Λευκός Οίκος: Η Πτώση
- White House Down
- 2013
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δράσης, Θρίλερ, Πολιτικό Θρίλερ
- 19 Σεπτεμβρίου 2013
Ο Τζον Κέιλ είναι μέλος της αστυνομίας του καπιτωλίου, ενώ έχει μόλις ενημερωθεί ότι η αίτηση του για τη δουλειά των ονείρων του έχει απορριφθεί – η οποία δεν είναι άλλη από το να γίνει μυστικός πράκτορας στην υπηρεσία του προέδρου των ΗΠΑ, Τζέιμς Σόιερ. Στην προσπάθεια του να μην απογοητεύσει τη μικρή του κόρη με τη δυσάρεστη είδηση, την ξεναγεί στον Λευκό Οίκο. Για κακή τους τύχη, όμως, μια βαριά οπλισμένη παραστρατιωτική οργάνωση καταλαμβάνει το συγκρότημα. Τώρα, καθώς η κυβέρνηση διαλύεται κι ο χρόνος τελειώνει, είναι στο χέρι του Κέιλ να σώσει τον πρόεδρο, την κόρη του και φυσικά τη χώρα.
Σκηνοθεσία:
Roland Emmerich
Κύριοι Ρόλοι:
Channing Tatum … John Cale
Jamie Foxx … πρόεδρος James Sawyer
Maggie Gyllenhaal … Carol Finnerty
Jason Clarke … Emil Stenz
Richard Jenkins … Eli Raphelson
Joey King … Emily Cale
James Woods … Martin James Walker
Nicolas Wright … Donnie Donaldson
Jimmi Simpson … Skip Tyler
Michael Murphy … αντιπρόεδρος Alvin Hammond
Rachelle Lefevre … Melanie Cale
Lance Reddick … στρατηγός Caulfield
Matt Craven … αστυνόμος Kellerman
Jake Weber … πράκτορας Hope
Peter Jacobson … προσωπάρχης Wallace
Barbara Williams … Muriel Walker
Kevin Rankin … Carl Killick
Garcelle Beauvais … Alison Sawyer
Falk Hentschel … Motts
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: James Vanderbilt
Παραγωγή: Roland Emmerich, Bradley J. Fischer, Larry Franco, Laeta Kalogridis, Harald Kloser, James Vanderbilt
Μουσική: Harald Kloser, Thomas Wanker
Φωτογραφία: Anna Foerster
Μοντάζ: Adam Wolfe
Σκηνικά: Kirk M. Petruccelli
Κοστούμια: Lisy Christl
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: White House Down
- Ελληνικός Τίτλος: Λευκός Οίκος: Η Πτώση
Παραλειπόμενα
- Ο Barack Obama, ένοικος του Λευκού Οίκου όταν βγήκε η ταινία, δήλωσε πως απόλαυσε το φιλμ. Μάλιστα, ο Jamie Foxx βάσισε πάνω σε αυτόν την ερμηνεία του ως πρόεδρος. Η ειρωνεία όμως είναι ότι ο ενώ ο James Woods είχε χαρακτηριστικά κατακρίνει τον Obama σε πολλές περιπτώσεις, εδώ παίζει μέλος της κυβέρνησης.
- Το βασικό μέρος του φιλμ γυρίστηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά, και εξολοκλήρου μέσα σε στούντιο. Έτσι, ο Λευκός Οίκος είναι απλά ψηφιακό ντεκόρ.
- Ο Channing Tatum ήταν αρχικά πολύ διστακτικός, μια και δεν ήθελε άλλο έναν ρόλο που θα έχει ένα όπλο συνέχεια στο χέρι του. Το σενάριο όμως του φάνηκε ενδιαφέρον, και μετά από συνάντηση με τον Emmerich, αποδέχτηκε να παίξει.
- Γυρίστηκε με ψηφιακές κάμερες Arri Alexa Plus.
- Η παραγωγός Laeta Kalogridis είχε συμβολή στην τελική μορφή του σεναρίου, δίχως να αναφέρεται στους τίτλους.
- Πριν από τρεις μήνες είχε κυκλοφορήσει το παρόμοιου θέματος Ο Όλυμπος Έπεσε. Οι δύο αυτές παραγωγές “ανταγωνίστηκαν” στο ποια θα βγει στις αίθουσες πρώτη. Επίσης, αμφότερες οι ταινίες είχαν δανειστεί την έμπνευση τους από ένα βιβλίο του Vince Flynn, με τίτλο Transfer of Power.
- Κατάφερε να εισπράξει από τα ταμεία 205,4 εκατομμύρια δολάρια, αλλά είχε ένα υψηλότατο μπάτζετ των 150.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 11/9/2013
Δεν πρέπει να είναι σύμπτωση που ο Emmerich έχει επιλέξει τις δύο κυβερνήσεις Δημοκρατικών για να κεντρίσει τον πατριωτισμό των Αμερικανών μέσω της εικόνας των προέδρων τους (κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση, κιόλας). Αν, όμως, στην Κλίντον εκδοχή είχαμε ό,τι πιο πλούσιο έχει καταφέρει ο αμερινανο-θρεμμένος Γερμανός, τώρα, στην αντίστοιχη του Ομπάμα, έχουμε ίσως ό,τι φτωχότερο. Ούτε τα χρήματα δείχνει να του λείπουν, ούτε το καστ που λάμπει μέσω των ονομάτων του. Του λείπει η έστω και μία αξιόλογη ιδέα. Για την ακρίβεια, αν ξεχάσεις ότι πρόκειται για block-buster, νομίζεις στα περισσότερα σημεία ότι παρακολουθείς μια ταινία δράσης της σειράς. Από αυτές που χαζεύεις το βράδυ στον καναπέ σου και το άλλο πρωί έχεις ξεχάσει με τον καφέ σου…
Δύο τα βασικότατα λάθη στην ταινία του Roland Emmerich, και δεν κάθομαι να ασχοληθώ πιότερο με το αυτονόητο, ότι μου έσπασαν τα νεύρα από τον τόσο πατριωτισμό/προπαγανδισμό. Βασικά, υπάρχει μια απόλυτη σοβαρότητα στα πρόσωπα, που υποβιβάζει τόσο τους ηθοποιούς που τα υποδύονται, όσο και την αλά «Die Hard» κόπια που ήθελε σίγουρα λιγάκι χιούμορ ή μια δόση κόμικ για να κουνηθεί. Από τα πρόσωπα αυτά, δε, ο Channing Tatum, που ως σήμερα δεν έχει και τα χειρότερα διαπιστευτήρια, είναι τόσο άχρωμος κι άοσμος που αποστερεί τελείως το φιλμ από κεντρικό ήρωα. Δεύτερο βασικό μειονέκτημα είναι ότι το έργο δεν σε πείθει για «μεγάλη» εμπειρία. Πρέπει να περάσει πάρα πολύ ώρα για να αντιληφθεί ο θεατής ότι αυτό που παρουσιάζει η ταινία είναι σημαντικό για τις ΗΠΑ γεγονός. Θα βοηθούσε μια συνολική εικόνα της λογικά τρομοκρατημένης Αμερικής/πλανήτη, ή μια μεγαλύτερη κινητοποίηση των αρχών/ΜΜΕ. Επίσης, οι «τρομοκράτες» από την αρχή δείχνουν τον ρόλο τους, που δεν έχει σχέση με κάποιο παγκόσμιο γίγνεσθαι, αλλά υπηρετούνται οι απλοϊκότεροι των σκοπών. Ο ένας από τους βασικούς κακούς (James Woods) είναι ένας από τους άκαμπτους στο πρόσωπο ήρωες που προαναφέραμε, ενώ ο άλλος που δείχνει να έχει κέφι για ερμηνεία, χάνεται μαγικά από τη συνολική εικόνα.
Εντέλει, τίποτα. Απομένει μια γερή δόση ατέλειωτης, λόγω διάρκειας, υπομονής για να πλησιάσουμε στο απώτερο φινάλε, ένα «κάνω πως δεν βλέπω» για τα αρκετά μικρολαθάκια στη δράση, αλλά και μια ανέχεια στο «αγαπάω τόσο πολύ τις ΗΠΑ» που τελευταία ξαναθυμήθηκαν οι Αμερικανοί. Κρίμα τόσο χρήμα τσάμπα και βερεσέ.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
