Κοίτα Ποιος Μιλάει! (1989)

ΣΥΝΟΨΗ

Η Μόλι είναι μια λογίστρια που έχει σχέση με έναν από τους πελάτες της, τον Άλμπερτ, που τυχαίνει να είναι και παντρεμένος. Όταν μένει έγκυος νιώθει πως εκείνος θα είναι πάντα δίπλα της και στο μωρό, όμως μόλις γεννάει, χωρίζουν. Τώρα η Μόλι ψάχνει για έναν άντρα που θα μπορέσει να γίνει και πατέρας του παιδιού της. Ο Μίκι, το μωρό, που παρακολουθεί τις καταστάσεις κι έχει άποψη για όλα, παρόλο που δεν μιλάει ακόμα, φαίνεται να ξέρει ποιος είναι ο κατάλληλος. Όμως, μέχρι να αρχίσει να μιλάει ίσως να είναι πολύ αργά.

Σκηνοθεσία:

Amy Heckerling

Κύριοι Ρόλοι:

John Travolta … James Ubriacco

Kirstie Alley … Mollie Jensen

Olympia Dukakis … Rosie

George Segal … Albert

Abe Vigoda … Vincent Ubriacco

Twink Caplan … Rona

Joy Boushel … Melissa

Bruce Willis … Mikey (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Amy Heckerling

Παραγωγή: Jonathan D. Krane

Μουσική: David Kitay

Φωτογραφία: Thomas Del Ruth

Μοντάζ: Debra Chiate

Σκηνικά: Reuben Freed

Κοστούμια: Molly Maginnis

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Look Who’s Talking
Ελληνικός Τίτλος: Κοίτα Ποιος Μιλάει!

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Παραλειπόμενα

Η Amy Heckerling εμπνεύστηκε το σενάριο από τη συνήθεια του άντρα της, του συγγραφέα Neal Israel, να προσποιείται με διαφορετικές φωνές αυτά που υποθετικά έλεγαν τα μωρά.
Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα της Kirstie Alley, ερωτεύτηκε τον John Travolta κατά τα γυρίσματα, αλλά έμεινε πιστή στον σύζυγο της.
Σύμφωνα με τη σκηνοθέτη, ο Bruce Willis αυτοσχεδίαζε όταν πέταγε τις πιο “ακατάλληλες” ατάκες.
Η Geena Davis απέρριψε τον ρόλο της Μόλι, επειδή εμπεριείχε σκηνή γέννας, και δεν είχε ξεπεράσει την αντίστοιχη στον ρόλο της στη Μύγα.
Υποψήφιοι για τη φωνή του Μάικι ήταν οι: Robin Williams, Chevy Chase, Bill Murray, Dan Aykroyd, Steve Martin και John Candy. Όλοι τύχαινε να είναι απασχολημένοι.
Πρώτος σημαντικός ρόλος για τον John Travolta από το 1985, αλλά και σωτήριος μετά από μια εμπορική κατηφόρα που είχε πάρει το όνομα του μέσα στη δεκαετία του 1980.
Ο John Stamos ήταν η πρώτη επιλογή για τον κύριο ρόλο, αλλά οι παραγωγοί του τηλεοπτικού Full House δεν του επέτρεπαν τη συμμετοχή. Υποψήφιοι ήταν και οι: Steve Guttenberg, Michael Keaton, Mel Gibson, Jeff Goldblum και Griffin Dunne.
Με ένα κόστος 7,5 εκατομμυρίων δολαρίων, η ταινία έβγαλε 297, και κατατάχτηκε τέταρτη μέσα στη χρονιά.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 2/2/2009

Τριακόσια εκατομμύρια παγκόσμιες εισπράξεις, δύο άμεσα σίκουελ και μια ανέλπιστα μεγάλη επιτυχία που άφησε ιστορία… δυστυχώς! Ο κύριος λόγος για το «success στόρι» της ταινίας έγκειται στο γεγονός του ευρήματος της Έιμι Χέκερλινγκ να δώσει φωνή στο μωράκι (ακόμα και μέσα από την κοιλιά!), την οποία φυσικά ακούμε εμείς κι όχι οι ήρωες. Πόσο μάλλον όταν η φωνή αυτή ανήκει στον Μπρους Γουίλις, που συνδυάζει χιούμορ και μαγκιά. Μη χαίρεστε πολύ, όμως, αφού αν βγάλεις κάποιες καλές ατάκες του μωρού, η ταινία είναι μια πολύ μέτρια ρομαντική κομεντί. Ήταν και της μόδας πολύ τα μωρά εκείνη την περίοδο (μετά το 1987 υπήρχε «baby boom»), και η πρωτοτυπία της κεντρικής ιδέας αρκούσε για να τραβήξει από τη μύτη το «οικογενειακό κοινό» (ακόμα κι αν υπαινίσσεται τυπικά κάτι πιο ώριμο, με το PG-13 να έρχεται λογικά). Χάνεται μαζί και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για κάτι που θα αναζητούσε την ψυχολογία ενός βρέφους, απέναντι σε έναν κόσμο στον οποίο μόλις εισέρχεται.

Βαθμολογία: