
Ντέρτι Ντάνσινγκ
- Dirty Dancing
- 1987
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αισθηματική, Δραματική, Εποχής, Μουσική, Νεανική, Χορευτική
- 20 Νοεμβρίου 1987
Η νεαρή Φράνσις Χάουζμαν ξεκινά τις θερινές διακοπές με την αδελφή της και τους συντηρητικούς γονείς της στο θέρετρο που πηγαίνουν κάθε χρόνο. Ένα ακόμα βαρετό καλοκαίρι προβλέπεται για τη Φράνσις, μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Τζόνι, τον δάσκαλο χορού της κατασκήνωσης. Αρκετά μεγαλύτερός της και περιζήτητος από τις γυναίκες, θα κεντρίσει το ενδιαφέρον της και θα αναστατώσει το μυαλό της. Όταν ένα πρόβλημα υγείας αναγκάζει την παρτενέρ του να αποσυρθεί από την επίδειξη χορού που είχε διοργανωθεί, η Φράνσις θα καταφέρει να πάρει τη θέση της. Τα μαθήματα χορού που έκανε κρυφά από όλους δεν θα ανατρέψουν μόνο τις προβλέψεις των παρισταμένων εκείνη τη νύχτα, αλλά και την ίδια της τη ζωή.
Σκηνοθεσία:
Emile Ardolino
Κύριοι Ρόλοι:
Jennifer Grey … Frances ‘Baby’ Houseman
Patrick Swayze … Johnny Castle
Cynthia Rhodes … Penny Johnson
Jerry Orbach … Jake Houseman
Jane Brucker … Lisa Houseman
Jack Weston … Max Kellerman
Lonny Price … Neil Kellerman
Kelly Bishop … Marjorie Houseman
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Eleanor Bergstein
Παραγωγή: Linda Gottlieb
Μουσική: John Morris
Φωτογραφία: Jeffrey Jur
Μοντάζ: Peter C. Frank
Σκηνικά: David Chapman
Κοστούμια: Hilary Rosenfeld
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Dirty Dancing
- Ελληνικός Τίτλος: Ντέρτι Ντάνσινγκ
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Dirty Dancing
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Dirty Dancing 2: Νύχτες στην Αβάνα (2004)
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ τραγουδιού ((I’ve Had) The Time of My Life).
- Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού ((I’ve Had) The Time of My Life). Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (κωμωδία/μιούζικαλ), πρώτο αντρικό ρόλο (Patrick Swayze) και πρώτο γυναικείο ρόλο (Jennifer Grey) στην ίδια κατηγορία.
Παραλειπόμενα
- Η Eleanor Bergstein βάσισε το σενάριο σε προσωπικές, νεανικές της εμπειρίες. Γράφοντας για τον Michael Douglas και την ταινία Και Τώρα η Σειρά μου (1980), κατέληξε να συλλάβει το συγκεκριμένο στόρι, τελειώνοντας το κείμενο το 1985. Εσωτερικές όμως αλλαγές στη MGM βάλανε σε κίνδυνο την παραγωγή, μέχρι που στη θέση της ανάλαβε η μικρή Vestron Pictures, κόβοντας όμως το μπάτζετ στη μέση.
- Τη χορογραφία ανέλαβε ο Kenny Ortega, που είχε διδαχτεί χορό από τον ίδιο τον Gene Kelly. Το 1992, ο Ortega εξελίχτηκε και σε σκηνοθέτης.
- Ο Ardolino δεν ήθελε αναπληρωτές στις σκηνές χορού, αναζητώντας έτσι ηθοποιούς που μπορούσαν να χορέψουν. Αυτό έδωσε τον ρόλο στον Patrick Swayze, κι ενώ οι παραγωγοί κοιτούσαν προς τον Billy Zane.
- Τα γυρίσματα έγιναν στη λίμνη Λουρ της Βόρειας Καρολίνας, και στη λίμνη Μάουντεν Λέικ της Βιρτζίνια. Κράτησαν μόλις 43 ημέρες, με θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών Κελσίου.
- Οι δοκιμαστικές προβολές ήταν καταστροφικές, και η Vestron ετοιμάζονταν για μεγάλη αποτυχία. Χαρακτηριστικά, ο φίλος παραγωγός Aaron Russo είδε την ταινία και είπε: “κάψτε το αρνητικό και εισπράξτε την ασφάλεια”. Παρόλα αυτά, αποτέλεσε τη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία της εταιρίας (που το 1990 φαλίρισε), με έσοδα 214,6 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των 5.
- Παρά την επιτυχία, όλα όσα έκτοτε συνδέθηκαν με την ταινία αποτέλεσαν αποτυχίες (μαζί και η πορεία των συντελεστών του, πλην του Swayze). Εκτός από ένα επίσημο πρίκουελ το 2004, έγινε τηλεοπτική σειρά 11 επεισοδίων το 1988, θεατρικό μιούζικαλ το 2004 και τηλεταινία το 2017 με την Abigail Breslin. Έγινε επίσης και η βάση για ριάλιτι με τίτλο Dirty Dancing: The Time of Your Life.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- 32 εκατομμύρια κόπιες πούλησε το σάουντρακ, με συνέπεια να ακολουθήσει το More Dirty Dancing τον επόμενο χρόνο. Στο πρώτο ακούγονται ορίτζιναλ επιτυχίες όπως τα (I’ve Had) The Time of My Life (Bill Medley, Jennifer Warnes) -νούμερο 1 στις ΗΠΑ-, She’s Like the Wind (Patrick Swayze), Hungry Eyes (Eric Carmen), Yes (Merry Clayton) και παλιότερα χιτ όπως τα Be My Baby (The Ronettes), Stay (Maurice Williams and the Zodiacs), You Don’t Own Me (Blow Monkeys), Hey! Baby (Bruce Channel), Love Is Strange (Mickey & Sylvia) και In the Still of the Night (The Five Satins). Στο More προστίθενται παλιότερες επιτυχίες όπως τα: Big Girls Don’t Cry (The Four Seasons), Do You Love Me (The Contours), Will You Love Me Tomorrow (The Shirelles) και These Arms of Mine (Otis Redding).
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 6/2/2015
Έργο θρύλος για τις θηλυκές υπάρξεις όλων των ηλικιών. Μια ταινία μάλλον άτεχνη, μάλλον σεναρικά ανιαρή, αλλά στον τομέα του ρομάντζου παίρνει άριστα. Μπορεί η νεαρή Τζένιφερ Γκρέι να μη μένει στη μνήμη (διόλου περίεργο που δεν έκανε ποτέ καριέρα), είναι όμως η παρουσία του Πάτρικ Σουέιζ τόσο φανταχτερή, που θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα και κλασική για το είδος. Σε μια αρκετά άτσαλη και φτωχή ανασύσταση των 1960, παρουσιάζεται ένα είδος χορού που κλέβει τις ρομαντικές καρδιές, όχι μόνο ως επιδεξιότητα κινήσεων, αλλά επειδή είναι ταυτόχρονα «βρώμικος» κι ερωτικός. Καλή παρουσία σε δεύτερο ρόλο αυτή της Σίνθια Ροντς, μιας τραγουδίστριας και χορεύτριας με μικρή παρουσία στο σινεμά. Τέλος, ιδανικό σάουντρακ με πάντρεμα επιτυχιών του 1960 και σύγχρονων συνθέσεων, από τις οποίες το «(I’ve Had) The Time of My Life» κέρδισε το αντίστοιχο Όσκαρ και τις καρδιές του κοινού, αν και είναι τα 60’s τραγούδια που δημιουργούν θετική αίσθηση.
Βαθμολογία: