Η Τονί νοσηλεύεται μετά από σοβαρό ατύχημα στο σκι. Εξαρτημένη από το ιατρικό προσωπικό και τα παυσίπονα, βρίσκει τον χρόνο να αναπολήσει την ιστορία της με τον Ζορζ. Ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο άντρας που αγαπούσε; Πώς ήταν σε θέση να την υποβάλει σε ένα τόσο ασφυκτικό και καταστροφικό πάθος;

Σκηνοθεσία:

Maiwenn

Κύριοι Ρόλοι:

Vincent Cassel … Georgio Milevski

Emmanuelle Bercot … Marie-Antoinette ‘Tony’ Jezequel

Louis Garrel … Solal

Isild Le Besco … Babeth

Chrystele Saint Louis Augustin … Agnes

Laetitia Dosch … Lila

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Etienne Comar, Maiwenn

Παραγωγή: Alain Attal

Μουσική: Stephen Warbeck

Φωτογραφία: Claire Mathon

Μοντάζ: Simon Jacquet

Σκηνικά: Dan Weil

Κοστούμια: Laetitia Bouix, Marite Coutard

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Mon Roi
  • Ελληνικός Τίτλος: Ο Βασιλιάς μου
  • Διεθνής Τίτλος: My King

Κύριες Διακρίσεις

  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο γυναικείας ερμηνείας (Emmanuelle Bercot).
  • Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Vincent Cassel), πρώτο γυναικείο ρόλο (Emmanuelle Bercot), δεύτερο αντρικό ρόλο (Louis Garrel), μουσική, μοντάζ και ήχο στα Cesar.

Παραλειπόμενα

  • Η Maiwenn πέρασε αρκετά χρόνια γράφοντας το σενάριο, το οποίο εν μέρει βασίστηκε σε δική της παλιότερη σχέση, με τον Jean-Yves Le Fur.
  • Ο χαρακτήρας της Ανιές είναι βασισμένος στο μοντέλο Karen Mulder.
  • Ο ρόλος της Τονί γράφτηκε έχοντας κατά νου την Emmanuelle Bercot για να τον ερμηνεύσει.
  • Ο Cassel ήταν μεν η πρώτη επιλογή, στην πρώτη όμως επαφή με τη σκηνοθέτιδα φάνηκε ότι είχε πολλές ενστάσεις πάνω στο κείμενο, και ειδικά πάνω στον χαρακτήρα του όπου τον έβρισκε μονοδιάστατο. Μετά από την πρώτη τους συνάντηση, η Maiwenn δεν ήταν ακόμα σίγουρη αν ο Cassel είχε αποδεχτεί τον ρόλο ή τον είχε απορρίψει.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 27/11/2016

Η συμπαθής δημιουργός Μαϊβέν καταφέρνει την καλύτερη δουλειά της, ίσως επειδή επενδύει για πρώτη φορά στην απλότητα, ακόμα και στη σύνθετη μορφή της. Πράγματι, ένα περιστατικό που εύκολα ακούς ότι έχει συμβεί σε κάποιον, και ίσως του δίνεις ελάχιστη επί τούτου σημασία, μπορεί να κρύβει έναν λαβύρινθο συναισθημάτων κι ανατροπών. Πάνω σε αυτή τη φυσικότητα των καταστάσεων αναπτύσσει η Μαϊβέν ένα σενάριο που φαντάζει να βγαίνει από πολλούς αυτοσχεδιασμούς, και με έναν αξιοζήλευτο αυθορμητισμό. Άξιοι υπηρέτες αυτής της σεναριακής φυσικότητας, η Εμανουέλ Μπερκό κι ο Βενσάν Κασέλ δεν πιέζονται υπερβολικά για να παρουσιάσουν ένα ζευγάρι με απόλυτη χημεία επί της οθόνης. Δεν αγγίζονται υψηλότατα επίπεδα επιδόσεων, αλλά κι αυτό έχει θυσιαστεί, μάλλον ορθά, στον βωμό ενός προσωπικού ύφους. Η Μπερκό έφυγε με το βραβείο ερμηνείας από τις Κάνες, και όχι άδικα.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

17 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *