Ένας φιλόδοξος παραγωγός δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει μια ηθοποιό, έναν σκηνοθέτη κι έναν συγγραφέα στα πρώτα τους βήματα, προκειμένου να εξασφαλίσει την ανέλιξή του σε μια περίοδο που γεννιέται και μεσουρανεί ζει η «βαριά» βιομηχανία του Χόλιγουντ, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950. Ένα τηλεφώνημά του, έπειτα από αρκετά χρόνια, θα ενώσει ξανά τους τρεις, όταν τους ζητήσει να γυρίσουν μια ταινία μαζί του. Πλέον, όμως, η δύναμη μοιάζει να έχει αλλάξει χέρια.
Σκηνοθεσία:
Vincente Minnelli
Κύριοι Ρόλοι:
Lana Turner … Georgia Lorrison
Kirk Douglas … Jonathan Shields
Dick Powell … James Lee Bartlow
Walter Pidgeon … Harry Pebbel
Barry Sullivan … Fred Amiel
Gloria Grahame … Rosemary Bartlow
Gilbert Roland … Victor ‘Gaucho’ Ribera
Leo G. Carroll … Henry Whitfield
Paul Stewart … Syd Murphy
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Charles Schnee
Παραγωγή: John Houseman
Μουσική: David Raksin
Φωτογραφία: Robert Surtees
Μοντάζ: Conrad A. Nervig
Σκηνικά: Edward C. Carfagno, Cedric Gibbons
Κοστούμια: Helen Rose
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: The Bad and the Beautiful
Ελληνικός Τίτλος: Η Ωραία και το Κτήνος
Σεναριακή Πηγή
- Διήγημα: Tribute to a Badman του George Bradshaw.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου (Gloria Grahame), διασκευασμένου σεναρίου, φωτογραφίας, σκηνικών και κοστουμιών. Υποψήφιο για πρώτο αντρικό ρόλο (Kirk Douglas).
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (Gilbert Roland) και δεύτερου γυναικείου ρόλου (Gloria Grahame).
- Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ταινίας από οποιαδήποτε προέλευση.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.
Παραλειπόμενα
- Κρατάει το ρεκόρ της ταινία με τα περισσότερα Όσκαρ (πέντε) που δεν είχε υποψηφιότητα στην καλύτερη ταινία ή τη σκηνοθεσία.
- Η ιστορία παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1949 σε περιοδικό, ως Of Good and Evil. Έπειτα, ο George Bradshaw το επέκτεινε σε διήγημα με τίτλο Tribute to a Badman, αλλά έγινε παράλληλα γνωστό κι ως Memorial to a Bad Man. Η MGM αγόρασε τα δικαιώματα και το παρέδωσε στον παραγωγό της, Dan Hartman, πριν αυτός αποχωρήσει για την Paramount. Όταν ανέλαβε ο John Houseman, άλλαξε τον τίτλο που ήταν Memo to a Bad Man, και το θεατρικό σκηνικό δράσης σε κινηματογραφικό, μια και είχε ήδη βγει το Όλα για την Εύα, καλύπτοντας τον χώρο.
- Πριν υπογράψει ο Kirk Douglas, ο ρόλος προτάθηκε στον Clark Gable και τον Spencer Tracy.
- Ο χαρακτήρας του Σιλντς λέγονταν πως ήταν μια μίξη από αυτόν των David O. Selznick, Orson Welles και Val Lewton.
- Η “ταινία μέσα στην ταινία” Doom of the Cat Men δανείστηκε την έμπνευση της από το Το Φιλί της Μάγισσας (Cat People) του 1942.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το ομότιτλο τζαζ θέμα -αρχικά ήταν να ονομαστεί Love is For the Very Young- του David Raksin θεωρείται κλασικό, και για πολλούς πρότυπο κινηματογραφικής σύνθεσης. Παρόλα αυτά, ο Minnelli και ο Houseman παραλίγο να το απορρίψουν με το πρώτο άκουσμα.
- Η Peggy King ερμηνεύει το Don’t Blame Me, δημοφιλές τραγούδι από τη δεκαετία του 1930.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Γκαλερι φωτογραφιων
