O εννιάχρονος Μαξ φεύγει από το σπίτι του και ξεκινάει ένα ταξίδι στη θάλασσα για να πάει στη χώρα των Μαγικών Πλασμάτων και να τους κυβερνήσει. Αλλά το να γίνεις βασιλιάς μπορεί τελικά να μην είναι τόσο εύκολο όσο δείχνει…

Σκηνοθεσία:

Spike Jonze

Κύριοι Ρόλοι:

Max Records … Max

Catherine Keener … Connie

Mark Ruffalo … Adrian

James Gandolfini … Carol (φωνή)

Lauren Ambrose … KW (φωνή)

Chris Cooper … Douglas (φωνή)

Forest Whitaker … Ira (φωνή)

Catherine O’Hara … Judith (φωνή)

Paul Dano … Alexander (φωνή)

Spike Jonze … Bob/Terry (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Spike Jonze, Dave Eggers

Παραγωγή: John B. Carls, Gary Goetzman, Tom Hanks, Vincent Landay, Maurice Sendak

Μουσική: Carter Burwell, Karen O

Φωτογραφία: Lance Acord

Μοντάζ: James Haygood, Eric Zumbrunnen

Σκηνικά: K.K. Barrett

Κοστούμια: Casey Storm

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Where the Wild Things Are
  • Ελληνικός Τίτλος: Στη Χώρα των Μαγικών Πλασμάτων

Σεναριακή Πηγή

  • Βιβλίο: Where the Wild Things Are του Maurice Sendak.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα μουσικής.

Παραλειπόμενα

  • Προηγήθηκε μια μικρού μήκους καρτούν μεταφορά το 1974 από τον Gene Deitch, και μια τηλεταινία το 1984, που όμως ήταν απλά μαγνητοσκόπηση της οπερετικής μεταφοράς στο θέατρο.
  • Από τα τέλη των 1980, η Disney σκόπευσε τη μεταφορά του βιβλίου σε κινούμενα σχέδια, ως πρωτοποριακή -για τότε- μίξη παραδοσιακού με ψηφιακού σχεδίου. Οι Glen Keane και John Lasseter είχαν κάνει τις πρώτες δοκιμές για να δουν αν αυτό μπορεί να λειτουργήσει, αλλά το σχέδιο πάγωσε εκεί.
  • Το 1992 ιδρύθηκε η Wild Things Productions από τον Maurice Sendak και τον παραγωγό John B. Carls, με σκοπό τη μεταφορά έργων του Sendak. Το 1999, όμως, τα δικαιώματα του συγκεκριμένου βιβλίου πουλήθηκαν στις Universal Studios και Playtone, αναθέτοντας στον Gore Verbinski μια υβριδική ταινία κινούμενου σχεδίου και ζωντανών χαρακτήρων. Το 2001, η Universal αποφάσισε να είναι εξολοκλήρου ψηφιακού σχεδίου, και έδωσε τα ηνία της σκηνοθεσίας στον Eric Goldberg. Το 2003 η απόφαση άλλαξε, κι έτσι ανάλαβε ο Spike Jonze για μια ζωντανή ταινία.
  • Ο Sendak παρείχε πλήρη υποστήριξη στον Spike Jonze, πιστεύοντας ότι είχε τη “φλόγα” να μεταφέρει το έργο του. Οι διαφωνίες του αφορούσαν την προσέγγιση της Universal, όπου έφτασαν σε σημείο να αποχωρήσει το στούντιο, και να αναλάβει το σχέδιο η Warner Bros.
  • Jonze και Dave Eggers παρέδωσαν το 2005 ένα σενάριο 111 σελίδων, κι ενώ το κείμενο στο εικονογραφημένο βιβλίο του 1963 ήταν μόλις 10 προτάσεων.
  • Η αναζήτηση για τον κατάλληλο Μαξ διήρκησε μήνες, με τον συνονόματο με τον ρόλο Max Records να επιλέγεται και να κάνει εδώ κινηματογραφικό ντεμπούτο. Η μόνη του ως τότε εμφάνιση επί της οθόνης ήταν για ένα βίντεο-κλιπ των Cutie.
  • Ο οσκαρικός εξπέρ των προσθετικών εφέ Howard Berger αρνήθηκε τέσσερις φορές την εποπτεία των εφέ της ταινίας, παρότι το βιβλίο αυτό ήταν που τον είχε ωθήσει από μικρό να στραφεί σε αυτή τη δουλειά. Η αιτιολογία του ήταν ότι δεν μπορούσε ποτέ να γίνει ταινία αυτό το βιβλίο (συγκεκριμένα το όριζε ως μια “απαίσια ιδέα”).
  • Οι animatronic στολές ήταν μια δουλειά του περίφημου Jim Henson’s Creature Shop.
  • Η Michelle Williams ήταν η αρχική KW, αλλά αναγκάστηκε να αποχωρήσει επειδή η φωνή της δεν ταίριαζε με αυτό που είχαν κατά νου οι δημιουργοί.
  • Η Warner Bros. φοβόταν ότι θα της παραδοθεί μια ταινία που δεν θα ήταν φιλική για όλη την οικογένεια. Και ο δημιουργός δεν έκανε καμία έκπτωση από το υλικό που εκείνος ήθελε να παραδώσει, δηλώνοντας ότι είναι μια ταινία για την παιδική ηλικία αλλά όχι μια ταινία για παιδιά. Οι φόβοι συμβιβάστηκαν επί της αξιολόγησης, μια και η ταινία πήρε απλά ένα PG και όχι κάτι πιο ενήλικου ενδιαφέροντος.
  • Το κόστος ανήλθε στα 100 εκατομμύρια δολάρια. Δυστυχώς για τους παραγωγούς, το ίδιο ακριβώς νούμερο αντιστοιχούσε και για τα έσοδα.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Οι Arcade Fire πρόσφεραν στην παραγωγή μια νέα εκτέλεση του δικού τους, Wake Up. Ενώ όμως αυτή ακούγεται στο trailer, δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου στην ταινία ή το σάουντρακ άλμπουμ.
  • Karen O και Nick Zinner έγραψαν για το φιλμ το τραγούδι All Is Love. Ως ερμηνευτές αναγράφονται οι Karen O and the Kids.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 10/1/2010

Έκανε ο Jonze ταινία χωρίς τον Charlie Kaufman και τα έκανε… Περνούσε η ώρα μέσα στο έργο και συνεχώς αναρωτιόμουν το γιατί δεν μπορώ να το παρακολουθήσω. Ο λόγος ήταν εντέλει πολύ απλός: δεν πήγαινε πουθενά. Σεναριακές αράδες χωρίς καμία σημασία. Ούτε επεκτείνανε τη νοηματική επί το σύνολο, ούτε προσέφεραν το απαραίτητο ενδιαφέρον, ούτε έβγαζαν αφηγηματική συνέχεια. Μια ταινία έτοιμη να αγαπηθεί, εμμένει σε αυτήν ακριβώς την αρετή της: την cult υποδιάσταση και το ότι ο δημιουργός της δεν την έκανε για να την ξεπετάξει. Απλά, δεν του βγήκε…

Ως γενικό νόημα, η ταινία λέει κάτι που αξίζει αληθινά να ειπωθεί. Μιλάει για τη βασανισμένη παιδική ψυχοσύνθεση, για τα παιδιά που υποφέρουν επειδή η φαντασία τους καλπάζει πιο μπροστά από όσο αντέχουν οι γονείς τους. Αυτό βέβαια το νόημα είναι ήδη κατανοητό από το πρώτο μισάωρο. Για το υπόλοιπο, όμως, οι μόνοι θεατές που θα εκτιμήσουν αληθινά το φάλτσο Μάπετ Σόου είναι τα παιδιά. Και πρώτη φορά είδα λιτότητα σκηνικών να μη λειτουργεί καθόλου. Το όλο θέαμα μπορεί να λειτουργήσει θετικά, υπό αυτή την οπτική του διάσταση, στις μικρές ηλικίες που δεν θα αναζητήσουν να βγάλουν ουσία από τις παραπανήσιες ατάκες. Ειλικρινά κι εγώ για ώριμο το περίμενα…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

13 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *