
Εξολοθρευτής 2: Μέρα Κρίσης
- Terminator 2: Judgment Day
- T2
- 1991
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ισπανικά
- Δράσης, Επιστημονικής Φαντασίας, Έπος, Θρίλερ
- 12 Δεκεμβρίου 1991
Ο Τζον Κόνορ, σε ηλικία έντεκα ετών, ζει με τους κηδεμόνες του στο Λος Άντζελες. Η μητέρα του, η Σάρα Κόνορ, προετοίμαζε τον Τζον ώστε να εκπληρώσει το μελλοντικό του καθήκον. Συνελήφθη, ωστόσο, μετά από απόπειρά της να βομβαρδίσει ένα εργοστάσιο με υπολογιστές και στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική κλινική. Μετά την πρώτη, ανεπιτυχή απόπειρα του υπερυπολογιστή Skynet να εξοντώσει τη Σάρα Κόνορ, στέλνει πίσω στον χρόνο έναν νέο, ακόμα πιο εξελιγμένο, σάιμποργκ εξολοθρευτή, τύπου Τ-1000, προκειμένου να εξοντώσει αυτήν τη φορά τον ίδιο τον Τζον Κόνορ. Παράλληλα, ο μελλοντικός Τζον Κόνορ στέλνει έναν επαναπρογραμματισμένο εξολοθρευτή τύπου Τ-800, όμοιο με αυτόν που καταδίωκε τη Σάρα Κόνορ πριν δέκα χρόνια, αυτήν τη φορά για να προστατεύσει τον ίδιο (ακόμη σε νεαρή ηλικία) και τη μητέρα του.
Σκηνοθεσία:
James Cameron
Κύριοι Ρόλοι:
Arnold Schwarzenegger … T-800 ‘Model 101’
Linda Hamilton … Sarah Connor
Edward Furlong … John Connor
Robert Patrick … T-1000
Joe Morton … Miles Bennett Dyson
Earl Boen … Δρ Peter Silberman
S. Epatha Merkerson … Tarissa Dyson
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: James Cameron, William Wisher
Παραγωγή: James Cameron
Μουσική: Brad Fiedel
Φωτογραφία: Adam Greenberg
Μοντάζ: Conrad Buff IV, Mark Goldblatt, Richard A. Harris
Σκηνικά: Joseph C. Nemec III
Κοστούμια: Marlene Stewart
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Terminator 2: Judgment Day
- Ελληνικός Τίτλος: Εξολοθρευτής 2: Μέρα Κρίσης
- Εναλλακτικός Τίτλος: T2
Άμεσοι Σύνδεσμοι
Σεναριακή Πηγή
- Χαρακτήρες franchise: Terminator των James Cameron, Gale Anne Hurd.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ ήχου, ειδικών εφέ, ηχητικών εφέ και μακιγιάζ. Υποψήφιο για φωτογραφία και μοντάζ.
- Βραβείο Bafta ήχου και ειδικών εφέ. Υποψήφιο για σκηνικά.
Παραλειπόμενα
- Το σίκουελ αυτό του Cameron έθεσε νέα στάνταρ στα ψηφιακά εφέ. Συγκεκριμένα στην τεχνική του motion-capture για χαρακτήρα φτιαγμένο στο κομπιούτερ, και για τη χρήση του πρώτου εν μέρει ψηφιοποιημένου κεντρικού χαρακτήρα σε φιλμ (του T-1000). Η κατασκευή αυτών των νέων τεχνικών ήταν που καθυστέρησε την παραγωγή, η οποία ήταν στα σκαριά άμεσα με την έξοδο του πρώτου μέρους, ενώ την κρίσιμη ώθηση στον δημιουργό έδωσε η Άβυσσος του 1989, όπου πρωτοδοκιμάστηκαν αυτές οι νέες ψηφιακές τεχνικές.
- Τα γυρίσματα κράτησαν 171 ημέρες, ανάμεσα στον Οκτώβρη του 1990 και τον Μάρτιο της επόμενης χρονιάς.
- Μοναδική ταινία της σειράς που έφτασε στα Όσκαρ, κερδίζοντας μάλιστα και τέσσερα.
- Ο Michael Biehn ήταν η πρώτη επιλογή για τον T-1000, ώστε να γίνονταν μια πλήρης αντιστροφή ρόλων καλού-κακού με την πρώτη ταινία. Η ιδέα εγκαταλείφθηκε επειδή λογικά θα μπέρδευε τους θεατές.
- Παρότι έχουμε μια ταινία με χαρακτηρισμό R, δεν ήταν λίγα τα παιχνίδια που βγήκαν βασισμένα σε αυτήν.
- Πρώτη ταινία για τον Edward Furlong.
- Η πλέον εμπορική ταινία του 1991, αφού συγκέντρωσε 523,7 εκατομμύρια δολάρια, ενώ κόστισε 102.
- Στην 25η επέτειο του φιλμ, το 2016, παρουσιάστηκε μια ψηφιακά επεξεργασμένη εκδοχή σε τρισδιάστατη μορφή. Είχαν προηγηθεί στο Home Cinema μια Special Edition (153 λεπτά) και ένα Ultimate Cut (156 λεπτά), αλλά για τον σκηνοθέτη η προτιμητέα ήταν πάντα η αυθεντική βερσιόν.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Χωρίς να συμπεριλαμβάνονται στο άλμπουμ, το Bad to the Bone (George Thorogood & the Destroyers) και το You Could Be Mine (Guns N’ Roses) ακούγονται σε χαρακτηριστικά σημεία της ταινίας.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/12/2016
Κι όμως, σε μια περίοδο που ακόμα άκουγες για σίκουελ και φοβόσουν τα χειρότερα, ο Τζέιμς Κάμερον γράφει την προσωπική του ιστορία με ένα εφάμιλλο, και στις λεπτομέρειες ανώτερο, προϊόν με το πρώτο. Μάλιστα, ενώ χάνει ως προς την ανάπτυξη της περίτεχνης ιδέας περί χρονομηχανής και πολέμου ανθρώπου-μηχανής (όχι πως και στο πρώτο όμως αναπτύσσονταν όπως θα έπρεπε), κερδίζει στα περισσότερα σημεία όσον αφορά το θέαμα και τη δράση. Πιο φανερές οι blockbuster επιδιώξεις, με ψηφιακά εφέ που έγραψαν νέο κεφάλαιο στις υπερπαραγωγές, ειδικά το εφέ με τα σχηματοποιημένα υγρά. Ο Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ είναι -ευτυχώς- μία από τα γνωστά του (ήταν τίμιος στο «I’ll be back» του), η Λίντα Χάμιλτον είναι κατώτερη ερμηνευτικά αλλά πιο δυναμική, ενώ οι προσθήκες των Έντουαρντ Φούρλονγκ και Ρόμπερτ Πάτρικ είναι θετικές. Το franchise έχασε εδώ τον cult χαρακτήρα του, αλλά βρήκε έναν νέο, και για μεγαλύτερο όγκο κοινού.
Βαθμολογία: