Ο Γουιλ Ράνταλ, διευθυντής ενός εκδοτικού οίκου στη Νέα Υόρκη, χτυπά με το αυτοκίνητό του έναν λύκο, ο οποίος στη συνέχεια τον δαγκώνει. Αυτό του δίνει εξωπραγματικές ιδιότητες, και τον ανανεώνει σωματικά. Την ίδια ώρα, η όμορφη κόρη του αφεντικού του αρχίζει να τον ερωτεύεται, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι αυτό που την έλκει είναι κάτι το ζωώδες.
Σκηνοθεσία:
Mike Nichols
Κύριοι Ρόλοι:
Jack Nicholson … Will Randall
Michelle Pfeiffer … Laura Alden
James Spader … Stewart Swinton
Kate Nelligan … Charlotte Randall
Christopher Plummer … Raymond Alden
Richard Jenkins … ντετέκτιβ Carl Bridger
Eileen Atkins … Mary
David Hyde Pierce … Roy MacAllister
Om Puri … Δρ Vijay Alezais
Ron Rifkin … Δρ Ralph
Prunella Scales … Maude Waggins
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jim Harrison, Wesley Strick
Παραγωγή: Douglas Wick
Μουσική: Ennio Morricone
Φωτογραφία: Giuseppe Rotunno
Μοντάζ: Sam O’Steen
Σκηνικά: Jim Dultz, Bo Welch
Κοστούμια: Ann Roth
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Wolf
- Ελληνικός Τίτλος: Γουλφ
Παραλειπόμενα
- Ο Jack Nicholson προσπαθούσε με τον Jim Harrison επί 12 χρόνια να μπει μπρος η ταινία.
- Είχε προταθεί στον Stanley Kubrick να το αναλάβει, αλλά εκείνος δεν ενδιαφέρονταν.
- Ο αρχικός σεναριογράφος Jim Harrison εγκατέλειψε την παραγωγή, λόγω δημιουργικών διαφορών με τον Mike Nichols. Μεταξύ άλλων κατήγγειλε ότι “του έδωσα τον λύκο μου και τον μετέτρεψε σε τσιουάουα”. Μετά από αυτή την εμπειρία, ο Harrison αποφάσισε να εγκαταλείψει το Χόλιγουντ.
- Η Mia Farrow ήταν υποψήφια για τη Σάρλοτ, αλλά το στούντιο φοβήθηκε ότι η επιλογή της θα σήκωνε σχόλια, μια κι εκείνη την εποχή είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο με τον Woody Allen.
- Η Sharon Stone απέρριψε τον ρόλο της Λόρα Άλντεν.
- Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, η Michelle Pfeiffer υιοθέτησε παιδί, έμεινε έγκυος, αλλά και παντρεύτηκε.
- Ντεμπούτο για την Alison Janney, στον μικρό ρόλο καλεσμένης σε δεξίωση.
- Μοναδική ταινία φαντασίας ή τρόμου στη μακρά φιλμογραφία του Mike Nichols.
- Μετά από δοκιμαστική προβολή, η πρεμιέρα καθυστέρησε από 6 έως 8 μήνες, ώστε να γυριστεί εκ νέου το φινάλε.
- Παρά τις μέτριες κριτικές πέτυχε εισπράξεις των 131 εκατομμυρίων δολαρίων, έναντι μπάτζετ των 70.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 1/12/2019
Όταν βλέπεις έναν Mike Nichols σε μια ταινία τέτοιου είδους, είναι φυσιολογικό να αναμένεις κάτι το διαφορετικό. Ο κάποτε σκηνοθέτης εγγύηση είναι αλήθεια ότι προσπαθεί να αφήσει ένα προσωπικό στίγμα, διαβάζοντας τον γνωστό μύθο με όρους σύγχρονους για τα 1990 (μια εποχή που αναζητούσε τα όρια του χρήματος και της εξουσίας), αλλά και μακριά από όσα μυρίζουν «μπαγιάτικο». Κι όμως, τώρα που πέρασαν δύο και βάλε επιπλέον δεκαετίες, πιο μπαγιάτικο δείχνει το συγκεκριμένο από τον ορίτζιναλ Λυκάνθρωπο του 1941…
Έλα όμως που όλα μοιάζουν να είναι στην κατάλληλη θέση. Jack Nicholson για λυκάνθρωπος, Michelle Pfeiffer για παρτενέρ, καλό δεύτερο καστ, κι ένα σενάριο που ευνοεί τους διαλόγους και την αναζήτηση της ψυχοσύνθεσης των κεντρικών ηρώων και του εν λόγω θρύλου. Μα, αλίμονο, το αποτέλεσμα φτάνει σε καίρια σημεία να είναι ακόμα και αστείο, περισσότερο κι από το ηθελημένα παρωδιακό Ένας Αμερικανός Λυκάνθρωπος στο Λονδίνο. Αυτό παίρνει πρώτα από όλα μπάλα την ερμηνεία του Nicholson, κι έπειτα τους τεχνικούς του μακιγιάζ (με επικεφαλής τον περίφημο Rick Baker) που υποτίθεται ότι τους όρισαν να παραδώσουν κάτι ανάμεσα σε λύκο και άνθρωπο. Δυστυχώς, πιο πολύ μοιάζει με «ξεπουπουλιασμένος» λύκος…
Εντέλει, η ταινία σε αφήνει έκθετο θριλερικά και μάλλον μουδιασμένο. Περί του πρώτου δεν τρομάζει ποτέ τον θεατή, με μια απορία να μένει ως προς αν το προσπάθησε καν, ενώ επιπροσθέτως δεν ξέρεις αν τα καλά σημεία που αφορούν το δραματικό στοιχείο ήταν αρκετά για να πεις ότι η ταινία άξιζε τα λεφτά της. Ήταν μια εποχή που όλα τα στούντιο έβαζαν τα δυνατά τους για να αναβιώσουν τα τέρατα της Universal, με την παρούσα περίπτωση να αποτελεί ίσως τον πλέον αδύναμο κρίκο αυτής της ανανεωτικής αλυσίδας. Είτε έτσι είτε αλλιώς, παραμένει ενδιαφέρον, επειδή δεν μπορούσε με τέτοιο καστ κι επιτελείο να πάει παρακάτω!
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
