Μετά από τον αγώνα με τον ρώσο Ιβάν Ντράγκο, ο Ρόκυ αναγκάζεται να αποσυρθεί από το μποξ, εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας. Επιστρέφοντας στο σπίτι του ανακαλύπτει ότι η περιουσία που είχε αποκτήσει ως πρωταθλητής βαρέων-βαρών είχε κλαπεί μέσω του χρηματιστηρίου από τον λογιστή του. Μην έχοντας τίποτα άλλο, αρχίζει να προπονεί έναν νεαρό πυγμάχο, τον Τόμι Γκαν.

Σκηνοθεσία:

John G. Avildsen

Κύριοι Ρόλοι:

Sylvester Stallone … Robert ‘Rocky’ Balboa, Sr.

Tommy Morrison … Tommy ‘The Machine’ Gunn

Talia Shire … Adrianna ‘Adrian’ Pennino-Balboa

Burt Young … Paulie Pennino

Sage Stallone … Robert ‘Rocky’ Balboa, Jr.

Burgess Meredith … Michael ‘Mickey’ Goldmill

Richard Gant … George Washington Duke

Tony Burton … Tony ‘Duke’ Evers

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Sylvester Stallone

Παραγωγή: Robert Chartoff, Irwin Winkler

Μουσική: Bill Conti

Φωτογραφία: Steven Poster

Μοντάζ: John G. Avildsen, Robert A. Ferretti, Michael N. Knue

Σκηνικά: William J. Cassidy

Κοστούμια: Carole Brown-James, Barton Kent James

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Rocky V
  • Ελληνικός Τίτλος: Ρόκυ 5

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Χαρακτήρες franchiseRocky του Sylvester Stallone.

Παραλειπόμενα

  • Πρώτος κινηματογραφικός ρόλος για τον Sage Stallone, τον γιο του Sylvester Stallone, με το σενάριο να εξερευνά την αληθινή τους σχέση ως πατέρα-γιο.
  • Η ομιλία του Μάικι στον Ρόκυ, υπό μορφή φλας-μπακ φαντάσματος, βασίστηκε σε συνέντευξη που έδωσε στον Cus D’Amato ο Mike Tyson το 1985.
  • Στο αρχικό σενάριο, ο Ρόκυ πεθαίνει στην αγκαλιά της Έντριαν, μετά την πάλη με τον Τόμι στον δρόμο. Αυτό ίσχυε μέχρι κι ενώ το φιλμ ήδη γυρίζονταν, με τον Stallone να το αλλάζει τελευταία στιγμή. Σύμφωνα με τον ίδιον, ήταν το στούντιο και ο σκηνοθέτης που έκαναν δεύτερες σκέψεις για το franchise.
  • Ο John G. Avildsen επέστρεψε στην καρέκλα του σκηνοθέτη, αλλά αυτή τη φορά αντί να βραβευθεί με Όσκαρ, ήταν υποψήφιος για Χρυσό Βατόμουρο (συνολικά το φιλμ είχε 7 υποψηφιότητες στα εν λόγω “βραβεία”).
  • Οι μέτριες εισπράξεις σε σχέση με τα προηγούμενα κεφάλαια απομάκρυναν τη United Artists από το franchise, και θεωρούνταν επί χρόνια ως το κλείσιμο της σειράς. Παρόλα αυτά, το 2006 ο Stallone επανάφερε στην οθόνη τον χαρακτήρα με επιτυχία.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Το σάουντρακ δεν ακολούθησε την παράδοση της σειράς. Μόνο τέσσερα από τα τραγούδια ακούγονται και στην ταινία, με κυριότερα το The Measure of a Man με τον Elton John (σε σύνθεση Alan Menken), και το Go For It (Heart and Fire) με τους Joey B. Ellis, Tynetta Hare. Από αυτά που δεν συμπεριλήφθηκαν στο φιλμ, ξεχωρίζουν το Can’t Stop the Fire του Bill Conti, και το That’s What I Said του MC Hammer.

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 30/8/2013

Μόνο και μόνο διαβάζοντας την υπόθεση της ταινίας, καταλαβαίνεις ότι στον πέμπτο Ρόκυ επιχειρείται επιστροφή στις ρίζες. Τα Ρόκυ 3 και 4 ήταν τα πιο θεαματικά, τα πιο καλογυαλισμένα της σειράς, σαν να ακολουθούσαν κι αυτά την πορεία του πρωταγωνιστή τους, καθώς ο Ρόκυ δεν ήταν πια ο άσημος πυγμάχος των δύο πρώτων ταινιών, αλλά ο μεγαλύτερος εν ζωή μποξέρ και η ζωή του ήταν πολύ πιο λαμπερή. Στο Ρόκυ 3 υπάρχει ακόμα έντονα το στοιχείο του δράματος, αλλά έμφαση δίνεται στο περίβλημα και έτσι οπτικά είναι αρτιότερο από τα προηγούμενα. Στο τέταρτο μέρος είναι που ξεφεύγει η ιστορία του Ρόκυ. Χάνονται οι χαμηλοί τόνοι και δεν υπάρχει σχεδόν κανένα συναισθηματικό υπόβαθρο, ενώ ο πυγμάχος απ’ τη Φιλαδέλφεια γίνεται σύμβολο προπαγάνδας (USA vs USSR). Σήμερα βέβαια το Rocky IV έχει περάσει στη σφαίρα του cult και παρά τα ελλατώματά του παραμένει θεαματικό ειδικά για τη γενιά του MTV.

Φτάνουμε λοιπόν στο 1990 και το Rocky 5. Ο Stallone επαναφέρει στην καρέκλα του σκηνοθέτη τον Avildsen, ο οποίος είχε σκηνοθετήσει την πρώτη ταινία, επιχειρώντας να ολοκληρώσει την ιστορία του Ρόκυ με τον τρόπο που ξεκίνησε. Προσπαθεί ο ίδιος να δώσει βάση στο σενάριο και γενικά η ταινία να γίνει πάλι ένα (αθλητικό) δράμα. Η Φιλαδέλφεια, το γυμναστήριο του Μίκυ, το pet-shop κάνουν την εμφάνιση τους εδώ, θυμίζοντάς μας πώς ξεκίνησαν όλα.

Είναι φανερό ότι με το πέμπτο Ρόκυ ο Stallone ήθελε να κρεμάσει τα πυγμαχικά γάντια και να τιμήσει όσους πέρασαν από αυτή τη σειρά ταινιών. Δεν ήθελε όμως μία απ` τα ίδια. Προτίμησε να γράψει ένα δράμα «δρόμου» (street-drama) αφήνοντας έξω «πράγματα» που οι φανατικοί θαυμαστές του περίμεναν να δουν σε κάθε ταινία του Ρόκυ: σκηνή προπόνησης, τελική μάχη στο ρινγκ. Το θέμα είναι, βέβαια, πως υπάρχουν και τα δύο χωρίς τη γνωστή μουσική υπόκρουση και με την τελική μάχη να λαμβάνει χώρα στον δρόμο της Φιλαδέλφειας, και παρότι διαφορετική, είναι ομολογουμένως το πιο καλογυρισμένο κομμάτι της ταινίας. Ο Avildsen επιλέγει ιδιαίτερες γωνίες λήψης και δίνει μια άλλη δυναμική στη σκηνή.

Ωστόσο, στο σύνολό του το Rocky 5 είναι χλιαρό. Το δράμα δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε και οι ερμηνείες παραμένουν μέτριες. Ο Ρόκυ των δύο πρώτων ταινιών εμφανίζεται ξανά εδώ, αλλά στο τρίτο και τέταρτο μέρος είχε πάρει τη θέση του ένας πιο «μάτσο» και μοντέρνος Ρόκυ, με αποτέλεσμα η απότομη αυτή αλλαγή να μπερδεύει τον θεατή.

Μια συγκινητική σκηνή στο γυμναστήριο με τον Ρόκυ να αναπολεί τις προπονήσεις με τον Μίκυ και μερικοί διάλογοι του Ρόκυ με την Άντριαν και τον γιο του φανερώνουν την προσπάθεια του Stallone να γράψει σενάριο με έμφαση στο δράμα, δυστυχώς όμως δεν θα το καταφέρει αρκετά καλά αυτή τη φορά.

Αυτό που λείπει από το Rocky 5 είναι η κλιμάκωση. Ενώ ξεκινά με ενδιαφέρον, κάπου στη μέση χάνεται και όλα κυλάνε βεβιασμένα φτάνοντας άκομψα στη σκηνή του τέλους, η οποία είναι δυνατή, αλλά και «ξέμπαρκη». Δεν έχεις προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο. Σαν να είναι το τέλος μιας άλλης ταινίας.

Εν κατακλείδι, το Rocky V είναι ίσως η πιο υποτιμημένη ταινία της σειράς. Υποτιμήθηκε πρώτα απ` τους δημιουργούς και στη συνέχεια, ως φυσικό επακόλουθο, από το κοινό. Δεν είναι όσο κακό φαίνεται απΑ τις βαθμολογίες και τις περισσότερες κριτικές που θα διαβάσετε, είναι όμως λειψό σαν δημιουργία και δε μπορείς να το παρακολουθήσεις με ενδιαφέρον, ειδικά αν δεν ανήκεις στους φανατικούς του franchise.

Όπως και να `χει, δεν άξιζε αυτό το τέλος στο Ρόκυ και δεν θα το είχε, παρότι πολλοί πίστεψαν το αντίθετο, γιατί το 2006, με το Rocky Balboa, o Stallone… το έκανε σωστά.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

19 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *