Spiderhead: Υπό το Βλέμμα της Αράχνης (2022)

ΣΥΝΟΨΗ

Σε ένα υπερσύγχρονο σωφρονιστικό ίδρυμα που διευθύνει ο λαμπρός οραματιστής Στιβ Αμπνέστι, οι κρατούμενοι φορούν μια χειρουργικά προσαρτημένη συσκευή που χορηγεί δόσεις ψυχοτρόπων ουσιών με αντάλλαγμα τη μείωση των ποινών. Δεν υπάρχουν κάγκελα, κελιά ή πορτοκαλί φόρμες. Στη Σπάιντερχεντ, οι φυλακισμένοι εθελοντές είναι ελεύθεροι να είναι ο εαυτός τους. Μέχρι τη στιγμή που παύουν να είναι. Μερικές φορές, είναι μια καλύτερη εκδοχή τους…

Σκηνοθεσία:

Joseph Kosinski

Κύριοι Ρόλοι:

Chris Hemsworth … Steve Abnesti

Miles Teller … Jeff

Jurnee Smollett … Lizzy

Tess Haubrich … Heather

Mark Paguio … Mark Verlaine

BeBe Bettencourt … Emma

Daniel Reader … Ryan

Joey Vieira … Miguel

Nathan Jones … Rogan

Angie Milliken … Sarah

Charles Parnell … Knowles

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Rhett Reese, Paul Wernick

Παραγωγή: Agnes Chu, Tommy Harper, Chris Hemsworth, Oren Katzeff, Eric Newman, Rhett Reese, Jeremy Steckler, Geneva Wasserman, Paul Wernick

Μουσική: Joseph Trapanese

Φωτογραφία: Claudio Miranda

Μοντάζ: Stephen Mirrione

Σκηνικά: Jeremy Hindle

Κοστούμια: Amelia Gebler

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Spiderhead
Ελληνικός Τίτλος: Spiderhead: Υπό το Βλέμμα της Αράχνης

Σεναριακή Πηγή

Διήγημα: Escape from Spiderhead του George Saunders.

Παραλειπόμενα

Όλα τα γυρίσματα έγιναν στην Αυστραλία. Κι αυτό επειδή η κυβέρνηση της χώρας χορήγησε με ένα σημαντικό ποσό την παραγωγή, στην προσπάθεια να δοθεί μια ώθηση στην τοπική οικονομία εν μέσω πανδημίας. Σύμφωνα με την πρωθυπουργό της Κουινσλάνδης, δημιουργήθηκαν μονάχα για τα γυρίσματα 360 θέσεις εργασίας.
Κυκλοφόρησε πολύ κοντά με το Top Gun: Maverick, αλλά ο Joseph Kosinski είχε ολοκληρώσει από καιρό τη δουλειά του σε εκείνο, πριν ξεκινήσει αυτή την ταινία.
Το Netflix ήταν εξαρχής στην παραγωγή, και μετά από την πρεμιέρα στο Σίδνεϋ, το φιλμ κατέληξε στη γνωστή πλατφόρμα.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 21/6/2022

Κρις Χέμσγουορθ, Μάιλς Τέλερ, το συγγραφικό δίδυμο πίσω από ταινίες όπως τα Deadpool 1 και 2, Zombieland, Life, και στο τιμόνι ο Τζόζεφ Κοζίνσκι, που έρχεται με φόρα από το Top Gun: Maverick! Τα κατάλληλα υλικά υπάρχουν, αλλά το Spiderhead δεν δουλεύει όπως θα περιμέναμε.

Το Spiderhead είναι στην ουσία μια φυλακή, όπου οι κρατούμενοι κινούνται αρκετά πιο ελεύθερα σε σχέση με μια κοινή φυλακή. Έχουν το δωμάτιό τους, μπορούν να έρχονται σε επαφή με όλους τους υπόλοιπους κρατούμενους ελεύθερα, και ο καθένας αναλαμβάνει ένα πόστο, από όπου προσφέρει στο σύνολο. Ο τρόπος για να μεταφερθείς στη Spiderhead από μια κοινή φυλακή είναι να γίνεις πειραματόζωο. Μια φαρμακευτική εταιρεία δημιούργησε το “ίδρυμα” αυτό, και όποιοι κρατούμενοι δέχονται να μεταφερθούν εκεί, δηλώνουν αυτόματα την αποδοχή τους στη χορήγηση κάποιων πειραματικών φαρμάκων, που επιδρούν στην ψυχολογία του ατόμου. Εκεί βρίσκεται κρατούμενος και ο Τζεφ, ο οποίος έχει καταδικαστεί για ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Ο Τζεφ διατηρεί καλές σχέσεις με τον κύριο Άμπνεστι, τον υπεύθυνο του ιδρύματος, αλλά σύντομα θα ανακαλύψει ότι ούτε τα πειράματα ούτε ο Άμπνεστι είναι ακριβώς αυτά που φαίνονται.

Ενώ η ταινία του Κοζίνσκι έχει αρκετά καλά στοιχεία εδώ κι εκεί, έχει δυστυχώς ένα βασικό πρόβλημα. Παρουσιάζεται αρχικά σαν μια σάτιρα γύρω από την ψυχολογία του ατόμου, τις κοινωνικές σχέσεις και τις κοινωνικές και πολιτισμικές διαφορές, αλλά δεν αποφασίζει πλήρως αν θα διατηρήσει αυτό το ύφος μέχρι τέλους. Παρακολουθείς λοιπόν μια λίγο σκοτεινή σάτιρα, η οποία όμως ανά διαστήματα παίρνει πιο σοβαρά τον εαυτό της και φαίνεται ότι πάει να γίνει κάτι λίγο πιο βαρύ και δραματικό. Κι αν όλο αυτό δεν σε πετάει ιδιαίτερα εκτός κλίματος, έρχεται η τρίτη πράξη, όπου φέρνει μερικές αποκαλύψεις, λίγη δράση κι ένα αρκετά πρόχειρο και “χαζό” φινάλε.

Ο Μάιλς Τέλερ είναι αυτός που κρατάει κυρίως το ενδιαφέρον μας ερμηνευτικά, στον ρόλο του κρατούμενου, ενώ καλή δουλειά γίνεται κι από την Τζέρνι Σμόλετ, με πιο δραματικές προεκτάσεις στην ερμηνεία της. Σε κόντρα ρόλο βρίσκουμε τον Κρις Χέμσγουορθ, καθώς ο Θορ του κινηματογραφικού σύμπαντος της Μάρβελ είναι εδώ ο κακός της υπόθεσης.

Το Spiderhead είναι βασισμένο σε ένα διήγημα και κατά πάσα πιθανότητα θα λειτουργούσε καλύτερα ως ένα μικρού μήκους φιλμ. Δεν γίνεται ποτέ κακό αυτό που παρακολουθείς, αλλά αυτή η αναποφασιστικότητα ως προς το ύφος δεν βοηθά. Ίσως, κάνοντας μια τελευταία σκέψη, αυτό που δεν βοηθά περισσότερο την ταινία να είναι το ταλέντο της πλειοψηφίας των συντελεστών, το οποίο σε κάνει να περιμένεις πολύ περισσότερα πράγματα.

Βαθμολογία: