Τρεις κολλητοί φίλοι γίνονται αργότερα μπαμπάδες και έρχονται αντιμέτωποι με διευθυντές νηπιαγωγείων, μιλένιαλ CEO και οτιδήποτε δημιουργήθηκε μετά το 1987…
Σκηνοθεσία:
Bill Burr
Κύριοι Ρόλοι:
Bill Burr … Jack Kelly
Bobby Cannavale … Connor Brody
Bokeem Woodbine … Mike Richards
Katie Aselton … Leah Kelly
Reign Edwards … Britney
Jackie Tohn … Cara Brody
Miles Robbins … Aspen Bell
Rachael Harris … Δρ Lois Schmieckel-Turner
C. Thomas Howell … Ed Cameron
Bruce Dern … Richie Jacobs
Natasha Leggero … Kelly
Katrina Bowden … Joanna
Josh Brener … Dana
Rory Scovel … Terrance Huffy-Schwinn
Paul Walter Hauser … Tracy
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Bill Burr, Ben Tishler
Παραγωγή: Mike Bertolina, Bill Block, Bill Burr, Monica Levinson, Ben Tishler
Μουσική: Christopher Willis
Φωτογραφία: Sean McElwee
Μοντάζ: Patrick J. Don Vito, Adriaan van Zyl
Σκηνικά: Jenny Moller
Κοστούμια: Christopher Lawrence
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Old Dads
- Ελληνικός Τίτλος: Οι Γέροι
Παραλειπόμενα
- Χρόνια στον χώρο ως ηθοποιός, σεναριογράφος και stand-up κωμικός, ο Bill Burr υπογράφει εδώ την πρώτη του κινηματογραφική σκηνοθεσία.
- Ο Burr δήλωσε πως το σενάριο είναι ημι-βιογραφικό.
- Αποκλειστική διανομή μέσω της πλατφόρμας του Netflix.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 21/10/2023
Ο Μπιλ Μπερ είναι από τους πιο καταξιωμένους αμερικανούς stand-up κωμικούς. Από το 1992 μέχρι σήμερα, ο Μπερ δίνει παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία, ενώ παράλληλα δοκίμαζε και τις υποκριτικές του ικανότητες, με ρόλους κωμικούς αλλά και πιο δραματικούς τα τελευταία χρόνια, και η αλήθεια είναι ότι τα καταφέρνει κι εκεί αρκετά καλά. Η απόφασή του να γράψει και να σκηνοθετήσει μια ταινία για λογαριασμό του Νέτφλιξ φάνηκε καλή ιδέα, ωστόσο υπάρχουν αρκετά πραγματάκια μέσα σε αυτή τη δουλειά που σε εμποδίζουν από το να έχεις την αίσθηση ότι παρακολουθείς μια κανονική ταινία.
Τρεις φίλοι, γύρω στα πενήντα τους, διατηρούν εδώ και είκοσι χρόνια μια εταιρεία που εμπορεύεται αντίκες αθλητικών εμφανίσεων και οι δουλειές πάνε αρκετά καλά ώστε οι τρεις τους και οι οικογένειές τους να ζουν σχετικά καλές ζωές. Ένα άλλο κοινό των τριών φίλων είναι ότι έγιναν γονείς σε μεγάλη ηλικία, πράγμα που πολλές φορές τους αποσυντονίζει και τους δυσκολεύει στην επικοινωνία με τους νεότερους γονείς και τη διαφορετική αντίληψη για τη ζωή και την ανατροφή των παιδιών. Τα πραγματικά προβλήματα εμφανίζονται όταν ένα νέο στέλεχος στην εταιρεία τους ανακαλύπτει ένα βίντεο στο οποίο η παρέα φαίνεται να διασκεδάζει με αστειάκια μακριά από αυτό που ζητά η πολιτική ορθότητα. Οι τρεις απομακρύνονται από την εταιρεία και οι σχέσεις μεταξύ τους χαλάνε, ενώ τώρα πρέπει να βρουν τρόπο να τα βγάλουν πέρα με την καθημερινότητα.
Ο Μπερ διακρίνεται για την αντιπάθειά του στο πολιτικά ορθό χιούμορ και την επιθετικότητα των σεναρίων του. Αυτό κάνει κι εδώ ο Μπερ, και -απομονώνοντας μέρη του σεναρίου- το κάνει πολύ καλά και βγάζει γέλιο. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι ουσιαστικά μια επίθεση του Μπερ στην πολιτική ορθότητα και στις αντιλήψεις της νέας γενιάς για τη ζωή, πράγμα που, είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς, μπορείς να δεις ότι το κάνει καλά. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό που παρακολουθείς δεν μοιάζει να είναι ταινία, αλλά για μια προσπάθεια του Μπερ να χωρέσει κωμικά κείμενα μέσα σε έναν υποτυπώδη σεναριακό κορμό. Και όλα αυτά για να καταλήξει σε ένα εντελώς ηθικοπλαστικό φινάλε, που ναι μεν μπορεί και να σε συγκινήσει, από την άλλη όμως δεν φαίνεται να δένει με τον τρόπο που έχει χειριστεί το υλικό του μέχρι εκεί.
Κρίμα για τον Μπερ, γιατί και ενδιαφέρουσες απόψεις έχει και καλά τα πάει ερμηνευτικά, όπως και οι συμπρωταγωνιστές του. Εδώ δεν τα κατάφερε. Ίσως σε μια επόμενη προσπάθεια να αφήσει τη σκηνοθεσία σε κάποιον άλλον και να επικεντρωθεί στο σενάριο και στην ερμηνεία του. Σκέφτομαι ότι ίσως ένας Άπατοου να μπορούσε με αυτό το υλικό του Μπερ να δώσει κάτι καλύτερο. Υποθέσεις…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
