Ένας επιτυχημένος, αυτάρεσκος, εκκεντρικός και περιπετειώδης άντρας που εργάζεται σε μια τράπεζα, διασκεδάζει κλέβοντας πολύτιμα έργα τέχνης. Όταν όμως έρχεται αντιμέτωπος με μια σέξι ερευνήτρια ασφαλιστικής εταιρείας, θα τα βρει σκούρα…

Σκηνοθεσία:

Norman Jewison

Κύριοι Ρόλοι:

Steve McQueen … Thomas Crown

Faye Dunaway … Vicki Anderson

Paul Burke … ντετέκτιβ Eddy Malone

Jack Weston … Erwin Weaver

Biff McGuire … Sandy

Gordon Pinsent … Jamie McDonald

Yaphet Kotto … Carl

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Alan Trustman

Παραγωγή: Norman Jewison

Μουσική: Michel Legrand

Φωτογραφία: Haskell Wexler

Μοντάζ: Hal Ashby, Byron ‘Buzz’ Brandt, Ralph E. Winters

Σκηνικά: Robert F. Boyle

Κοστούμια: Theadora Van Runkle

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Thomas Crown Affair
  • Ελληνικός Τίτλος: Υπόθεση Τόμας Κράουν

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ τραγουδιού (The Windmills of Your Mind). Υποψήφιο για Όσκαρ μουσικής.
  • Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού (The Windmills of Your Mind). Υποψήφιο για Όσκαρ μουσικής.
  • Υποψήφιο για Bafta μουσικής.

Παραλειπόμενα

  • Το φιλμ άφησε εποχή για την εκτενή χρήση split-screen, δηλαδή πολλαπλά πλάνα διαφορετικών δράσεων επί της ίδιας οθόνης. Αυτό ήρθε ως επιρροή από διαφημιστικά φιλμ στην παγκόσμια έκθεση εμπορίου του 1967 (Expo 67), βασισμένα σε ιδέα του πρωτοπόρου του είδους Christopher Chapman. Ο Steve McQueen παρευρίσκονταν σε εκείνη την έκθεση, και είχε πει προσωπικά συγχαρητήρια στον Chapman.
  • Η κλασική σκηνή με το σκάκι-φλερτ είχε ως βάση το παιχνίδι ανάμεσα στους Gustav Zeissl και Walter von Walthoffen, στη Βιέννη του 1898.
  • Από όσες ταινίες έχει παίξει, αυτή είναι η αγαπημένη του Steve McQueen.
  • Ο Steve McQueen δεν χρησιμοποίησε σε καμία σκηνή κασκαντέρ (γνωστός άλλωστε ως ριψοκίνδυνος), και είναι ο ίδιος που, μεταξύ άλλων, οδηγεί ένα αυτοσχέδιο αυτοκίνητο υψηλής ταχύτητας, αλλά και παίζει πόλο καβάλα σε άλογο.
  • Το αυτοκίνητο που οδηγεί η Dunaway ήταν το πρώτο από τις δέκα μόλις που κυκλοφόρησαν ποτέ Ferrari 275 GTB/4S NART Spiders. Σήμερα θεωρείται από τις ακριβότερες Ferrari που βγήκαν ποτέ.
  • Το περιβόητο φιλί του ενός λεπτού χρειάστηκε οχτώ ώρες για να γυριστεί, κι αυτό δεν έγινε μέσα σε μία ημέρα.
  • Για περισσότερο ρεαλισμό, στη σκηνή της κλοπής της τράπεζας, γνώση για το γύρισμα είχαν μονάχα όσοι δούλευαν για την ταινία και οι φύλακες. Ακόμα και οι κάμερες ήταν κρυμμένες.
  • Ο Sean Connery ήταν η αρχική επιλογή για τον Τόμας Κράουν αλλά αρνήθηκε. Μια άρνηση που έκτοτε δήλωνε ότι μετάνιωσε.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Το τραγούδι The Windmills of Your Mind με τον Noel Harrison (ο σκηνοθέτης προτιμούσε να το πει ο φίλος του, Andy Williams, αλλά δεν ήταν διαθέσιμος) έγραψε την προσωπική του ιστορία. Ο συνθέτης του, ο Michel Legrand, ακούγεται στο δεύτερο τραγούδι του φιλμ, το His Eyes, Her Eyes.
  • Ο Norman Jewison ήθελε τον Henry Mancini για τη μουσική, αλλά επειδή ήταν απασχολημένος εκείνη την περίοδο, ο συνθέτης τού αντιπρότεινε τον Legrand.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 30/5/2009

Αναζητούμε σήμερα τον μοντέρνο κινηματογράφο που θα αποτελματώσει τον χώρο και θα τον οδηγήσει εμπρός με ασφάλεια. Αν βρείτε όμως κάτι πιο μοντέρνο από την Υπόθεση Τόμας Κράουν, ταινία του 1968, σας βγάζω το καπέλο! Ο Norman Jewison παίρνει το στιλιστικό χιούμορ των caper-movies των 1960 και το δημιουργικό ύφος παρατηρώντας τους Claude Lelouch, Jean-Luc Godard, και πετυχαίνει μια απλά ασυναγώνιστη κι άψογη σκηνοθεσία. Τόσο υποδειγματική, που κανείς δεν θα καταλάβει τα προβλήματα ενός ασθενούς σεναρίου, που αν συμμετείχε σε παρόμοιο βαθμό, θα είχαμε άνετα ένα από τα αριστουργήματα της έβδομης τέχνης.

Δεν είναι μονάχα οι περίφημες split-screen που εφαρμόζει ο Jewison με επιβλητικότητα σε κάποιες σκηνές. Δεν είναι μόνο η παροιμιώδης τοποθέτηση των ηθοποιών του στον χώρο και στην ανάπτυξη των φράσεων του σεναρίου. Είναι κάθε ένα πλάνο δομημένο με ευκρίνεια και ευρεσιτεχνικά θαυμαστό. Όλα αυτά πολύ πέρα από το αμερικανικό σινεμά της εποχής, κάτι που είχε πρωτοδοκιμάσει ο σκηνοθέτης και στον Πρωτάρη. Ειδικά η υπαινικτική σκηνή με το σκάκι, η οποία είναι πιο αισθησιακή κι από μια ερωτική σκηνή, κι εμπεριέχει αιώνιους προβληματισμούς πάνω στην εξουσία του ενός φύλου πάνω στο άλλο. Οι Steve McQueen, Faye Dunaway δεν ερμηνεύουν αλλά χορεύουν στους ρυθμούς του Jewison, ο οποίος τους χαρίζει την πιο όμορφη οπτικά εμφάνιση τους. Οι ήχοι του Michel Legrand εκλεπτυσμένοι και κλασικοί, και δεν αναφέρομαι μονάχα στο οσκαρικό τραγούδι The Windmills of Your Mind. Καθόλου τυχαία, μάλιστα, και η επιλογή του από τον Αμερικανό, αφού είναι σαφής η παραπομπή στη Νουβέλ Βαγκ. Τέλος, φωτογραφία του Haskell Wexler και μοντάζ (συμμετέχει κι ο Hal Ashby) σε επίπεδα πολύ πέρα της εποχής.

Μόνο μια κουβέντα για το σενάριο, που χαλάει το απόλυτο. Είναι τρομερά καλογραμμένο σε ατάκες, και έχει τη δομή που χρειάζεται για να ζωγραφίσει πάνω του ο Jewison. Μόνο που δεν έχει ρυθμό, δεν έχει σωστό άπλωμα της έντασης, ώστε να επιτυγχάνει το σασπένς που η ταινία είχε πολύ ανάγκη. Καθόλου τυχαία, η καριέρα του σεναριογράφου Alan Trustman εξαντλήθηκε με αυτό και το Μπούλιτ.

Τι είπατε; Υπάρχει και ριμέικ; Δείτε αυτό και ξανασκεφτείτε το!

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

21 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *