Αλίκη Βουγιουκλάκη

20 Ιουλίου 1934 (Μαρούσι, Αθήνα) – 23 Ιουλίου 1996

Aλίκη-Σταματίνα Βουγιουκλάκη

The-Cutey-Pie-17

| Σύντομη Βιογραφία

Γεννήθηκε ως Αλίκη-Σταματίνα Βουγιουκλάκη στο Μαρούσι Αττικής στις 20 Ιουλίου 1934. Γονείς της ήταν ο Ιωάννης Βουγιουκλάκης (1908-1943) και η Αιμιλία Κουμουνδούρου (1910-2006), ενώ η καταγωγή της ήταν από το χωριό Λάγια της Μάνης. Ο πατέρας της δολοφονήθηκε στη γερμανική κατοχή, περίοδο κατά την οποία διατελούσε νομάρχης Αρκαδίας, και κατόπιν η μητέρα της ανέλαβε μόνη να μεγαλώσει την ίδια και τα δύο μικρότερα αδέρφια της, τον Αντώνη και τον Τάκη.

Το 1952 έδωσε κρυφά εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε με “Λίαν Καλώς”, χάνοντας το αριστείο λόγω της αυστηρής βαθμολόγησής της από τον Δημήτρη Χορν, καθώς είχε συμμετάσχει στην παράσταση “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” χωρίς την άδεια της σχολής, ζήτημα για το οποίο είχε συζητηθεί μέχρι και η αποβολή της. Το 1954 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο στην ταινία “Το Ποντικάκι” των Νίκου Τσιφόρου και Γιώργου Ασημακόπουλου. Το 1959, έχοντας ήδη 11 ταινίες στο ενεργητικό της, συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Αλέκο Σακελλάριο και πρωταγωνιστεί στην ταινία “Το Ξύλο Βγήκε απ’ τον Παράδεισο”, με το soundtrack της ταινίας, σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και με την ίδια ως ερμηνεύτρια των τραγουδιών, να γίνεται ο πρώτος χρυσός δίσκος της ελληνικής δισκογραφίας. Το 1960 κέρδισε το βραβείο α’ γυναικείου ρόλου για την ταινία “Μανταλένα” στο 1ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με την ταινία να συμμετέχει και στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Κανών.

Το 1958 γνωρίζει σαρωτική επιτυχία υποδυόμενη την Ελίζα Ντουλίτλ στο έργο “Ωραία μου Κυρία” (Pygmalion) του George Bernard Shaw με σκηνοθέτη και συμπρωταγωνιστή τον Κώστα Μουσούρη. Το 1961, έχοντας συγκροτήσει πλέον δικό της θίασο, το ανεβάζει ξανά στη Θεσσαλονίκη, ενώ το 1962, παρά τις καλές κριτικές, γνωρίζει μια τεράστια αποτυχία με την παράσταση “Καίσαρ και Κλεοπάτρα”, κάτι που αποδόθηκε στα μαύρα μαλλιά του ρόλου. Επανήλθε αμέσως επιστρατεύοντας τον Αλέκο Σακελλάριο, ο οποίος της έγραψε το έργο “Χτυποκάρδια στο Θρανίο”.

Το 1963 επιχειρεί για πρώτη και τελευταία φορά μια διεθνή καριέρα με την προτροπή του Φιλοποίμενα Φίνου στην ταινία “Αλίκη” με σκηνοθέτη τον Rudolph Maté, γνωρίζοντας όμως εμπορική αποτυχία. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η τουρκική εκδοχή της ταινίας “Χτυποκάρδια στο Θρανίο” που γυρίστηκε παράλληλα με την ελληνική.

Στις 18 Ιανουαρίου 1965 παντρεύεται με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και μαζί γίνονται ένα από τα πλέον εμπορικά ζευγάρια στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Στις 4 Ιουνίου 1969 γεννιέται ο μοναχογιός τους, Γιάννης Παπαμιχαήλ, ενώ στις 5 Ιουλίου 1975 παίρνουν διαζύγιο με επίσημη αιτία την ασυμφωνία χαρακτήρων.

Το 1970, η ταινία “Υπολοχαγός Νατάσσα” του Νίκου Φώσκολου γίνεται η μεγαλύτερη ελληνική εισπρακτική επιτυχία, θέση που θα διατηρήσει μέχρι το 1999. Το 1973, αποφασίζει να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με το θέατρο και αναδιαμορφώνει το είδος του μιούζικαλ στην Ελλάδα, ανεβάζοντας μερικά από τα διασημότερα έργα του εξωτερικού, μεταξύ πολλών άλλων παραστάσεων πρόζας. Το 1981 πραγματοποιεί την τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία “Κατάσκοπος Νέλη”, μια άτυπη διασκευή του μιούζικαλ “Cabaret” που είχε ανεβάσει στο θέατρο τρία χρόνια νωρίτερα.

Το 1975 πραγματοποιεί την πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση στη σειρά της ΕΙΡΤ “Βασίλισσα Αμαλία”, ενώ το 1977 ακολούθησε η σειρά “Η Θεατρίνα”. Καμία από τις δύο δεν συγκέντρωσε υψηλά νούμερα τηλεθέασης και δεν σώζονται σήμερα. Θα πρωταγωνιστήσει για τρίτη και τελευταία φορά στην τηλεόραση στη σειρά του ANT1 “Και Εύθυμη και Χήρα”, τη σεζόν 1991-1992.

Στις 25 Ιανουαρίου 1982 παντρεύεται έπειτα από πέντε χρόνια σχέσης τον επιχειρηματία Γιώργο Ηλιάδη σε μια κρυφή τελετή που αποκάλυψε η ίδια μόλις το 1993. Ο γάμος αυτός ήταν σύντομος. Μετέπειτα σύντροφοί της υπήρξαν ο Βλάσσης Μπονάτσος και ο Κώστας Σπυρόπουλος.

Από τις πιο αμφιλεγόμενες στιγμές της καριέρας της υπήρξαν οι δύο εμφανίσεις της στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, αρχικά στις 4 Ιουλίου 1986 με τη “Λυσιστράτη” του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού, και μετέπειτα στις 6 Ιουλίου 1990 με την “Αντιγόνη” του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη, χωρίς όμως οι σκληρές κριτικές να εμποδίσουν την παράσταση από το να γίνει μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες στον χώρο του αρχαίου δράματος.

Το 1987 ανακοινώθηκε η πρώτη συμμετοχή της σε βιντεοταινία με τελικό τίτλο “Ο Ένας για τον Άλλον”, με σκηνοθέτη τον Τάκη Βουγιουκλάκη και εταιρεία παραγωγής την Key Video. Παρά τη διαφημιστική εκστρατεία που ξεκίνησε στις αρχές του 1990, η ταινία δεν γυρίστηκε ποτέ.

Η τελευταία της τηλεοπτική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε το 1995 σε ένα επεισόδιο της σειράς του ΑΝΤ1 “Έναν Ελληνικό” σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή. Η τελευταία της θεατρική εμφάνιση ήταν στο μιούζικαλ των Rodgers/Hammerstein “Η Μελωδία της Ευτυχίας” από το 1994 έως το 1996.

Πέθανε στις 23 Ιουλίου 1996 από καρκίνο του ήπατος μετά από δύο μήνες νοσηλείας. Ακολούθησε τριήμερο λαϊκό προσκύνημα της σορού στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Η ταφή πραγματοποιήθηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, όπου και βρίσκεται σήμερα ο τάφος της.

| Πλήρης Φιλμογραφία