Ο Ίβαν Βέμπερ ζει το όνειρο του: πανέμορφη κι επιτυχημένη σύζυγος, δύο υπέροχα παιδιά, ένα απίθανο σπίτι, το οποίο έχει σχεδιάσει μόνος του. Όλα πηγαίνουν πρίμα, τόσο που δεν τον ενδιαφέρει να περάσει μόνος τη Γιορτή του Πατέρα, με την υπόλοιπη οικογένεια να έχει πάει για σαββατοκύριακο στην παραλία. Και τότε, στην πόρτα ακούγεται ένα χτύπος. Πίσω από αυτήν στέκονται δύο νεαρές όμορφες κοπέλες και το ξεκίνημα του εφιάλτη για τον Ίβαν.
Σκηνοθεσία:
Eli Roth
Κύριοι Ρόλοι:
Keanu Reeves … Evan Webber
Lorenza Izzo … Genesis
Ana de Armas … Bell
Ignacia Allamand … Karen Alvarado
Colleen Camp … Vivian
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Eli Roth, Nicolas Lopez, Guillermo Amoedo
Παραγωγή: Miguel Asensio Llamas, Colleen Camp, Tim Degraye, Cassian Elwes, Nicolas Lopez, Eli Roth
Μουσική: Manuel Riveiro
Φωτογραφία: Antonio Quercia
Μοντάζ: Diego Macho Gomez
Σκηνικά: Marichi Palacios
Κοστούμια: Elisa Hormazabal
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Knock Knock
- Ελληνικός Τίτλος: Μην Ανοίξεις
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Death Game (1977)
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο: Death Game των Anthony Overman, Michael Ronald Ross.
Παραλειπόμενα
- Ριμέικ της grindhouse ταινίας Death Game (1977, ακυκλοφόρητο στην Ελλάδα). Ο σκηνοθέτης της, Peter S. Traynor, συμμετέχει εδώ στην παραγωγή (ως εκτελεστής), ενώ η Colleen Camp εμφανίζεται και σε παλιό και νέο.
- Τα γυρίσματα έγιναν στο Σαντιάγκο της Χιλής, με τον Eli Roth να δηλώνει πως είναι πιο εύκολο να γυρίσεις μια ταινία στη Χιλή παρά στις ΗΠΑ.
- Πρώτος αγγλόφωνος ρόλος για την κουβανή Ana de Armas.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 26/11/2015
Παρότι είναι ριμέικ μιας grindhouse ταινίας των 1970, δεν είναι αυτό που πραγματικά το καίει. Από τη στιγμή που έχει προηγηθεί το Παράξενα Παιχνίδια του Haneke, όλα τα άλλα περισσεύουν. Έχουμε επακριβώς την ίδια πλοκή, με την αντικατάσταση του ζευγαριού των δύο νεαρών από δύο νεαρές. Και δυστυχώς, καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, οι συγκρίσεις είναι μόνιμες και αναπόφευκτες. Βέβαια, ο Eli Roth δεν είναι και κανένας ερασιτέχνης, και πετυχαίνει να κρατάει μια γενική σοβαρότητα ως προς το ότι δεν υποπίπτει σε χοντρά λάθη που θα μηδένιζαν τη δουλειά του. Έχει μια λογική ροή, και ο χαρακτήρας του Keanu Reeves διατηρεί μια ρεαλιστική συνέπεια, μακριά από περιττές μαγκιές. Κι αν δεν υπήρχε αυτό το θέμα της αντιγραφής, θα μπορούσαμε να έχουμε μια θέαση αληθινά καθωσπρέπει, στα πλαίσια ενός μικρού θρίλερ δωματίου.
Ο Roth κάνει ό,τι μπορεί για να στηριχθεί στο σεξουαλικό στοιχείο, αλλά το κακό είναι ότι από τη στιγμή που πρωτο-ανοίγει η πόρτα και βλέπεις δύο «λολίτες», το γνωρίζεις ήδη και απλά περιμένεις το κατά πόσο θα το τραβήξει. Δεν υπάρχει το μεγάλο ενδιαφέρον ως προς τους διαλόγους, εκεί το φιλμ δεν ξεφεύγει από μια αμερικανική, στρωτή λογική, αλλά θα έπρεπε σίγουρα να μοιάζει πιότερο με b-movie, παρά θρίλερ κάποιων εμπορικών απαιτήσεων. Η εικόνα είναι υπερβολικά «καθαρή» για ταινία με παράλογους ήρωες, αρκετά προσεκτικότερη από ό,τι θα έπρεπε σε βρώμικες λεπτομέρειες, και γενικά χάνει την προσδοκία ενός cult χαρακτηρισμού εκ της κατασκευής της. Καλοί οι τρεις πρωταγωνιστές, αλλά όχι ιδανικοί για ταινία τριών μόνο χαρακτήρων. Αν τυχών δεν έχετε δει την ταινία του Haneke ή τις αρκετούτσικες παραλλαγές της, δεν θα περάσετε άσχημα. Αλλά καλύτερα να μην είστε γυναίκα, μια και παρότι το σενάριο υποτίθεται ότι τιμωρεί τον άπιστο άντρα, μάλλον απευθύνεται κυρίως σε αυτόν…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
