Ο γιος της Σάρα και του Φιλ έχει εξαφανιστεί και έχει κόψει τη ζωή τους στα δύο. Καθώς περνούν μήνες δίχως σοβαρή πληροφόρηση, ο καθένας τους παλεύει με διαφορετικό τρόπο για να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Ο δρόμος του Φιλ τον οδηγεί σε μια απροσδόκητη φιλία, αλλά και αποκοπή από τις ευθύνες και την εργασία του ως αστυνομικός. Η δασκάλα Σάρα πηγαίνει ακόμα παραπέρα, αφού προσπαθεί να είναι εντάξει δίπλα στους μαθητές της, τους συγγενείς, αλλά και τους αξιωματούχους που διακόπτουν την αναζήτηση της για την αλήθεια.
Σκηνοθεσία:
Reed Morano
Κύριοι Ρόλοι:
Olivia Wilde … Sarah
Luke Wilson … Phil
Juno Temple … Mackenzie
Merritt Wever … Kelly
Giovanni Ribisi … Tim
Ty Simpkins … Adam
Elisabeth Moss … Shannon
John Leguizamo … Pete
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Chris Rossi
Παραγωγή: Aaron L. Gilbert, Margot Hand, Matt Tauber, Olivia Wilde
Μουσική: Adam Taylor
Φωτογραφία: Reed Morano
Μοντάζ: Madeleine Gavin
Σκηνικά: Kelly McGehee
Κοστούμια: Mirren Gordon-Crozier
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Τηλεόραση.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Meadowland
Ελληνικός Τίτλος: Meadowland
Παραλειπόμενα
- Στο αρχικό καστ είχε ανακοινωθεί και η Natasha Lyonne.
- Η Olivia Wilde πήρε τον πρώτο ρόλο, αλλά έπειτα έμεινε έγκυος. Ο σκηνοθέτις αποφάσισε να μην την αντικαταστήσει, και να την περιμένει να γεννήσει. Η σκέψη της ήταν ότι ως μητέρα πια, θα έμπαινε και πιο μέσα στον χαρακτήρα.
- Ντεμπούτο στη σκηνοθεσία για τη διευθύντρια φωτογραφίας Reed Morano, που αφιέρωσε την ταινία στον εκλιπόντα πατέρα της.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 9/7/2017
Έχουμε μια ταινία από αυτές που αν δεν τις δεις σε σωστό μέρος, όπως ένα φεστιβάλ, είναι σίγουρο πως θα σου προκαλέσουν κάποια δυσφορία. Μέσα στη γενική λογική του Τέρενς Μάλικ (όχι τεχνικά), η Ριντ Μοράνο λέει ελάχιστα με τα λόγια και πολλά με τις εκφράσεις, ταξιδεύοντας σε στον τόπο της απώλειας, έναν τόπο τόσο σκοτεινό που δεν αφήνει περιθώρια για πολλά. Κι έτσι χτίζει το στόρι της η Μοράνο, με μικρές εκρήξεις που έχουν όμως τη σημασία τους, με μικρές κινήσεις που πάντα σημαίνουν κάτι, με σπάνιες εκφάνσεις, και αυτές σπασμωδικές. Η απειρία στη σκηνοθεσία της δημιουργού έγκειται στο γεγονός ότι δεν μπορεί όλα αυτά να τα μεταδώσει σε ένα ευρύ κοινό, σαν να θέλει μάλιστα να το αποτρέψει από τη συμμετοχή του στο πόνημα της. Έτσι, ενώ παρακολουθούμε ένα ορθό ψυχόδραμα, αυτό δεν μας μεταδίδεται, μας απωθεί από τον κόσμο του.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
