Η Παρέα των Θαυμάτων (2022)

👎 Εγχρ. 01 ωρ. 25 λεπ.

9 votes 3

ΣΥΝΟΨΗ

Η Βιολέτα, μια ξεχωριστή, ιδιαίτερη αλλά και θρασύτατη νεράιδα, χάνεται στον κόσμο των ανθρώπων. Για να βρει τον δρόμο της επιστροφής, θα πρέπει να συνεργαστεί με ένα 12χρονο κορίτσι, τη Μάξι. Μαζί, θα προσπαθήσουν να βρουν τη μυστική πύλη που θα φέρει τη Βιολέτα πίσω στον κόσμο των νεράιδων και τη Μάξι στη νέα της οικογένεια.

Σκηνοθεσία:

Caroline Origer

Κύριοι Ρόλοι:

Jella Haase … Violetta (φωνή)

Lisa-Marie Koroll … Maxie (φωνή)

Alex Avenell … Gwen (φωνή)

Julian Mau … Yolando (φωνή)

Stephan Benson … Laurin (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Silja Clemens

Στόρι: Maite Wokock

Παραγωγή: Mark Mertens, Jean-Marie Musique, Christine Parisse, Sebastian Runschke, Ilona Schultz, Maite Wokoeck

Μουσική: Martin Lingnau, Ingmar Suberkrub

Μοντάζ: Claudio Hernandez

Σκηνικά: Guillaume Verdier

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Meine Chaosfee & Ich
Ελληνικός Τίτλος: Η Παρέα των Θαυμάτων
Διεθνής Τίτλος: My Fairy Troublemaker

Παραλειπόμενα

Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
Πρώτη σκηνοθετική δουλειά επί μεγάλης οθόνης για την Caroline Origer.
Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Μυρτώ Ναούμ (Βιολέτα), Αλμπέρτο Εσκενάζη (Λορίν), Άρτεμις Ματαφιά (Χάνα), Νίκη Γρανά (Μάξι), Κώστας Αποστολίδης (Αμίρ), Κώστας Τερζάκης (Ρικ), Τάσος Νταπαντάς (Γιολάντο), Κωνσταντίνος Στελλούδης (μπράβος του Ρικ). Σκηνοθετική επιμέλεια: Κώστας Αποστολίδης. Μετάφραση: Πάνυ Ναούμ.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 15/2/2023

Το Λουξεμβούργο κάνει κι αυτό την προσπάθειά του στο χώρο του animation, μέσω της εταιρείας Fabrique d’ Images. Ξεκινώντας πριν περίπου μία δεκαετία με μικρότερες και κυρίως τηλεοπτικές παραγωγές, από το 2015 δημιουργεί και κινηματογραφικές ταινίες. Η πιο γνωστή ίσως στη χώρα μας είναι το “Ουπς! Ο Νώε Έφυγε…” (2015), το οποίο είχε και συνέχεια το 2020. Αυτή τη χρονιά από το Λουξεμβούργο μάς έρχεται το Η Παρέα των Θαυμάτων.

Σκανταλιάρα νεράιδα των δοντιών, που νιώθει ότι δεν “κολλάει” πολύ στον κόσμο της και ότι δεν αναγνωρίζουν τις ικανότητές της, αποφασίζει να το σκάσει και να αποδείξει την αξία της. Περνά λοιπόν μέσω μαγικής πύλης στον κόσμο των ανθρώπων, ελπίζοντας να καταφέρει να συλλέξει τα δόντια που χρειάζεται ώστε να επιστρέψει θριαμβεύτρια πίσω. Η αποστολή είναι πιο δύσκολη απ’ ό,τι περιμένει, αλλά ευτυχώς πέφτει πάνω στη Μάξι, μια έφηβη που νιώθει κι αυτή παρείσακτη στον δικό της κόσμο. Νεράιδα και κορίτσι θα αναπτύξουν μια φιλία και θα γίνουν στήριγμα η μία για την άλλη.

Απλή ιστοριούλα όπως απλό είναι και το animation της ταινίας. Για το σενάριο κατανοώ τον λόγο της απλότητας, που δεν είναι άλλος από το να γίνει εύκολα κατανοητό στο κοινό που απευθύνεται η ταινία. Αυτό το κοινό είναι τα -πολύ- πιτσιρίκια και καθόλου οι μεγαλύτερες ηλικίες. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα που να κρατάει κάπως το ενδιαφέρον και των συνοδών στη σκοτεινή αίθουσα. Υπάρχει μόνο η απλή αφήγηση μιας ιστορίας, που περνά στα παιδιά μηνύματα γύρω από αξίες όπως η οικογένεια και η φιλία, αλλά ενημερώνει και με τον τρόπο της για τη σημαντικότητα της φύσης και για τον ανεύθυνο τρόπο που οι άνθρωποι φέρονται πολλές φορές σε αυτή.

Τώρα, ως προς το animation και την απλότητα αυτού. Αν δεχτούμε ότι η ταινία μιλάει μόνο στις πολύ μικρές ηλικίες, τότε μπορούμε να το κρίνουμε με μεγαλύτερη επιείκεια. Είναι όμως δύσκολο το 2023, μέσα από όλες αυτές τις παραγωγές animation που βλέπουμε να έρχονται στους κινηματογράφους, όχι μόνο από την Αμερική και τα μεγάλα στούντιο αλλά και από ευρωπαϊκές χώρες, να μην μπαίνει το μάτι μας αυτόματα σε μια διαδικασία σύγκρισης και εκεί βγαίνει αρκετά χαμένο το Η Παρέα των Θαυμάτων.

Δεν υπάρχει λόγος όμως βαθύτερης κριτικής ανάλυσης. Είναι μια αθώα ταινία για παιδάκια. Σε αυτά μιλάει και τους μιλάει με ξεκάθαρο τρόπο ώστε να γίνει κατανοητή. Για αυτά λοιπόν είναι μια εύκολη κινηματογραφική εμπειρία, από την οποία θα βγουν έχοντας πάρει δυο-τρία όμορφα μηνύματα. Οι συνοδοί ας κάνουν υπομονή…

Βαθμολογία: