Όταν ένας νεαρός αστυνομικός σκοτώνεται την ώρα του καθήκοντος, το τμήμα του καταχωρεί το γεγονός ως ατύχημα. Μεγάλο λάθος! Ο νεαρός έχει πατέρα τον Σάιμον Μπάλιστερ, έναν εκπαιδευμένο από ειδικές δυνάμεις τιμωρό με νεύρα από ατσάλι, που θα δώσει όρκο ζωής να στείλει τον δολοφόνο του παιδιού του στη φυλακή. Για να τον βρει, κυκλοφορεί στις πιο κακόφημες συνοικίες, όπου κυριαρχούν αδίστακτες συμμορίες. Και έχουν περισσότερους άντρες, περισσότερα όπλα, μεγαλύτερη αστυνομική προστασία και το θράσος της ηλικίας τους, αλλά όλα αυτά ο Μπάλιστερ σκοπεύει να τα στρέψει εναντίον τους.

Σκηνοθεσία:

Don E. FauntLeRoy

Κύριοι Ρόλοι:

Steven Seagal … Simon Ballister

Eddie Griffin … Armand Tucker

Carmen Serano … Alice Park

Cory Hart … Max Ballister

Liezl Carstens … Linda

Kirk B.R. Woller … ντετέκτιβ Frank Shaw

Jade Scott Yorker … Gary Morrison

Danny Trejo … El Chivo

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Gilmar Fortis II

Παραγωγή: Steven Seagal

Μουσική: Peter Meisner

Φωτογραφία: Don E. FauntLeRoy

Μοντάζ: Scott Conrad

Σκηνικά: Carmi Gallo

Κοστούμια: Lahly Poore

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Urban Justice
  • Ελληνικός Τίτλος: Αποστάτης Τιμωρός
  • Διεθνής Τίτλος: Renegade Justice [Μεγ. Βρετανία]
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Προσωπική Εκδίκηση [τηλεόραση]

Παραλειπόμενα

  • Σε κάποιο σημείο, η Screen Gems είχε υπό σκέψη να βγάλει την ταινία στις αίθουσες, κάτι όμως που δεν συνέβη. Έτσι, έκανε πρεμιέρα στο DVD.
  • Ήταν η τρίτη και τελευταία σκηνοθεσία του Don E. FauntLeRoy με τον Steven Seagal, με όλες να καταλήγουν απευθείας στο Home Cinema.

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 7/2/2014

Ο μεγάλος Στίβεν Σιγκάλ ξετυλίγει μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας την ερμηνευτική του γκάμα, παίζοντας… ακριβώς τον ίδιο χαρακτήρα που παίζει από την αρχή της καριέρας του! Λιγομίλητος, σκεπτικός και άτρωτος (αν και εδώ δέχεται μια σφαίρα, προς έκπληξη όλων μας) γυρίζει στο γκέτο και πλακώνει στο ξύλο λευκούς, έγχρωμους και διεφθαρμένους αστυνομικούς.

Δεν περιμένεις κάτι άλλο από τον Σιγκάλ είναι η αλήθεια αλλά ειδικά από το 2000 και μετά οι ταινίες του δεν βλέπονταν. Απευθύνονταν μόνο σε μια συγκεκριμένη μερίδα κοινού, που ξέρει τον Σιγκάλ και τον ακολουθεί από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80. Αϊκίντο και άγιος ο Θεός!

Μέσα στις πατάτες που γύρισε και γυρίζει ακόμα ο Σιγκάλ, το Urban Justice είναι ένα κλικ πιο πάνω γιατί παρουσιάζει μια τυπική συνοχή στην ιστορία του. Παραμένει μια φθηνή παραγωγή για την αγορά του dvd αλλά δεν έχει το άθλιο μοντάζ των περισσότερων ταινιών του ενώ έχει μια απλή υπόθεση, με υποφερτούς διαλόγους στο μεγαλύτερο μέρος της, και θυμίζει λίγο δεκαετία ’90.

Χωρίς πολλά λόγια, καταλήγω κάνοντας ένα διαχωρισμό. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες θεατών. Αυτοί που τους αρέσει ο Σιγκάλ, αυτοί που τους αφήνει αδιάφορους και αυτοί που δεν τους αρέσει. Στους πρώτους θα αρέσει η ταινία, γιατί θυμίζει τις παλιές του, στους δεύτερους υπάρχει περίπτωση να κρατήσει αρκετούς μέχρι το τέλος της, λόγω της συνοχής που λέγαμε, ενώ για τους τρίτους δεν το συζητάμε. Δεν κατάφερε τόσα χρόνια να τους κερδίσει ο Σιγκάλ, σιγά μην το καταφέρει στα γεράματα.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

9 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *