Η Αμερική είναι υπό το καθεστώς της «κάθαρσης» και βρισκόμαστε έναν χρόνο μετά τα γεγονότα της οικογένειας Σαντίν. Μόνο που τώρα οι κυνηγημένοι δεν θα μείνουν στο σπίτι τους, αλλά θα πρέπει να επιβιώσουν της τρομερής νύχτας, μεταβαίνοντας από το ένα σημείο σε άλλο, καταμεσής χάους.
Σκηνοθεσία:
James DeMonaco
Κύριοι Ρόλοι:
Frank Grillo … Leo Barnes
Carmen Ejogo … Eva Sanchez
Zach Gilford … Shane
Kiele Sanchez … Liz
Zoe Soul … Cali Sanchez
Michael Kenneth Williams … Carmelo
Justina Machado … Tanya
John Beasley … ‘Papa’ Rico Sanchez
Edwin Hodge … Dante Bishop
LaKeith Stanfield … νεαρός Ghoul-Face
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: James DeMonaco
Παραγωγή: Michael Bay, Jason Blum, Andrew Form, Brad Fuller, Sebastien K. Lemercier
Μουσική: Nathan Whitehead
Φωτογραφία: Jacques Jouffret
Μοντάζ: Vince Filippone, Todd E. Miller
Σκηνικά: Brad Ricker
Κοστούμια: Hala Bahmet
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Purge: Anarchy
- Ελληνικός Τίτλος: Κάθαρση: Αναρχία
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Κάθαρση (2013)
- Κάθαρση: Έτος Εκλογών (2016)
- Κάθαρση: Η Αρχή (2018)
- Η Αιώνια Κάθαρση (2021)
Σεναριακή Πηγή
- Χαρακτήρες franchise: The Purge του James DeMonaco.
Παραλειπόμενα
- Σίκουελ της πετυχημένης εμπορικά Κάθαρσης, με ολική αλλαγή σκηνικού και τον Edwin Hodge να είναι ο μόνος που επιστρέφει από το καστ.
- Παρότι στην επόμενη ταινία μαθαίνουμε ότι ονομάζεται Λίο Μπαρνς, ο κεντρικός χαρακτήρας δεν κατονομάζεται ποτέ εντός του φιλμ. Αναφέρεται μονάχα ως “αστυνόμος”.
- Και πάλι μέτριες κριτικές, αλλά και πάλι κέρδη στα ταμεία. Με κόστος 11 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ εισέπραξε 111,9.
- Σε δύο από τα θεματικά πάρκα Universal Parks & Resorts, η ταινία απόκτησε το δικό της τμήμα για τα Halloween Horror Nights το 2014.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 23/3/2016
Με μια απόλυτα φυσιολογική σκέψη, να πάνε από το μικρό στο μεγαλύτερο σκηνικό, ανέπτυξαν οι παραγωγοί της σειράς Purge το προϊόν τους, κι ενώ το σώζουν επί των προσχημάτων, αληθινή δουλειά δεν κάνουν. Βασικά, το όλο θέμα είναι πεπαλαιωμένο. Τέτοιου είδους ταινίες (με ουσιαστική εφαλτήρια το Κουρδιστό Πορτοκάλι) ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1970, μεσουρανούσαν τη δεκαετία του 1980, χάθηκαν κάπου μέσα στα 1990 και πλέον καίγονται επί του γεγονότος ότι ως προφητείες δεν πέτυχαν κάπου διάνα. Το καλό, βέβαια, είναι ότι τέτοιου είδους δυστοπίες, καλό είναι να τις δοκιμάζουμε θεωρητικά στο σινεμά, μην την πατήσουμε από κανέναν «θεόπνευστο» ηγέτη στο μέλλον. Η βία ναι υπάρχει σήμερα στους δρόμους, αλλά σε αυτές τις ταινίες είναι τόσο τραβηγμένη, που ευτυχώς ανήκει (ακόμα…) στην επιστημονική φαντασία.
Το βασικό θεματάκι με το δεύτερο Purge είναι ότι παραπέμπει και κινηματογραφικά στο παρελθόν. Βασικά, στις b-movies του 1980, από εκείνες που δεν προκαλούσαν εντύπωση στις αίθουσες και έκαναν καριέρα στο βίντεο. Είναι μια φτηνή ταινία, που όμως δεν κάνει και πολλά για να κρύψει τη φτήνια της. Το σκηνικό δε που στήνει, αφήνει περισσότερες λογικές απορίες, παρά μπορεί να «χαφτεί» αυτούσιο. Η μητρόπολη φαντάζει χωριό και οι «εκκαθαριστές» μοιάζουν να αγνοούν ότι είναι τα πρώτα υποψήφια θύματα. Ως ταινία δράσης, λειτουργεί στα όρια που αφήνει ανοιχτά ο προϋπολογισμός του. Ταινία τρόμου, όπως θέλει να διαφημίζεται, δεν είναι επουδενί, μιλάμε για καθαρό θρίλερ δράσης και έτσι πρέπει να το δει κανείς. Η ώρα περνάει, χωρίς όμως και τη σφιχτή δομή μιας ξέφρενης περιπέτειας. Πιο πολύ θα μιλήσει στους φόβους όσων έχουν πέσει θύματα της βίας των δρόμων, ή αυτών που κρύβονται για να μη τη ζήσουν. Τα δίκια τους θα έχουν…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
