Ηφαίστειο, η Εκδίκηση της Φύσης
- Salt and Fire
- 2016
- Γερμανία, ΗΠΑ
- Αγγλικά, Γερμανικά, Κέτσουα, Ισπανικά
- Αισθηματική, Θρίλερ, Πολιτική, Πολιτικό Θρίλερ, Σινεφίλ
Η Λόρα, μια επιστήμονας του ΟΗΕ, και οι συνεργάτες της καταφτάνουν στη Βολιβία, για να απαχθούν και να κρατηθούν αιχμάλωτοι σε μια απομονωμένη τοποθεσία, από έναν μασκοφόρο και την οπλισμένη συμμορία του. Παρά τις αντιξοότητες, η Λόρα περνάει χρόνο με αυτό τον άντρα, και αρχίζει να αισθάνεται περίεργη έλξη. Μια παράδοξη, σχεδόν μαγική δυναμική αναπτύσσεται ανάμεσα τους. Καθώς η σχέση τους γίνεται ολοένα στενότερη και πιο προσωπική, η Λόρα ανακαλύπτει ότι το κίνητρο της απαγωγής δεν είναι τα λύτρα, αλλά κάτι το σπουδαιότερο.
Σκηνοθεσία:
Werner Herzog
Κύριοι Ρόλοι:
Veronica Ferres … Δρ Laura Sommerfeld
Michael Shannon … Matt Riley
Lawrence Krauss … Krauss/Αριστείδης
Gael Garcia Bernal … Δρ Fabio Cavani
Anita Briem … η αεροσυνοδός
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Werner Herzog
Παραγωγή: Michael Benaroya, Pablo Cruz, Werner Herzog, Nina Maag
Μουσική: Ernst Reijseger
Φωτογραφία: Peter Zeitlinger
Μοντάζ: Joe Bini
Σκηνικά: Ulrich Bergfelder
Κοστούμια: Esther Walz
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Salt and Fire
Ελληνικός Τίτλος: Ηφαίστειο, η Εκδίκηση της Φύσης
Σεναριακή Πηγή
- Διήγημα: Aral του Tom Bissell.
Παραλειπόμενα
- Γυρίστηκε μέσα σε 16 ημέρες σε Γερμανία και Βολιβία.
- Ο ίδιος ο σκηνοθέτης έχει ένα πέρασμα ως επιβάτης του αεροπλάνου, κοντά στις αρχές του φιλμ.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 26/1/2019
Κάποιους δημιουργούς μού φαίνεται ότι τους αγαπάμε από «συνήθειο» λόγω των παλιών τους επιδόσεων. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Βέρνερ Χέρτζογκ, που ενώ κρατάει γερά με τα ντοκιμαντέρ του, μοιάζει να έχει «τσακωθεί» με τη μυθοπλασία. Εδώ είναι σαν να τον πιάνει κάτι από τη γνωστή του, παλιά μεγαλομανία. Χωρίς να πιστεύω ότι στο μέλλον θα κριθεί διαφορετικά, το εγχείρημα σωριάζεται αφού καταρχάς είναι δύσκολο για τον θεατή να παρακολουθήσει κάτι που εν μέρει μπορεί να ιδωθεί κι ως κωμωδία. Παγεροί χαρακτήρες, άνευρη δράση, αλλά και ένα σωρό συμβολισμοί που μόνο ο ίδιος ο Χέρτζογκ κατανοεί απόλυτα από πλευρά χρησιμότητας. Ίσως αν όλα αυτά τα έβαζε σε μια ταινία καθαρά σινεφίλ, το αποτέλεσμα να ήταν πιο κοντά στον Τέρενς Μάλικ, και να υπήρχε μια ουσία. Δεν είναι το απόλυτο «κάζο», αλλά σίγουρα κουράζει.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
