Θανάσιμος Επισκέπτης (2008)

ΣΥΝΟΨΗ

Στο FBI υπάρχει ένα τμήμα που αρμοδιότητά του είναι η αναζήτηση και η σύλληψη εγκληματιών που ενεργούν μέσω του ίντερνετ. Η ειδική πράκτορας Τζένιφερ Μαρς είναι στην πρώτη γραμμή του πολέμου ενάντια στο ηλεκτρονικό έγκλημα, και τα έχει δει πλέον όλα μέχρι τώρα, ή έτσι νόμιζε. Ένας ψυχοπαθής, γνώστης του ίντερνετ, επιδεικνύει τους ανατριχιαστικούς του φόνους μέσα από τη δική του ηλεκτρονική σελίδα. Η μοίρα των θυμάτων του είναι στα χέρια του κοινού, αφού όσοι περισσότεροι επισκέπτονται τη συγκεκριμένη σελίδα, τόσο πιο γρήγορα σκοτώνονται τα θύματα. Η Μαρς και η ομάδα της θα πρέπει να δώσουν μάχη με τον χρόνο για να συλλάβουν το δολοφόνο, ενώ δεν υπάρχει κανένα ίχνος του που να μπορούν να ακολουθήσουν. Το κυνηγητό αυτό όμως πρόκειται να γίνει πιο προσωπικό…

Σκηνοθεσία:

Gregory Hoblit

Κύριοι Ρόλοι:

Diane Lane … πράκτορας Jennifer Marsh

Colin Hanks … πράκτορας Griffin Dowd

Billy Burke … ντετέκτιβ Eric Box

Joseph Cross … Owen Reilly

Mary Beth Hurt … Stella Marsh

Tyrone Giordano … Tim Wilks

Perla Haney-Jardine … Annie Haskins

Christopher Cousins … David Williams

Jesse Tyler Ferguson … Arthur James Elmer

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Robert Fyvolent, Mark Brinker, Allison Burnett

Στόρι: Robert Fyvolent, Mark Brinker

Παραγωγή: Andy Cohen, Hawk Koch, Gary Lucchesi, Steven Pearl, Tom Rosenberg

Μουσική: Christopher Young

Φωτογραφία: Anastas N. Michos

Μοντάζ: Gregory Plotkin, David Rosenbloom

Σκηνικά: Paul Eads

Κοστούμια: Elisabetta Beraldo

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Untraceable
Ελληνικός Τίτλος: Θανάσιμος Επισκέπτης

Παραλειπόμενα

Η ιστοσελίδα www.killwithme.com είχε ανοίξει και στην πραγματικότητα, αλλά φυσικά για την προώθηση της ταινίας.
Όλα τα εσωτερικά γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν σε προσωρινό στούντιο που δημιουργήθηκε στο Κλάμακας του Όρεγκον.
Το δωμάτιο αριθμός 237 του ξενοδοχείου όπου διαμένει η ηρωίδα είναι φόρος τιμής στο αντίστοιχο του ξενοδοχείου της Λάμψης.
Η Diane Lane πέρασε στην πραγματικότητα από μίνι εκπαίδευση για πράκτορας του FBI ειδικά για τον ρόλο.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 15/2/2008

Το ηλεκτρονικό έγκλημα είναι ένα συχνό θέμα συζήτησης του σήμερα, κι ο κινηματογράφος δεν θα ήταν δυνατόν να μην καταπιαστεί και μ’ αυτό. Η ταινία όμως του Gregory Hoblit έχει περισσότερο κατά νου να κάνει κάποιο σχόλιο πάνω σε όλα τα ΜΜΕ, με αιχμή του δόρατος την ελεύθερη παρουσίαση της βίας στα μάτια του κοινού, που δεν διαφέρουν και τόσο από αυτά των Ρωμαίων στο Κολοσσαίο.

Ο 64χρονος τεξανός σκηνοθέτης έχει εξειδικευτεί πάνω στο αστυνομικό θρίλερ και μπορεί από τον Φόβο Ενστίκτου (1996) έως και το Απόδειξη Ενοχής να μην έχει κάποια θεαματική εξέλιξη, δείχνει παρά ταύτα να κατέχει το αντικείμενο. Ο Θανάσιμος Επισκέπτης είναι ίσως η πιο συγκροτημένη του δουλειά ως τώρα, χωρίς να είναι η καλύτερη, ένα εξ όψεως συνηθισμένο, για τα αμερικανικά πρότυπα, φιλμ, που δεν πέφτει όμως σε παγίδες, είτε ακραίας γραφής, είτε τελείως απλοποιημένης. Δεν φαίνεται να περιμένει να εντυπωσιάσει, διακατέχεται από μια ειλικρινή αυτογνωσία των ορίων του, κάτι που μπορεί να αναγνωστεί κάλλιστα ως σοβαρότητα.

Ως θρίλερ, γιατί σαν θρίλερ πλασάρεται, είναι πολύ μακριά από την πρότυπη Σιωπή των Αμνών, αλλά ευτυχώς και πολύ μακριά από το Σε Βλέπω, που ίσως είχαν πίσω από το μυαλό τους οι τρεις σεναριογράφοι. Δεν ψάχνεις τον δολοφόνο, δεν αγωνιάς για την κατάληξη (this is Hollywood…), δεν απολαμβάνεις gore σκηνές, πέρα από κάποιες λίγες εικόνες. Το βάρος πέφτει στο αστυνομικό μυστήριο και στην αγωνία για την επιμέρους εξέλιξη, και καλύτερα έτσι…

Η κεντρική ηρωίδα ερμηνεύεται από την Diane Lane που μετά τη συμπαθέστατη παρουσία της στο Άπιστη (2002) προσέχει να μη χαλάσει το προφίλ της. Δίνει μία καθωσπρέπει (με την καλή έννοια) νότα στην εικόνα, και παρότι δεν μοιάζει να χτυπάει κάποια ερμηνεία, δεν απογοητεύει τον θεατή. Τέλος, μία μικρή μνεία στον μουσικό Christopher Young, που μπορεί να μην έχει συνθέσει ποτέ θέμα για κάποια μεγάλη ταινία, καταφέρνει όμως να παρουσιάζει πάντα καλή δουλειά.

Γενικά, δεν είναι η ταινία που επιζητεί να σε κάνει να μην την ξεχάσεις ποτέ, αλλά στον εφήμερο στόχο της καταφέρνει πολλά. Θριλερικά κρατάει ψηλά την αγωνία, και παρότι όλα κάπου τα έχεις ξαναδεί, είναι πιστοποιημένο πως δεν θα βαρεθείς. Το μυστικό της είναι η σοβαρότητα της και η προσεκτική γραμμή που ακολουθάει ο Hoblit, που δεν ρισκάρει τα πολλά, χάνοντας και τα λίγα. Σαν άποψη, θα καταπιαστεί με ένα πάντα επίκαιρο θέμα, κι αν εντέλει προβληματίσει έστω κι έναν μονάχα ανεγκέφαλο κομπιουτερά, θα θεωρηθεί επιτυχία. Οι λάτρεις του Σε Βλέπω μπορούν, δε, να διακρίνουν ανάμεσα στις δύο ταινίες εκείνο το κάτι που κάνει ένα θρίλερ να είναι φασίζον ή μη. Για αυτό θα δούμε την ταινία του Hoblit, επειδή σέβεται την ορθότητα κι όχι αυτό που κάποιοι κάνουν για τις τσέπες τους μόνο…

Βαθμολογία: