Ο Ρέι Γουόλερ, ένας πρώην αστέρας του μπέιζπολ που έχει αποχωρήσει πρόωρα εξαιτίας μιας εκφυλιστικής νόσου, μετακομίζει σε ένα καινούριο σπίτι με την ανήσυχη σύζυγο του, Ιβ, την έφηβη κόρη τους Ίζι και τον νεαρό γιο τους Έλιοτ Ο Ρέι ελπίζει βαθιά μέσα του, παρόλα τα εμπόδια, να επιστρέψει επαγγελματικά στο μπέιζμπολ και πείθει την Ιβ ότι η πισίνα με τα λαμπερά νερά στην πίσω αυλή θα διασκεδάζει τα παιδιά τους και θα του επιτρέψει να κάνει φυσιοθεραπείες στο νερό. Αλλά ένα σκοτεινό μυστικό, κρυμμένο στο παρελθόν του σπιτιού, θα εξαπολύσει μια κακόβουλη δύναμη που θα σύρει την οικογένεια στα βάθη ενός αναπόδραστου τρόμου.
Σκηνοθεσία:
Bryce McGuire
Κύριοι Ρόλοι:
Wyatt Russell … Ray Waller
Kerry Condon … Eve Waller
Amelie Hoeferle … Izzy Waller
Gavin Warren … Elliot Waller
Jodi Long … Kay
Eddie Martinez … προπονητής E.
Elijah J. Roberts … Ronin
Rahnuma Panthaky … Δρ Sridhar
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Bryce McGuire
Στόρι: Bryce McGuire, Rod Blackhurst
Παραγωγή: Jason Blum, James Wan
Μουσική: Mark Korven
Φωτογραφία: Charlie Sarroff
Μοντάζ: Jeff McEvoy
Σκηνικά: Hillary Gurtler
Κοστούμια: Christie Wittenborn
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Night Swim
- Ελληνικός Τίτλος: Στοιχειωμένα Νερά
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο: Night Swim (2014) των Rod Blackhurst, Bryce McGuire.
Παραλειπόμενα
- Πρώτη μεγάλου μήκους ταινία για τον Bryce McGuire, διασκευάζοντας μια μικρού μήκους -μόλις 5 λεπτών- δική του ομότιτλη ταινία του 2014.
- Ο Judson Scott της Atomic Monster ήταν που πρόβαλε το μικρού μήκους φιλμ στην Blumhouse Productions και την προέτρεψε να αγοράσει τα δικαιώματα για μια μεγάλου μήκους διασκευή.
- Ο Bryce McGuire αναφέρθηκε σε πολλές ταινίες ως επιρροή του. Βασικά μίλησε για όλη τη φιλμογραφία της Blumhouse Productions, αλλά και το Ο Τρόμος της Μαύρης Λίμνης (1954), το Πνεύμα του Κακού (1982), το Τα Σαγόνια του Καρχαρία (1975), το Κριστίν (1983), το Η Νύχτα του Κυνηγού (1955) και το Η Άβυσσος (1989). Επίσης δήλωσε πως το όλο σκηνικό προέρχεται από παιδικά αυτοβιογραφικά του βιώματα.
- Τα κεντρικά γυρίσματα έγιναν σε ένα σπίτι στην Αλταντίνα της Καλιφόρνια, και κράτησαν μόνο 34 ημέρες. Μερικές όμως σκηνές γυρίστηκαν σε μια ολυμπιακών διαστάσεων πισίνα.
- Στην ταινία οι ηθοποιοί είναι πραγματικά μέσα στο νερό (μέθοδος wet-for-wet σε αντίθεση με τη μέθοδο dry-for-wet, που βασίζεται σε ψηφιακά εφέ για να προσομοιωθεί το νερό).
- Ο διευθυντής φωτογραφίας Charlie Sarroff χρησιμοποίησε ευρυγώνιους φακούς για να κάνει την πισίνα να φαίνεται τρομαχτική και βαθιά.
- Για τις επικίνδυνες σκηνές στο νερό, οι ηθοποιοί μελέτησαν και έμαθαν τη χορογραφία από δύτες. Όλοι οι ηθοποιοί πέρασαν από ένα βασικό τεστ κολύμβησης και υπήρχαν ναυαγοσώστες σε όλη τη διάρκεια του γυρίσματος.
- Για τα προσθετικά της ταινίας που μπήκαν στα μουσκεμένα δαιμόνια χρησιμοποιήθηκαν τεχνικές και υλικά που προέκυψαν από την ταινία Aquaman και την τηλεοπτική σειρά Swamp Thing, με προσθετικά που απορροφούν νερό και κρύβουν τον εξοπλισμό κατάδυσης του εκάστοτε ερμηνευτή.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 4/1/2024
Μόνο χαριστικά μπορεί να δοθεί στα “Στοιχειωμένα Νερά” η κατάταξή τους ως ταινία τρόμου, αφού δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο εντός της που να είναι ικανό να προκαλέσει το εν λόγω συναίσθημα, και φυσικά ούτε λόγος για κάτι που να παρεισφρέει σε πιο εσωτερικά μονοπάτια. Προσφέρεται όμως ιδανικά ως μια πρόταση χαλάρωσης που μπορεί να τη δει πραγματικά οποιοσδήποτε, χωρίς να εξαιρώ και τις οικογένειες.
Μια οικογένεια βρίσκεται και στο επίκεντρο της ταινίας, με τα τέσσερα μέλη της να αποτελούν μάλλον εξιδανικεύσεις χωρίς να αναπτύσσεται ποτέ κάποιο ουσιαστικό δείγμα προσωπικότητας, με τις μεταξύ τους σχέσεις να χαρακτηρίζονται από μια ανάλογη νηνεμία, κάνοντας όμως το φινάλε να λειτουργεί. Αυτή η πραγματικά αγαπημένη οικογένεια έρχεται και σε καλοδεχούμενη αντίθεση με το μοτίβο του παρελθόντος που καλεί σε διδακτισμούς περί άρρηκτων δεσμών ακόμα και σε ακραία κακοποιητικά περιβάλλοντα. Εδώ είναι εύκολο να καταλάβεις πώς αυτοί οι χαρακτήρες αντιδρούν με πρωτόγνωρη κατανόηση και αντιλαμβάνονται κατευθείαν την εξωγενή επιρροή. Η ταινία λαμβάνει ικανοποιητική υποστήριξη από το καστ της, που περιλαμβάνει και την υποψήφια για Όσκαρ, Kerry Condon, παρότι ο καθένας λειτουργεί καλύτερα ξεχωριστά παρά στις συγκεντρωτικές σκηνές τους.
Το υπερφυσικό στοιχείο που κατοικεί στα νερά της πισίνας δεν εξελίσσεται ποτέ σε κάτι παραπάνω από απλό εύρημα, με το σενάριο να μην περιέχει κανενός είδους βάθος ή κάτω κείμενο παρά το άμεσα σχετικό κομμάτι του φόβου των υδάτων, που καταλήγει όμως να γλιτώνει την ταινία από διάφορες κακοτοπιές, αφού στα ελάχιστα σημεία όπου ο δημιουργός της, Bryce McGuire, επιχειρεί να γράψει κάτι που να μην αναφέρεται σε μια άμεση πρακτική δράση, το αποτέλεσμα είναι τραγελαφικό.
Αναπτύσσοντας τη βασική ιδέα μιας μικρού μήκους που γύρισε προ δεκαετίας, ο McGuire δανείζεται μόνο τον τρόπο με τον οποίο αυτή η οντότητα παρασέρνει τα θύματά της, με το ατμοσφαιρικό χτίσιμο να δίνει τη θέση του στο τυπικό πλέον jump-scare, που πέρα από την ένταση εντός της ταινίας δεν προκαλεί κάτι σε αυτόν που τη βλέπει. Παραδόξως, παρά τα 116 λεπτά της, λειτουργεί πολύ πιο ευχάριστα από άλλα συντομότερα δείγματα, αφού κάθε περιεχόμενο συμβάν σχετίζεται πάντα με κάτι πολύ συγκεκριμένο που αφορά τους χαρακτήρες, διατηρώντας έναν καλό αφηγηματικό ρυθμό.
Ως εκ τούτου, είναι μια αξιοπρεπής πρόταση για μια χαλαρή βραδιά χωρίς καμία παραπάνω απαίτηση.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
