
Με Λένε Τζιγκ
- Lo Chiamavano Jeeg Robot
- They Call Me Jeeg Robot
- 2015
- Ιταλία
- Ιταλικά
- Δραμεντί, Δράσης, Επιστημονικής Φαντασίας, Περιπέτεια, Υπερήρωες
- 08 Ιουνίου 2017
Ο Έντζο Σετσότι είναι ένας κλέφτης που ζει στον «βάλτο» της Ρώμης, τη συνοικία Τορ Μπέλα Μονάκα. Μια ημέρα, πηδάει μέσα στον Τίβερη για να ξεφύγει από την αστυνομία και πέφτει πάνω σε ένα βαρέλι ραδιενεργών αποβλήτων. Αυτό θα του προσδώσει υπερδυνάμεις, όπως την εξαιρετική δύναμη και την ικανότητα της θεραπείας. Σταδιακά, χάνει την αδιαφορία του για τον υπόλοιπο κόσμο, κυρίως λόγω ενός κατάκοιτου κοριτσιού, της Αλέσια, που τον έχει περάσει για τον Μάνγκα ήρωα Χιρόσι Σίμπα. Έτσι, σιγά-σιγά από εγκληματίας γίνεται ο υπερήρωας Τζιπ Ρόμποτ για να σώσει την κοπέλα από έναν ψυχωτικό γκάνγκστερ, γνωστό ως «Τσιγγάνο».
Σκηνοθεσία:
Gabriele Mainetti
Κύριοι Ρόλοι:
Claudio Santamaria … Enzo Ceccotti/Jeeg
Luca Marinelli … Fabio Cannizzaro/Gipsy
Ilenia Pastorelli … Alessia
Stefano Ambrogi … Sergio
Maurizio Tesei … Biondo
Antonia Truppo … Nunzia
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Nicola Guaglianone, Menotti
Στόρι: Nicola Guaglianone
Παραγωγή: Gabriele Mainetti
Μουσική: Michele Braga, Gabriele Mainetti
Φωτογραφία: Michele D’Attanasio
Μοντάζ: Andrea Maguolo
Σκηνικά: Massimiliano Sturiale
Κοστούμια: Mary Montalto
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Lo Chiamavano Jeeg Robot
Ελληνικός Τίτλος: Με Λένε Τζιγκ
Διεθνής Τίτλος: They Call Me Jeeg Robot
Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: They Call Me Jeeg
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο νέου σκηνοθέτη, παραγωγού, πρώτου αντρικού ρόλου (Claudio Santamaria), δεύτερου αντρικού ρόλου (Luca Marinelli), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Antonia Truppo) και μοντάζ στα David di Donatello. Υποψήφιο για σενάριο, μουσική, φωτογραφία, σκηνικά, κοστούμια, ήχο, ειδικά εφέ, μακιγιάζ και κομμώσεις.
- Επίσημη πρόταση της Ιταλίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Παραλειπόμενα
- Το 2016 κυκλοφόρησε το σίκουελ εν είδει όμως κόμικ.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Δημήτρης Μπαμπούλης
Έκδοση Κειμένου: 8/6/2017
Ο Έντζο είναι ένας μικροεγκληματίας, ο οποίος δεν έχει φίλους και έχει χάσει το ενδιαφέρον για τους υπόλοιπους που τον περιβάλλουν. Μια μέρα καθώς διώκεται από αστυνομικούς και στην προσπάθεια του να κρυφτεί στη θάλασσα, θα πέσει μέσα σε ένα βαρέλι ραδιενεργών αποβλήτων που θα του δώσουν υπερδυνάμεις. Τότε, ο Έντζο θα αρχίσει να φέρεται αλαζονικά και θα πρέπει να ξεφορτωθεί την «ιδιαίτερη» κόρη του νεκρού γνωστού του Σέργιο, η οποία τον έχει περάσει για τον ήρωα ενός παλιού παιδικού που παρακολουθεί και τον ενοχλεί συνεχώς. Όμως, η επαφή του με εκείνη δεν θα έχει τα αποτελέσματα τα οποία περίμενε…
Ο ιταλικός κινηματογράφος δεν μας έχει συνηθίσει στην παραγωγή ταινιών που αφορούν σούπερ ήρωες και ο Μαϊνέτι κάνει ένα από τα πρώτα βήματα, εκπροσωπώντας τη χώρα του στο συγκεκριμένο είδος ταινιών και πετυχαίνοντας να χαρίσει στο κοινό μια αξιοπρεπέστατη δουλειά. Η ταινία χτίζει έναν κόμικ κόσμο, προσεγμένο, με αρκετά ρεαλιστικά χαρακτηριστικά να περιβάλλουν τον γενικότερα μη νατουραλιστικό της χαρακτήρα. Η ευρωπαϊκή κινηματογραφική ατμόσφαιρα, σε ένα κατά κόρων αμερικάνικο είδος, είναι αυτή που τραβάει την προσοχή του θεατή από το πρώτο λεπτό της ταινίας, σε συνδυασμό με το σχετικά κοινότυπο αλλά πολύ καλά παρουσιασμένο σενάριο που βοηθάει τους χαρακτήρες να συστηθούν και δεν αφήνει περιθώρια για σεναριακά κενά. Βέβαια, πολλές φορές τα κλισέ χαρακτηριστικά έχουν ως αποτέλεσμα να είναι αναμενόμενα κάποια γεγονότα και ίσως αυτό να μειώνει περιστασιακά το ενδιαφέρον. Επιπλέον, όπως είναι φυσικό για μια ταινία με κόμικ χαρακτήρα, το κωμικό στοιχείο δεν εκλείπει, με το χιούμορ να βρίσκει ανταπόκριση σε αρκετές σκηνές, κυρίως λόγω της ψυχρότητας του χαρακτήρα που υποδύεται ο πρωταγωνιστής Κλαούντιο Σανταμαρία.
Στο τεχνικό κομμάτι, η σκηνοθεσία έχει αργή ροή, σε σημείο όμως που δεν αποτελεί εμπόδιο στο να απολαύσει ο θεατής τις σκηνές δράσης της. Επίσης, το σενάριο μας δίνει έναν χαρακτήρα ήρωα με αντιηρωϊκές τάσεις και αυτό τον κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους σουπερήρωες, καθώς αδιαφορεί για τον υπόλοιπο κόσμο και τον καθημερινό του κίνδυνο, και ο χαρακτήρας του μένει αλώβητος κι εγκληματικός ακόμη και μετά την απόκτηση των υπερδυνάμεων του. Αυτό, αν κι αποτελεί μια καινοτομία, από ένα σημείο και μετά ο δημιουργός το χειρίζεται λίγο πρόχειρα και χρησιμοποιεί, όπως προαναφέρθηκε, πολλές κοινοτυπίες. Τέλος, βασικό στοιχείο που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει είναι ότι διαθέτει ένα καστ που παραδίδει πολύ καλές ερμηνείες, το οποίο επίσης είναι σπάνιο φαινόμενο στο είδος.
Συνεπώς, το «Με Λένε Τζιγκ» είναι μία από τις σπάνιες απόπειρες «ευρωπαϊκής» δράσης στο είδος των superhero-movies, η οποία ολοκληρώνεται με επιτυχία, καθώς ο Μαϊνέτι έχει δημιουργήσει μια ταινία που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του είδους, αλλά αξίζει και την προσοχή των πιο απαιτητικών θεατών. Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη, ο οποίος κατάφερε να θέσει μια βάση για μια αξιοπρόσεκτη πιθανή μελλοντική καριέρα και να τραβήξει τα βλέμματα.
Βαθμολογία: