
Απόφοιτος του Γέιλ, πρώην αλκοολικός, πρόσφατα στράφηκε προς τη θρησκεία, πολλά μπορεί να πει κανείς για τον Τζορτζ Γ. Μπους, αλλά αυτό που τον χαρακτήριζε περισσότερο ήταν η αγάπη του για το μπέιζμπολ. Παρόλα αυτά, ο συνιδιοκτήτης των Texas Rangers έπρεπε να θυσιάσει το μεγάλο του πάθος για να αναλάβει ένα άλλο πόστο, αυτό του πρόεδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Πώς κατάφερε το μαύρο πρόβατο της οικογένειας Μπους να μετατραπεί σε «ηγέτη του ελεύθερου κόσμου;»
Σκηνοθεσία:
Oliver Stone
Κύριοι Ρόλοι:
Josh Brolin … George W. Bush
Elizabeth Banks … Laura Bush
James Cromwell … George H.W. Bush
Ellen Burstyn … Barbara Bush
Richard Dreyfuss … Dick Cheney
Jeffrey Wright … Colin Powell
Thandiwe Newton … Condoleezza Rice
Toby Jones … Karl Rove
Bruce McGill … George Tenet
Ioan Gruffudd … Tony Blair
Noah Wyle … Don Evans
Rob Corddry … Ari Fleischer
Dennis Boutsikaris … Paul Wolfowitz
Jason Ritter … Jeb Bush
Michael Gaston … Tommy Franks
Tom Kemp … David Kay
Paul Rae … Kent Hance
Stacy Keach … Earle Hudd
Jesse Bradford … Thatcher
Marley Shelton … Fran
Colin Hanks … David Frum
Brent Sexton … Joe O’Neill
Wes Chatham … Jimmy Benedict
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Stanley Weiser
Παραγωγή: Bill Block, Moritz Borman, Paul Hanson, Eric Kopeloff
Μουσική: Paul Cantelon
Φωτογραφία: Φαίδων Παπαμιχαήλ
Μοντάζ: Alexis Chavez, Joe Hutshing, Julie Monroe
Σκηνικά: Derek R. Hill
Κοστούμια: Michael Dennison
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: W.
- Ελληνικός Τίτλος: W.
Παραλειπόμενα
- Ο Oliver Stone έκλεισε εδώ μια ανεπίσημη τριλογία για τους αμερικανούς προέδρους. Προηγήθηκαν τα: JFK, η Ιστορία που Χαράχτηκε στη Μνήμη μας (1991) και Νίξον (1995).
- Ο Stone ετοιμάζονταν για μια ταινία πάνω στο Βιετνάμ (με τίτλο Pinkville), αλλά η απεργία των σεναριογράφων ώθησε σε αποχώρηση τον Bruce Willis που θα πρωταγωνιστούσε και η United Artists την ανέβαλε οριστικά. Τότε βρήκε έτοιμο ένα σενάριο για τον George W. Bush, γραμμένο από τον Stanley Weiser, με τον οποίο είχε παλιότερα συνεργαστεί στο Γουόλ Στριτ (1987). Ήδη οι δυο τους είχαν δουλέψει πάνω σε αυτό πριν λίγα χρόνια, κάνοντας μαζί έρευνα πάνω στο αντικείμενο. Βέβαια, παραδέχτηκαν ότι μέρος των διαλόγων χρειάστηκε να προέλθει από δικές τους εικασίες πάνω στο τι λογικά θα είχε ειπωθεί.
- Τα αμερικανικά στούντιο απέρριπταν το ένα μετά το άλλο τη χρηματοδότηση της ταινίας, με τον Stone να αναζητεί και να βρίσκει κεφάλαια από Χονγκ Κονγκ, Γερμανία και Αυστραλία. Ήταν όμως η αμερικανική Lionsgate που ανέλαβε τη διανομή.
- Ο Stone έκανε συγκρίσεις ανάμεσα στην ταινία του και το Η Βασίλισσα του Stephen Frears, δηλώνοντας ότι δεν ήθελε να κάνει μια “αντι-Μπους” ταινία. Ήθελε απλά να δείξει πώς είναι να είσαι ένας τέτοιος ισχυρός άνθρωπος, αλλά αντίθετα με το Νίξον, εδώ υιοθέτησε έναν πιο ελαφρύ τόνο.
- Αρχικά η ταινία ήταν να τιτλοφορηθεί ως Bush.
- Η ταινία κυκλοφόρησε μισό μήνα πριν τις προεδρικές εκλογές του 2008, με κάποια σποτ να παίζουν παράλληλα με αντίστοιχα του John McCain, υποψήφιου των ρεπουμπλικανών.
- Δεν είχε αντίχτυπο στα ταμεία η ταινία, αφού ενώ κόστισε 25,1 εκατομμύρια δολάρια, είδε τις εισπράξεις να σταματάνε στα 29,5.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 20/11/2008
Ο Oliver Stone από τι φαίνεται και παρά τα όσα λέει, δεν επιθυμεί να βγάλει το μένος του απέναντι στον πλανητάρχη, αλλά να εξετάσει τους λόγους μιας οκταετούς διακυβέρνησης που στέφτηκε με απόλυτη αποτυχία και είχε το χαρακτήρα αυταρχικής κυριαρχίας, αναζητώντας τις βαθύτερες αιτίες αυτών στο εφηβικό του παρελθόν, το οικογενειακό περιβάλλον και εντός του Λευκού Οίκου.
Το πορτρέτο του Oliver Stone για τον George W. Bush που έχει στοιχεία κωμωδίας, πολιτικής και δραματικής ταινίας, δεν είναι επιθετικό ούτε τόσο καυστικό όσο θα περίμενε κανείς. Θα λέγαμε μάλιστα ότι ο σκηνοθέτης του χαϊδεύει και τα αφτιά. Περιλαμβάνει κάποιες εξυπνακίστικες επιθετικές εξάρσεις που δείχνουν τις πραγματικές προθέσεις του δημιουργού, όμως ως πολιτική ταινία περιορίζεται σε χονδροειδή αστειάκια, ανούσια και κανακευτικά flash-back μαζί με ψυχαναλυτικά πορτρέτα που θυμίζουν πρωτάρη σκηνοθέτη και απευθύνονται σε ένα αφελές ή ανόητο κοινό.
Η προσπάθεια απεικόνισης των υπαρκτών προσώπων που πλαισιώνουν τον George Bush, δίνει την αίσθηση γελοίων τηλεοπτικών μιμήσεων βραδινού talk show και οι πολιτικές αναφορές είναι υπέρ του δέοντος απλοϊκές, περιορισμένες κατά κύριο λόγο στην πρώτη τετραετία της διακυβέρνησης Bush. Μία ακόμα «βιογραφία» για τον Oliver Stone και επιπλέον μία ακόμη αδιάφορη ταινία στην ενδιαφέρουσα παρόλα αυτά φιλμογραφία του.
Βαθμολογία: