Prisoners
- Prisoners
- 2013
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αστυνομική, Δραματικό Θρίλερ, Θρίλερ, Μυστηρίου
- 10 Ιανουαρίου 2013
Ο Κέλερ Ντόβερ αντιμετωπίζει τον χειρότερο εφιάλτη του κάθε γονιού. Η 6χρονη κόρη του και η φίλη της αγνοούνται, και καθώς τα λεπτά μετατρέπονται σε ώρες, επέρχεται ο πανικός. Το μοναδικό στοιχείο είναι ένα ερειπωμένο RV, παρκαρισμένο μπροστά στον σπίτι του. Ο επικεφαλής της έρευνας, ντετέκτιβ Λόκι, συλλαμβάνει τον οδηγό, αλλά η έλλειψη στοιχείων οδηγεί στην απελευθέρωση του. Χωρίς να βλέπει φως από αλλού, ο Κέλερ αποφασίζει να πάρει το θέμα πάνω του. Μπροστά του όμως θα τεθεί ένα δυνατό ερώτημα: πότε ξεπερνάς τα όρια της επιδίωξης δικαιοσύνης και πότε φτάνεις στην παρανομία;
Σκηνοθεσία:
Denis Villeneuve
Κύριοι Ρόλοι:
Hugh Jackman … Keller Dover
Jake Gyllenhaal … ντετέκτιβ David Wayne Loki
Viola Davis … Nancy Birch
Maria Bello … Grace Dover
Terrence Howard … Franklin Birch
Melissa Leo … Holly Jones
Paul Dano … Alex Jones
Dylan Minnette … Ralph Dover
Dennis Christopher … Κος Jones
Len Cariou … πάτερ Patrick Dunn
Wayne Duvall … αστυνόμος Richard O’Malley
David Dastmalchian … Bob Taylor
Sandra Ellis Lafferty … Κα Milland
Jason Davis … Paul Brewer
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Aaron Guzikowski
Παραγωγή: Kira Davis, Broderick Johnson, Adam Kolbrenner, Andrew A. Kosove
Μουσική: Johann Johannsson
Φωτογραφία: Roger Deakins
Μοντάζ: Joel Cox, Gary Roach
Σκηνικά: Patrice Vermette
Κοστούμια: Renee April
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Prisoners
- Ελληνικός Τίτλος: Prisoners
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ φωτογραφίας.
Παραλειπόμενα
- Αρχικά, ήταν να το σκηνοθετήσει ο Bryan Singer, με πρωταγωνιστές τους Mark Wahlberg, Christian Bale, με τους δύο όμως ηθοποιούς να προτιμούν εντέλει το The Fighter. Και από τα χέρια του Antoine Fuqua επίσης είχε περάσει ως σχέδιο, κάποια χρόνια πριν, με τον Hugh Jackman και πάλι στον πρώτο ρόλο, που όμως τότε είχε εγκαταλείψει μαζί με τον σκηνοθέτη.
- Leonardo DiCaprio και Jessica Chastain ακούστηκαν ως υποψήφιοι για πρώτους ρόλους. Ο πρώτος έκανε πίσω, ενώ η δεύτερη ενδέχεται να ήταν μόνο φήμη.
- Ο Timothee Chalamet προσπάθησε να κάνει κινηματογραφικό ντεμπούτο εδώ λαμβάνοντας μέρος σε οντισιόν για άγνωστο ρόλο, αλλά δεν τα κατάφερε.
- Σύμφωνα με τον σεναριογράφο, ήταν ο Mark Wahlberg ο άνθρωπος κλειδί για να βγει αυτή η ταινία.
- Ο Aaron Guzikowski εμπνεύστηκε εν μέρει το σενάριο του από το διήγημα του Edgar Allan Poe, The Tell-Tale Heart.
- Ο Denis Villeneuve πέρασε τόσο καλά με τον Jake Gyllenhaal κατά τα γυρίσματα του Ο Άνθρωπος Αντίγραφο (2013), που τον πήρε κι εδώ δίχως να τον υποχρεώσει να περάσει από οντισιόν. Αυτό δεν συνέβη με τον Ryan Gosling, που πέρασε από οντισιόν για τον ίδιο ρόλο, αλλά δεν τον πήρε. Σκηνοθέτης και ηθοποιός όμως θα συνεργαστούν εντέλει το 2017 στο Blade Runner 2049.
- Παρά τη μεγάλη του διάρκεια, η εισπρακτική του πορεία ήταν θετική. Έβγαλε 122,1 εκατομμύρια δολάρια, κι ενώ κόστισε 46.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 9/10/2013
Ο Κέλερ Ντόβερ (Χιου Τζάκμαν) και ο φίλος του, Φράνκλιν Μπιρτς (Τέρενς Χάουαρντ) χάνουν τις μικρές κόρες τους. Ο Κέλερ, έξαλλος, πιστεύει ακράδαντα ότι ο ένοχος είναι ένας καθυστερημένος νεαρός που έχει κρατηθεί από τις αρχές, ενώ ο ντεντέκτιβ Λόκι (Τζέικ Τζίλενχαλ) πιο ψύχραιμος προσπαθεί να βρει τη λύση. Και οι δύο θα οδηγηθούν στα όρια των αντοχών τους.
Στην αρχή της ταινίας, ο Κέλερ επιστρέφοντας μαζί με τον γιο του από κυνήγι ελαφιού, τον διδάσκει: «να είσαι πάντα έτοιμος για όλα». Αργότερα στην ιστορία βλέπουμε ότι σε ένα μεγάλο υπόγειο-καταφύγιο του σπιτιού τους, ο Κέλερ έχει εργαλεία και προμήθειες για να ζήσει κανείς πολύ καιρό, σε περίπτωση κάποιας καταστροφής. Αυτό λοιπόν που κάνει τον βασικό ήρωα να «τρελαίνεται» και να φτάνει σε απάνθρωπη συμπεριφορά (εδώ υπάρχει ιδεολογική συγγένεια με το Seven), δεν είναι απλά η αγάπη για το παιδί του (πιο πολύ έχει θυμό παρά πίκρα), αλλά ότι αντίθετα με ό,τι πίστευε μέχρι τότε, δεν ελέγχει τα πράγματα, ότι δεν μπόρεσε να προβλέψει. Ο χαρακτήρας μπορεί να λειτουργήσει ως αλληγορικός για τη φοβία που πάει χέρι-χέρι με τη μαζική υστερία στο τέλος του καπιταλιστικού ονείρου, όπως στο Καταφύγιο (2011) -είναι μια συνιστώσα που θα έπρεπε να φωτισθεί περισσότερο. Ο ντετέκτιβ Λόκι, από την άλλη, άσχετα από το πόσο καλά τον ερμηνεύει ο Τζίλενχαλ, λειτουργεί περισσότερο ως απαραίτητο εργαλείο για να κινείται το θρίλερ. Είναι ο τύπος που ξεκινά απλά να κάνει τη δουλειά του και το παίρνει «πατριωτικά», κατά έναν τρόπο «για το γαμώτο». Η θεία του καθυστερημένου νεαρού ερμηνεύεται έξυπνα από τη Μελίσα Λίο, με έναν ήσυχο τρόπο που να μην «επεμβαίνει» στην επιφάνεια του δραματικού καμβά, ενώ αποτελεί ρόλο κλειδί για την πλοκή. Ο φίλος του ήρωα, Φράνκλιν, λειτουργεί σωστά χάρη στον Χάουαρντ, ως συγκριτικό μέτρο των ηθικών ορίων. Οι υπόλοιποι βασικοί χαρακτήρες είναι λειτουργικοί, χωρίς όμως το σενάριο να τους δίνει ευκαιρίες να αναπτυχθούν, από τους Βαϊόλα Ντέβις, Μαρία Μπέλο και Πολ Ντάνο.
Αργή, με σωστό ρυθμό χάρη και στο άψογο μοντάζ, και σε κάθε σημείο ενδιαφέρουσα ανάπτυξη της ιστορίας, εξαιρετική μουντή ατμόσφαιρα που υπογραμμίζει και η μουσική, ανατροπές που ξεδιπλώνονται κι αυτές στο ρελαντί, δημιουργούν ένα συνολικό κλίμα που νοτίζει την ψυχή του θεατή. Κατά βάθος, η ιστορία δεν είναι ούτε πρωτότυπη ούτε σπουδαία, οι κοινωνιολογικές αναφορές εναπόκειται περισσότερο στον θεατή παρά στις προθέσεις του σκηνοθέτη, και ο μόνος χαρακτήρας που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι αυτός του Κέλερ -δίνοντας στον Τζάκμαν την ευκαιρία να δώσει ένα ρεσιτάλ. Αλλά η όλη αφήγηση των 153 λεπτών, καταφέρνει αυτό που κάνουν σήμερα οι καλές σειρές. Χτίζει ένα μικροσύμπαν που σε απορροφά.
Βαθμολογία: