλοι της χώρας της, Χάλογουιν, εφηβικές δυσκολίες, οικογενειακά δράματα και ψυχικές διαταραχές απασχολούν την ιρλανδή Κέιτ Ντόλαν στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της. Όχι, δεν είναι μια τυπική ταινία τρόμου, και όχι, αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό, αλλά ούτε απαραίτητα κακό.
Η νεαρή Σαρ ζει μαζί με τη γιαγιά και τη μητέρα της. Από τα πρώτα λεπτά καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με τη μαμά της Σαρ, η οποία φαίνεται να βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Από την άλλη και η Σαρ έχει τις δικές της δυσκολίες, όπως αρκετοί έφηβοι που δυσκολεύονται να γίνουν κατανοητοί από τον περίγυρό τους. Πριν το βράδυ του Χάλογουιν, η μαμά της Σαρ εξαφανίζεται και επιστρέφει την επόμενη ημέρα. Η γιαγιά και η μικρή υποψιάζονται ότι κάτι έχει αλλάξει, και ότι η γυναίκα δεν είναι πια η ίδια. Ένας άλλος άνθρωπος γύρισε η μητέρα της Σαρ, και αυτό γίνεται η αιτία για να ανακαλύψει η μικρή ένα οικογενειακό μυστικό.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για ταινίες με το ύφος του “Δεν Είσαι η Μητέρα μου” βρίσκεται στον τρόπο που προωθούνται και διαφημίζονται. Κατανοώ ότι δεν είναι εύκολο για μια εταιρεία να διαφημίσει ένα δραματικό, αλληγορικό φιλμ που χρησιμοποιεί ως όχημα το είδος του κινηματογραφικού τρόμου για να εκφραστεί. Δεν είναι πιο τίμιο να το διαφημίσεις σαν ένα δραματικό φιλμ γιατί ούτε -μόνο- τέτοιο είναι, αλλά απ’ την άλλη δεν βοηθάει και το ίδιο το έργο αν το προωθήσεις σαν μια ταινία τρόμου. Εδώ δεν έχουμε ωστόσο να κάνουμε με μια ευρείας κατανάλωσης ταινία τρόμου. Έχουμε χαρακτηριστικά ανεξάρτητου κινηματογράφου και ένα σενάριο που νοιάζεται αρκετά για τις ψυχολογικές μεταπτώσεις ενός έφηβου που ζει σε μια οικογένεια με μια μάνα που φαίνεται να πάσχει από διπολική διαταραχή. Εξετάζει τον κοινωνικό περίγυρο και τη στάση των μικρών κοινωνιών απέναντι στα ψυχιατρικά και ψυχολογικά προβλήματα που μπορεί να περνάει ο διπλανός τους.
Σενάριο και σκηνοθεσία ανήκουν στην Κέιτ Ντόλαν. Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με μια δημιουργό που έχει ολοκληρωμένη άποψη γύρω από το έργο της, πράγμα που εκτιμάς περισσότερο αν δεχτείς από νωρίς ότι δεν θα ακολουθήσει μια ταινία τρόμου με τα χολιγουντιανά χαρακτηριστικά. Οι ρυθμοί θα είναι αργοί, οι διάλογοι αρκετοί, τα χρώματα γκρίζα και μουντά, και τα απότομα τρομάγματα ελάχιστα.
Ένα ακόμα θετικό στοιχείο της ταινίας είναι οι πολύ καλές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστριών και ειδικά της νεαρής Χέιζελ Ντουπ. Η Ντουπ είναι εκατό τοις εκατό εκεί στην ερμηνεία της και βγάζει την ψυχοσύνθεση της ηρωίδας της στην οθόνη, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο πλάνο.
Αν κατανοήσει ο θεατής τι είναι αυτό που πρέπει να περιμένει από το “Δεν Είσαι η Μητέρα μου”, τα πράγματα θα πάνε καλύτερα και για τον ίδιο αλλά και για την ταινία. Με φοβίζει λίγο η ματιά του κοινού σήμερα, που εύκολα περνάει στα ψιλά ταινίες σαν τη συγκεκριμένη, η οποία μπορεί να μην είναι αριστουργηματική, και ακόμα κι αν σου αρέσει δεν είναι σίγουρα μια ταινία που μπαίνει εύκολα στο προσωπικό top-10 της χρόνιας, αλλά είναι ένα προσεκτικά δομημένο δημιούργημα που έχει να πει πράγματα, παρά τις αρκετές ατέλειες που μπορεί ο καθένας να εντοπίσει.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
