Οι αδελφές ψυχές Έρικ και Σέλι δολοφονούνται βάναυσα από τους δαίμονες του παρελθόντος της Σέλι. Όταν του δοθεί η ευκαιρία να σώσει τη μοναδική του αγάπη θυσιάζοντας τον εαυτό του, ο Έρικ αναζητά εκδίκηση χωρίς έλεος, διασχίζοντας τους κόσμους ανάμεσα στους ζωντανούς και τους νεκρούς για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

Σκηνοθεσία:

Rupert Sanders

Κύριοι Ρόλοι:

Bill Skarsgard … Eric/The Crow

FKA twigs … Shelly

Danny Huston … Vincent Roeg

Josette Simon … Sophia

Laura Birn … Marion

Sami Bouajila … Kronos

Isabella Wei … Zadie

Jordan Bolger … Chance

Karel Dobry … Roman

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Zach Baylin, William Josef Schneider

Παραγωγή: Victor Hadida, Molly Hassell, John Jencks, Edward R. Pressman

Μουσική: Volker Bertelmann

Φωτογραφία: Steve Annis

Μοντάζ: Chris Dickens, Neil Smith

Σκηνικά: Robin Brown

Κοστούμια: Kurt and Bart

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Crow
  • Ελληνικός Τίτλος: Το Κοράκι

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • Το Κοράκι (1994)
  • Το Κοράκι στην Πόλη των Αγγέλων (1996)
  • Το Κοράκι: Η Λύτρωση (2000)
  • Το Κοράκι Εκδικείται Ξανά (2005)

Σεναριακή Πηγή

  • Σειρά κόμικςThe Crow του James O’Barr.

Παραλειπόμενα

  • Πρόκειται για reboot του franchise, αλλά και μόλις η δεύτερη ταινία που δανείζεται άμεσα στοιχεία από την κόμικς σειρά του James O’Barr από το 1989, μετά το Κοράκι του 1994.
  • Το 2008, είχε ανακοινωθεί ότι ο Stephen Norrington θα αναλάμβανε να επανεκκινήσει το Κοράκι, δηλώνοντας ότι αντί για το γοτθικό στοιχείο, θα επενδύσει στο ρεαλιστικό. Η Relativity Media απέκτησε τα δικαιώματα, δίνοντας στον διάσημο μουσικό Nick Cave τη διασκευή του σεναρίου. Για τον κεντρικό ρόλο πιο κοντά από όλους ήταν ο Mark Wahlberg. Ο Norrington όμως αποχώρησε το 2011, με τον Juan Carlos Fresnadillo να επιλέγεται ως αντικαταστάτης του. Με τον Bradley Cooper να φαίνεται ότι θα πάρει τον πρώτο ρόλο, το σχέδιο πλέον αφορούσε άμεσο ριμέικ της ορίτζιναλ ταινίας. Τότε προέκυψε νομικό ζήτημα με αντίμαχους τη Relativity και τη Weinstein Company που είχε διατηρήσει τα δικαιώματα διανομής. Η καθυστέρηση αυτή έδιωξε τον Cooper, με το όνομα του Wahlberg να ακούγεται εκ νέου. Οι φήμες όμως ήθελαν ως υποψήφιους και τους Channing Tatum, Ryan Gosling και James McAvoy. Το 2012 ο F. Javier Gutierrez ήταν πλέον ο σκηνοθέτης, θέλοντας να κάνει σελίδα προς σελίδα διασκευή του κόμικ. Τα νέα ονόματα των υποψήφιων για τον Έρικ ήταν ο Tom Hiddleston με τον Alexander Skarsgard, αλλά ο ρόλος το 2013 άνηκε στον Luke Evans, με την Kristen Stewart να ακούγεται για τη Σέλι. Κι ενώ η παραγωγή ήταν στο στάδιο της αναζήτησης τοποθεσιών, ο Gutierrez προτίμησε το Rings. Επόμενος στη μακρά σκηνοθετική λίστα ήταν ο Corin Hardy, με τον Luke Evans να αποχωρεί. Το 2014 ο James O’Barr ξεκαθάριζε ότι ήταν διασκευή του κόμικ και όχι της ταινίας του 1994, και το ενδιαφέρον είχε μετατεθεί στο κάστινγκ, με τα ονόματα των Jack Huston, Nicholas Hoult και Jack O’Connell (Έρικ), Jessica Brown Findlay (Σέλι), Andrea Riseborough (Τοπ Ντόλαρ) και Forest Whitaker (άγνωστος ρόλος) να εμφανίζονται σε διάφορα άρθρα. Το 2016, νέος Έρικ ήταν ο Jason Momoa, το The Crow Reborn ήταν ο τίτλος και η Sony Pictures ο διανομέας. Μάιο του 2018, Hardy και Momoa ήταν εκτός πλάνου, αναφερόμενοι σε δημιουργικές διαφορές.
  • Η τελική μορφή άρχισε να χτίζεται τον Ιανουάριο του 2020 από τη Lionsgate Films, με τον παραγωγό Edward R. Pressman να ανακοινώνει το 2022 πως η ταινία θα γίνει. Ο τελικός σκηνοθέτης Rupert Sanders προσέγγιζε το σχέδιο ως ένα σκοτεινό ρομάντζο, αναβαθμίζοντας τον χαρακτήρα της Σέλι, με τη βρετανή μουσικό FKA Twigs να υπογράφει για την πρώτη mainstream κινηματογραφική ερμηνεία της.
  • Όλα τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στην Πράγα, με πολλούς τσέχους ηθοποιούς να συμμετέχουν στο καστ. Η ψηφιακή όμως επεξεργασία στο post-production έγινε σε στούντιο στη Βαυαρία.

Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος

Έκδοση Κειμένου: 6/9/2024

Οι αρνητικές αντιδράσεις πάνω στο ριμέικ του “Κορακιού” ήταν προδιαγεγραμμένες, όχι γιατί η πρωτότυπη ταινία ήταν απαραίτητα αριστούργημα, αλλά επειδή γρήγορα και με διάρκεια στον χρόνο αναδείχθηκε σε αδιαμφισβήτητο καλτ είδωλο. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα θανάτου και ο χαρισματικός πρωταγωνιστής Brandon Lee συνέβαλαν τα μέγιστα, οπότε κατευθείαν έχουμε μια απαξίωση του κοινού για όποιον τολμούσε να περπατήσει στον ίδιο δρόμο.

Η καριέρα του σκηνοθέτη Rupert Sanders έχει κυρίως να επιδείξει έντονες ποιοτικές αντιπαραθέσεις με επαναγνώσεις όπως η “Χιονάτη και ο Κυνηγός” και το “Φάντασμα στο Κέλυφος”, και το “Κοράκι” αποδεικνύεται άξιος συνεχιστής. Εντούτοις πρόκειται για μια ταινία όχι ιδιαίτερα χειρότερη από αυτές, αν και χρειάζεται μια γερή δόση αντικειμενικότητας που θα την αποκόψει τόσο από την ταινία του 1994 όσο και από το πρωτότυπο κόμικ για να γίνει εμφανές πως παρά τα επιμέρους προβλήματά της, η ταινία διαθέτει κάποιες αρετές, έστω και σε τυπικό τεχνικό επίπεδο.

Οι σεναριογράφοι αποφάσισαν να ενσωματώσουν νέες ιδέες και να αποκλίνουν ηθελημένα από το “Κοράκι” του 1994, αλλά δυστυχώς πολλές λεπτομέρειες δεν λειτουργούν με τον σωστό τρόπο. Το σενάριο είναι φορτωμένο με υποπλοκές που αποσπούν από τα κύρια κίνητρα της ιστορίας -την αγάπη και την εκδίκηση- και πάνω απ’ όλα λείπει η λεπτότητα στην απεικόνιση του υπερφυσικού, υποτιμώντας τα στοιχεία που αφορούν τους βασικούς χαρακτήρες, απαραίτητα για να ωθήσουν τη μοίρα του πρωταγωνιστή.

Το νέο πλαίσιο αφαιρεί τη σκοτεινή νουάρ ατμόσφαιρα, η οποία στο παρελθόν έγινε συνυφασμένη με την ιστορία, και η επιλογή να την αντικαταστήσει με μια εξωφρενικά βίαιη και αιματηρή κορύφωση μοιάζει να στερείται νοήματος λόγω της σκηνοθετικής απουσίας του ρεαλισμού. Υπάρχει έντονο στυλιζάρισμα που προσπαθεί κοπιαστικά να εξαργυρώσει τη λογική του “Kill Bill” χωρίς να ρίχνει το βάρος στη δημιουργία ενός προσωπικού οράματος.

Και από την άλλη, έχουμε τις ερμηνείες οι οποίες έχουν τα φόντα να ικανοποιήσουν χάρη στην πειστικότητά τους. Παρά την προχειρότητα του σεναρίου να ερμηνεύσει τον χαρακτήρα του με αδύναμα ψυχολογικά τραύματα, ο Bill Skarsgard κατασκευάζει τον χαρακτήρα του Έρικ με ερμηνευτική προσήλωση. Η χημεία του με την αξιοπρεπέστατη FKA twigs μοιάζει διφορούμενη σε μια ταινία που δεν προσθέτει υπόβαθρο στην υπερβατική ιστορία αγάπης που ωθεί τον Έρικ να επιστρέψει από τον κόσμο των νεκρών. Μπορεί όμως να αναγνωσθεί ικανοποιητικά ως μια μονόπλευρη εμμονή, ένα εσωτερικό προϊόν υπό το πρίσμα ενός διαταραγμένου νου, κάτι το οποίο σαφέστατα έχει υποστηρίξει έως τότε ο Skarsgard.

Ο ρυθμός της ταινίας εξελίσσεται ομαλά, φωτογραφία και μοντάζ -παρότι τυπικά- λειτουργούν υπέρ της δράσης, το soundtrack έχει τον απαραίτητο δυναμισμό, αλλά η σκιά του Alex Proyas -ή μάλλον των πολύ πιο ταιριαστών επιλογών του πάνω στο ύφος- παραείναι μεγάλη για να επιτρέψει στην ταινία να αναγνωριστεί ως αυτόνομα ευχάριστη και σίγουρα όχι το ανοσιούργημα στο οποίο πολλοί έχουν βιαστεί να την ανακηρύξουν.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

13 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *