Το Ξύλο Βγήκε απ’ τον Παράδεισο
- Το Ξύλο Βγήκε απ' τον Παράδεισο
- Maiden's Cheek
- 1959
- Ελλάδα
- Ελληνικά
- Αισθηματική, Κομεντί, Νεανική
- 16 Νοεμβρίου 1959
Ένας νεαρός φτωχός καθηγητής προσλαμβάνεται δοκιμαστικά ως φιλόλογος σε ένα ιδιωτικό σχολείο θηλέων, και έρχεται αντιμέτωπος με τα κακομαθημένα πλουσιοκόριτσα. Μια όμορφη μαθήτρια, η Λίζα Παπασταύρου, ταλαιπωρεί διαρκώς τον νεοφερμένο καθηγητή, κι εκείνος αναλαμβάνει να τη συμμορφώσει. Η Λίζα προσπαθεί να εκδικηθεί τον καθηγητή με διάφορες μικροαπάτες, αλλά ένα ειδύλλιο μεταξύ τους θα περιπλέξει την κατάσταση.
Σκηνοθεσία:
Αλέκος Σακελλάριος
Κύριοι Ρόλοι:
Αλίκη Βουγιουκλάκη … Λίζα Παπασταύρου
Δημήτρης Παπαμιχαήλ … Πάνος Φλωράς
Χρήστος Τσαγανέας … ο γυμνασιάρχης
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος … Κος Μακριδάκης
Ορέστης Μακρής … Κος Γκίκας
Γιώργος Γαβριηλίδης … Κος Μαυρομάτης
Θόδωρος Μορίδης … Θεμιστοκλής Παπασταύρος
Μαρίκα Κρεββατά … Κα Παπασταύρου
Μέλπω Ζαρόκωστα … Πόπη Αλεξίου
Άννα Μαντζουράνη … Πολυχρονοπούλου
Κατερίνα Γώγου … Λαζάρου
Νίκη Λινάρδου … Ξανθοπούλου
Άννυ Παπακωνσταντίνου … Γιαδικιάρογλου
Μαίρη Μεταξά … η μαγείρισσα
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Αλέκος Σακελλάριος
Παραγωγή: Φιλοποίμην Φίνος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Φωτογραφία: Ντίνος Κατσουρίδης
Μοντάζ: Ντίνος Κατσουρίδης
Σκηνικά: Μάρκος Ζέρβας, Χάρης Μυλωνάς
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Το Ξύλο Βγήκε απ’ τον Παράδεισο
- Διεθνής Τίτλος: Maiden’s Cheek
- Εναλλακτικός Τίτλος: Το Ξύλο Βγήκε από τον Παράδεισο
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: Το Ξύλο Βγήκε απ’ τον Παράδεισο του Αλέκου Σακελλάριου
Παραλειπόμενα
- Με αυτή την ταινία η Αλίκη Βουγιουκλάκη καθιερώθηκε ως σταρ.
- Οι σκηνές του σχολείου γυρίστηκαν κατά τη θερινή περίοδο (όπου ήταν άδειο από μαθητές) στο Κολέγιο Αθηνών στο Παλαιό Ψυχικό. Αυτή της εκδρομής ήταν στον Σχοινιά, με το γύρισμα εκεί να διαρκεί τρεις μέρες.
- Πρώτη συνεργασία του Αλέκου Σακελλάριου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, με την εθνική σταρ να παραπονιέται στον Φίνο ότι ο σκηνοθέτης προτιμούσε στα πλάνα του τη Νίκη Λινάρδου (μετέπειτα σύζυγο του σκηνοθέτη). Ο μεγαλοπαραγωγός συμφώνησε με την ηθοποιό του, και οι σκηνές γυρίστηκαν εκ νέου.
- Πρώτη επιλογή του Σακελλάριου για τον ρόλο του Φλωρά ήταν ο Δημήτρη Χορν. Εκείνος όμως του απάντησε αυτολεξεί: «Όχι Αλέκο μου, δεν θα δεθώ εγώ στο άρμα της Βουγιουκλάκη σαν τον Μουσούρη».
- Τα αληθινά χαστούκια που δόθηκαν στην ταινία ήταν 17.
- Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο Κυβέλη το 1944, με μουσική του Μενέλαου Θεοφανίδη. Στη θέση της Αλίκης Βουγιουκλάκη ήταν η Μαρία Καλουτά και τον ρόλο του Παπαμιχαήλ είχε ο Κώστας Μανιατάκης. Ο Μάνος Φιλιππίδης έκανε τον ιδιότυπο γυμνασιάρχη με το «βεβαίως-βεβαίως», το οποίο από τους κριτικούς της εποχής θεωρήθηκε αποτυχημένο. Ο μόνος κοινός σύνδεσμος ανάμεσα στους ηθοποιούς ήταν ο Ορέστης Μακρής, που έπαιζε και στις δύο περιπτώσεις τον γυμναστή.
- Τερμάτισε πρώτο στη σαιζόν, ανάμεσα σε 52 ελληνικές παραγωγές, κόβοντας 239.530 εισιτήρια.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Πρώτη από τις πολλές συνεργασίες ανάμεσα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Μάνο Χατζιδάκι, που γέννησε τα τραγούδια Γκρίζο Γατί (Νιάου, βρε Γατούλα) και Έχω ένα Μυστικό.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 4/12/2015
Μαζί και με το «Χτυποκάρδια στο Θρανίο», είναι αλήθεια ότι η πρώτη ανάμνηση που μας έρχεται με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, είναι αυτή της μαθήτριας. Και ποτέ η εθνική σταρ δεν ένιωθε πιο άνετα σε κάποια φορεσιά, από αυτή της στολής του σχολείου. Τα νάζια της εδώ είναι αρεστά, αφού ταιριάζουν στην ηλικία του ρόλου. Αντίθετα, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ είναι μάλλον μαζεμένος, ερμηνεύει δραματικά και δεν συμμετέχει στον κομεντί χαρακτήρα, αντίθετα με τους υπόλοιπους δασκάλους (Ορέστης Μακρής, Χρήστος Τσαγανέας, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, κ.α.), από τους οποίους η ταινία κερδίζει πολλά. Όμως, παραμένει μια ανάλαφρη εμπορική επιτυχία, δίχως κοινωνικό προβληματισμό σε ένα θέμα που καίει (ειδικά τότε), με μια χαλαρή σάτιρα να υποβόσκει (εναντίον πιότερο των μαθητών, παρά του συστήματος), παρά να εννοείται. Χαριτωμένο, «βεβαίως-βεβαίως», πάντα θα το προτιμάμε σε σχέση με πολλά άλλα του δίδυμου Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ.
Βαθμολογία: