
Γράμμα από το Παρελθόν
- Remember
- 2015
- Καναδάς
- Αγγλικά, Γερμανικά
- Δραματικό Θρίλερ
- 12 Μαΐου 2016
Έχουν περάσει 70 χρόνια από το Ολοκαύτωμα, αλλά δεν έχει ξεπεραστεί η μνήμη η γηραιού πλέον Ζεβ, όπου τότε έχασε και τους δυο του γονείς. Όταν ανακαλύπτει από έναν τρόφιμο γηροκομείου, τον Μαξ, ότι ο ναζί φρουρός που τους δολοφόνησε ζει στις ΗΠΑ με πλαστή ταυτότητα, ο Ζεβ ξεκινάει μια αποστολή, για να επιβάλει την επί χρόνια αναβλημένη εκδίκηση του, με το ίδιο του το τρεμάμενο χέρι.
Σκηνοθεσία:
Atom Egoyan
Κύριοι Ρόλοι:
Christopher Plummer … Zev Guttman/Otto Wallisch
Bruno Ganz … Rudy Kurlander
Jurgen Prochnow … Rudy Kurlander/Kunibert Sturm
Heinz Lieven … Rudy Kurlander
Henry Czerny … Charles Guttman
Liza Balkan … Rebecca Guttman
Dean Norris … John Kurlander
Martin Landau … Max Rosenbaum
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Benjamin August
Παραγωγή: Ari Lantos, Robert Lantos
Μουσική: Mychael Danna
Φωτογραφία: Paul Sarossy
Μοντάζ: Christopher Donaldson
Σκηνικά: Matthew Davies
Κοστούμια: Debra Hanson
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Remember
Ελληνικός Τίτλος: Γράμμα από το Παρελθόν
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο σεναρίου στα εθνικά βραβεία του Καναδά. Υποψήφιο για 3 ακόμα, μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.
Παραλειπόμενα
- Ο σεναριογράφος της ταινίας Benjamin August, που εδώ κάνει ντεμπούτο, δήλωσε πως εφαλτήριο για τη συγγραφή αποτέλεσε η διαπίστωση του ότι δεν υπάρχουν ταινίες πια που να πρωταγωνιστεί ένας γηραιός ηθοποιός.
- Ο Plummer ήταν η πρώτη αλλά και μόνη επιλογή του σκηνοθέτη.
- Δεν ευτύχησε στα ταμεία, παρά το χαμηλό κόστος των 9,6 εκατομμυρίων δολαρίων. Τα κέρδη ήταν μόλις 3,7.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος
Έκδοση Κειμένου: 12/5/2016
Ο Ατόμ Εγκογιάν είναι ένας από εκείνους τους σκηνοθέτες που παρότι εδώ και δύο δεκαετίες κινείται σε μέτρια επίπεδα απόδοσης, υπάρχει κάτι στο έργο του που το καθιστά άξιο να το ακολουθεί κανείς. Από το αριστουργηματικό «Γλυκό Πεπρωμένο» του 1997 μέχρι σήμερα, ο καναδός σκηνοθέτης με τις αρμενοαιγυπτιακές ρίζες δεν έχει παραθέσει κάτι αντίστοιχο. Ακόμα όμως και οι πιο χλιαρές προσπάθειες του, όπως τα σφόδρα ερωτικά «Υποψία» και «Εκεί που Βρίσκεται η Αλήθεια», είχαν ένα κοινό θετικό σημείο: την απόλυτα καλοφτιαγμένη ατμόσφαιρα. Το ερώτημα είναι μέχρι πόσο μπορεί ο Εγκογιάν να συνεχίσει να επιπλέει στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι με μόνο όπλο την εγνωσμένη ικανότητά του να δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα στις ταινίες του. Στο ερώτημα αυτό έρχεται να απαντήσει ο ίδιος με το «Γράμμα από το Παρελθόν».
Ο 88χρονος Ζεβ, προσφάτως χηρεύσας και πάσχων από μερική άνοια, έχει να ολοκληρώσει μια αποστολή. Να βρει τον ναζί που δολοφόνησε την οικογένεια του στο Άουσβιτς πριν από 70 χρόνια. Με τις κατευθύνσεις του επίσης υπέργηρου φίλου του, Μαξ, γραμμένες αναλυτικά σ` ένα γράμμα που ποτέ δεν αποχωρίζεται, ο Ζεβ αποδρά από το ίδρυμα στο οποίο νοσηλεύεται και αρχίζει την αναζήτηση του Γερμανού, πραγματοποιώντας παράλληλα και ένα γενναίο εσωτερικό ταξίδι.
Το έργο δομείται σαν ένα δραματικό θρίλερ με στοιχεία road-movie. Το θλιβερό κλίμα που περιβάλλει κάθε πράξη του πρωταγωνιστή χτίζεται σταδιακά και μεθοδικά, με ιδανικό συμπαραστάτη ένα έξυπνο και χωρίς εξυπνάδες σενάριο. Το μέγιστο κεφάλαιο της ταινίας όμως είναι ο Κρίστοφερ Πλάμερ. Ο βετεράνος ηθοποιός, ήδη σταθμός στην υποκριτική ιστορία, στη συγκεκριμένη ταινία δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Μια ερμηνεία εσωτερική και μετρημένη, βλέμματα στα οποία θαρρεί κανείς πως χωράει όλη η απόγνωση του κόσμου, και ούτε δευτερόλεπτο υπερβολής. Σ` έναν πολύ απαιτητικό χαρακτήρα, ο καναδός ηθοποιός καταφέρνει να εκφράσει με ακρίβεια την εμμονή της μνήμης που τον ταλαιπωρεί. Ο Ζεβ είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να θυμηθεί με ευκολία ότι η γυναίκα του πέθανε πριν δύο βδομάδες: το πρόσωπο όμως του ανθρώπου που δολοφόνησε την οικογένειά του πριν επτά δεκαετίες δεν θέλει να το ξεχάσει ποτέ.
Το «Γράμμα από το Παρελθόν» είναι δείγμα υψηλής ποιότητας από τον Εγκογιάν, κάτι που το σινεφίλ κοινό χρειαζόταν οπωσδήποτε από τον Καναδό. Ένα φιλμ απόλυτα ισορροπημένο, με μόνες παραφωνίες κάποιες ελάχιστες υπερβολές στην εξέλιξη της πλοκής, και με το νήμα του να ξετυλίγεται σε ρυθμό που προκαλεί στον θεατή ταυτόχρονα μεγάλη αγωνία, σαν να βλέπει ένα κλασικού τύπου θρίλερ, αλλά και έντονο συναίσθημα οδύνης. Υπάρχουν και μερικές αιχμές του Εγκογιάν για το πόσο θλιβερά εύκολο είναι στην έννομη πολιτεία των ΗΠΑ να αγοράσει κανείς ένα όπλο. Με λίγα λόγια, μια συγκλονιστική ερμηνεία μέσα σε μια πολύ καλή ταινία, στην οποία αξίζει κανείς να δώσει την προσοχή του. Ένα έργο που επιθυμεί να πει πολλά σχετικά με την ανυπέρβλητη πληγή που κουβαλά η μνήμη χωρίς να φωνάζει στα αυτιά του θεατή, αλλά και χωρίς να θυσιάζει το κλίμα του θρίλερ προς χάριν του μελό.
Βαθμολογία: