Η Τρομερή Γκίλυ (2015)

ΣΥΝΟΨΗ

Η κακή συμπεριφορά είναι το δεύτερο όνομα της 12χρονης Γκίλι Χόπκινς, μιας υιοθετημένης κοπέλας που έχει σκοπό να την απορρίψουν όλες οι οικογένειες που τη δέχονται, με απώτερο στόχο να βρεθεί ξανά κοντά στην αληθινή μητέρα της στο Σαν Φρανσίσκο. Όταν την τοποθετούν στην οικογένεια της Μέιμ Τρότερ, της πλέον περίεργης από όλες τις μαμάδες ως τώρα, η Γκίλι είναι πεπεισμένη ότι θα ξεμπερδέψει εύκολα. Προς έκπληξη όμως αυτής, αλλά κι όλων γύρω, αρχίζει να την αγαπάει. Τότε, όμως, είναι που εισβάλει στο σπίτι η βιολογική της γιαγιά και κάνει πολύ δύσκολη την επιλογή στη νεαρή.

Σκηνοθεσία:

Stephen Herek

Κύριοι Ρόλοι:

Sophie Nelisse … Gilly Hopkins

Kathy Bates … Maime Trotter

Glenn Close … Nonnie Hopkins

Julia Stiles … Courtney Rutherford Hopkins

Zachary Hernandez … W.E. (William Ernest)

Bill Cobbs … Κος Randolph

Octavia Spencer … Δις Harris

Billy Magnussen … Ellis

Clare Foley … Agnes

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: David Paterson

Παραγωγή: Brian Kennedy, David Paterson, John Paterson, William Teitler

Μουσική: Mark Isham

Φωτογραφία: David M. Dunlap

Μοντάζ: David Leonard

Σκηνικά: Ola Maslik

Κοστούμια: Meghan Kasperlik

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Great Gilly Hopkins
Ελληνικός Τίτλος: Η Τρομερή Γκίλυ

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: The Great Gilly Hopkins της Katherine Paterson.

Παραλειπόμενα

Πρώτη διασκευή ενός πετυχημένου παιδικού βιβλίου της Katherine Paterson, γραμμένο υπό τον ίδιο τίτλο το 1978.
Στο αρχικά ανακοινωμένο καστ ήταν και ο Danny Glover ως Κος Ράντολφ.
Ο David Paterson που υπογράφει το σενάριο είναι εγγονός της συγγραφέως.
Ενώ κόστισε μόνο 5 εκατομμύρια δολάρια, κατάφερε να βγάλει από τα ταμεία 97,7.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 15/1/2017

Μια αληθινά ενδιαφέρουσα οικογενειακή πρόταση, που μοιραία όμως δεν ακούστηκε ιδιαίτερα. Κι αυτό αφορά τη δυναμική της, αφού παρότι συμμετέχουν εδώ σπουδαία γυναικεία ονόματα στο καστ (Γκλεν Κλόουζ, Κάθι Μπέιτς, Οκτάβια Σπένσερ), η έλλειψη καθαρού χαρακτήρα την υποβιβάζει σε κάτι σαν καλή τηλεταινία. Το καλύτερο το παίρνουμε από τα νιάτα, μια και η Σοφί Νελιζέ είναι απίθανη και μπορεί να στηρίξει όλες τις εκφάνσεις του χαρακτήρα της. Το δε χειρότερο από τα «γερατειά», μια κι ο σκηνοθέτης Στίβεν Χέρεκ («θριάμβευσε» στα 1990 με ένα σωρό εμπορικές μετριότητες) δεν ξέρει πώς να διασκευάσει το αρχικό υλικό του βιβλίου της Κάθριν Πάτερσον («Η Γέφυρα για την Τεραμπίθια»), ώστε αυτό να σε κερδίσει κινηματογραφικά. Το πάντρεμα του χιούμορ με το συναίσθημα δεν τυχαίνει πάντα διάνα, ενώ κύριοι χαρακτήρες έρχονται και φεύγουν χωρίς φανερό νόημα. Ως κείμενο όμως έχει τις εκπλήξεις του, κι αυτό μαζί με τη Νελιζέ δεν θα αστοχήσει να σας αφήσει μια θετική χροιά.

Βαθμολογία: