Η Αμελί ζει στο Παρίσι, σ’ έναν ολότελα δικό της κόσμο, όπου όλα είναι τακτοποιημένα, άρα και βαρετά. Η Αμελί είναι μόνη. Μια μέρα ανακαλύπτει στο διαμέρισμά της έναν κρυμμένο «θησαυρό», ένα κουτί με παιδικά αντικείμενα και παθιάζεται να βρει τον ιδιοκτήτη του. Μόλις εκτελεστεί η αποστολή της, καταπιάνεται με τα μικρά «θαύματα» της καθημερινότητας και αποφασίζει να φτιάξει τη ζωή εκείνων που χρειάζονται … λίγη αγάπη παραπάνω.

Σκηνοθεσία:

Jean-Pierre Jeunet

Κύριοι Ρόλοι:

Audrey Tautou … Amelie Poulain

Mathieu Kassovitz … Nino Quincampoix

Rufus … Raphael Poulain

Serge Merlin … Raymond Dufayel

Lorella Cravotta … Amandine Poulain

Clotilde Mollet … Gina

Claire Maurier … Κα Suzanne

Isabelle Nanty … Georgette

Dominique Pinon … Joseph

Artus de Penguern … Hipolito

Yolande Moreau … Madeleine Wallace

Urbain Cancelier … Collignon

Jamel Debbouze … Lucien

Maurice Benichou … Dominique Bretodeau

Michel Robin … Κος Collignon

Claude Perron … Eva

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jean-Pierre Jeunet, Guillaume Laurant

Παραγωγή: Claudie Ossard

Μουσική: Yann Tiersen

Φωτογραφία: Bruno Delbonnel

Μοντάζ: Herve Schneid

Σκηνικά: Aline Bonetto

Κοστούμια: Madeline Fontaine

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Le Fabuleux Destin d’Amelie Poulain
  • Ελληνικός Τίτλος: Αμελί
  • Διεθνής Τίτλος: Amelie

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (Γαλλία), αυθεντικού σεναρίου, φωτογραφίας, σκηνικών και ήχου.
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
  • Βραβείο Bafta σεναρίου και σκηνικών. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο γυναικείο ρόλο (Audrey Tautou), ξενόγλωσση ταινία, μουσική, φωτογραφία και μοντάζ.
  • Καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, μουσική και σκηνικά στα Cesar. Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Audrey Tautou), δεύτερο αντρικό ρόλο (Jamel Debbouze και Rufus), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Isabelle Nanty), σενάριο, φωτογραφία, μοντάζ, κοστούμια και ήχο.
  • Καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και φωτογραφία στα Ευρωπαϊκά Βραβεία. Υποψήφιο για γυναικεία ερμηνεία (Audrey Tautou).
  • Καλύτερη ευρωπαϊκή ταινία στα Goya.
  • Βραβείο καλύτερης ταινίας (Κρυστάλλινη Σφαίρα) στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι.
  • Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Τορόντο.

Παραλειπόμενα

  • Ο Jeunet έγραψε αρχικά τον ρόλο της Αμελί για την Emily Watson, και το σκηνικό ήταν στο Λονδίνο. Τα γαλλικά όμως της βρετανής ηθοποιού δεν ήταν τα καλύτερα, κι όταν εντέλει έφυγε για χάρη του Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ, ο ρόλος ξαναγράφτηκε για Γαλλίδα.
  • Η Audrey Tautou ήταν η πρώτη που καλέστηκε για οντισιόν, μια και ο δημιουργός την είχε προσέξει από την αφίσα του Venus Beaute: Ινστιτούτο Ομορφιάς. Υποψήφια ήταν και η Vanessa Paradis.
  • Έγινε εκτεταμένη χρήση computer-generated imagery (μέχρι ψηφιακά εφέ) και digital intermediate για την τελική επεξεργασία.
  • Το συνεργείο καθάρισε επιμελώς όλα τα παριζιάνικα μέρη όπου θα γίνονταν τα γυρίσματα, μέχρι και τα γκράφιτι στους τοίχους. Το δυσκολότερο σημείο σε αυτό ήταν το καθάρισμα ενός πελώριου σιδηροδρομικού σταθμού.
  • Τα βασικά χρώματα του φιλμ (πράσινο, κίτρινο και κόκκινο) ήρθαν ως έμπνευση από τους πίνακες του βραζιλιανού Juarez Machado.
  • Ο Jean-Pierre Jeunet συνέλεγε προσωπικές μνήμες από το 1974 πριν αυτές καταλήξουν στο σενάριο της ταινίας.
  • Μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες του γαλλικού σινεμά, αφού ενώ κόστισε 10 εκατομμύρια δολάρια, έβγαλε 174,2. Στις ΗΠΑ έγινε η πλέον εμπορική γαλλική ταινία όλων των εποχών.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Το σκορ του Yann Tiersen έγινε πλατινένιο, με το Les Jours Tristes (στο οποίο συμμετείχε ο Neil Hannon του γκρουπ The Divine Comedy) να έχει κι αυτόνομη πορεία.
  • Ο σκηνοθέτης ήθελε αρχικά τον Michael Nyman ως συνθέτη, αλλά δεν ήταν διαθέσιμος.

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη

Έκδοση Κειμένου: 8/2/2010

H Αμελί τελικά ούτε “δεν βλέπεται” όπως είπαν κάποιοι, ούτε είναι αριστούργημα όπως είπαν κάποιοι άλλοι. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, κι αν δεν έχετε δική σας άποψη ήρθε η ώρα να τη σχηματίσετε. Όχι μόνο από αυτή την κριτική, αλλά κυρίως βλέποντας την ταινία.

Αφού σας προτρέπω να τη δείτε, μάλλον έχω ήδη προεξοφλήσει πως πρόκειται για μια ταινία που αξίζει. Όχι μάλλον, σίγουρα. Η Αμελί δεν πρόκειται να σας απογοητεύσει σε κανένα από τα 122 της λεπτά. Έχει χαρακτήρες που θα θυμάστε για καιρό, μαγική σχεδόν ατμόσφαιρα, την Audrey Tautou που μοιάζει γεννημένη γι’ αυτό τον ρόλο κι ένα ευρηματικό σενάριο. Το βασικότερο χαρακτηριστικό της, όμως, δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά και όλα αυτά μαζί… Δηλαδή; Δηλαδή είναι μια ταινία πέρα για πέρα γοητευτική. Η διαφορά του γοητευτικού από το όμορφο και το τέλειο είναι ότι το γοητευτικό έχει ελαττώματα. Καταφέρνει όμως με τον δικό του τρόπο να τα μετατρέπει σε προτερήματα. Αυτό ακριβώς είναι που κάνει και το Αμελί: οι χαρακτήρες δεν είναι ενδοφλεβικά ανεπτυγμένοι, αυτό όμως είναι που τους χαρίζει τη μυστηριώδη τους αύρα, το σενάριο προσπαθεί να διαχειριστεί πολλά με αποτέλεσμα να αφήνει τα περισσότερα στη μέση, αλλά αυτό είναι που σου δίνει την αίσθηση ότι αυτό που βλέπεις είναι ένα σύγχρονο παραμύθι κι όχι ακόμη μια ρομαντική κομεντί.

Είπα ρομαντική κομεντί, ενώ η ταινία είναι περισσότερο ρομαντική παρά κομεντί. Αυτός ακριβώς ο ρομαντισμός είναι και το μοναδικό στοιχείο που κουράζει. Μας μεταφέρει σε έναν κόσμο τόσο γλυκό, τόσο αθώο, τόσο χαριτωμένο, που δυστυχώς όλοι σε κάποιες στιγμές θα νιώσετε ότι προσπαθεί περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται για να δώσει αυτά που θα αποτελούσαν το ιδανικό παραμυθένιο σκηνικό. Συμπερασματικά, το Amelie είναι σαν ένα κομμάτι μπακλαβά, απ’αυτά με το άπειρο σιρόπι, που όλοι θα καταβροχθίσουμε, αλλά λίγο αργότερα όλο αυτό το σιρόπι θα μας «καθίσει» στο στομάχι…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

34 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *