Ο Μπέντζαμιν Φορντ είναι ένας αμερικανός βετεράνος του στρατού, που έχει αποσυρθεί σε ένα απομακρυσμένο σπίτι μέσα στο δάσος. Όταν ένας περίεργος επισκέπτης, ένας ευρωπαίος τουρίστας, κάνει την εμφάνισή του, οι δύο άντρες ξεκινούν μια ασυνήθιστη φιλία. Αλλά στην πραγματικότητα, ο επισκέπτης είναι πρώην στρατιώτης της Σερβίας, ο οποίος επέστρεψε για εκδίκηση.
Σκηνοθεσία:
Mark Steven Johnson
Κύριοι Ρόλοι:
Robert De Niro … Benjamin Ford
John Travolta … Emil Kovac
Milo Ventimiglia … Chris Ford
Elizabeth Olin … Sarah Ford
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Evan Daugherty
Παραγωγή: Paul Breuls, Ed Cathell III, Anthony Rhulen, John Thompson
Μουσική: Christopher Young
Φωτογραφία: Peter Menzies Jr.
Μοντάζ: Sean Albertson
Σκηνικά: Kirk M. Petruccelli
Κοστούμια: Denise Wingate
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Killing Season
- Ελληνικός Τίτλος: Η Εποχή των Δολοφόνων
Παραλειπόμενα
- Το αρχικό σενάριο τοποθετούνταν στη δεκαετία του 1970, και είχε τίτλο Shrapnel. Αυτό γράφτηκε για τη νέα συνεργασία των John Travolta και Nicolas Cage μετά τα Αδίστακτα/Πρόσωπα, με τον John McTiernan να ετοιμάζεται να το σκηνοθετήσει.
- Μεγάλη εμπορική αποτυχία, με τις εισπράξεις παγκοσμίως να φτάνουν λίγο πάνω από το ένα εκατομμύριο δολάρια. Στις ΗΠΑ έβγαλε μόλις 40 χιλιάδες.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Ben Sollee βοηθάει στη μουσική με τις τσέλο ερμηνείες του, αλλά και το αυθεντικό τραγούδι Letting Go.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 2/9/2014
Ένα b-movie που θα ‘θελε να είναι μια ταινία τέχνης! Οι πληγές του πολέμου στη Βοσνία, οι γενοκτονίες, η ζωώδης ανθρώπινη αντιπαλότητα, το δάσος, το κυνήγι με την καθολική σημασία. Για να λειτουργήσουν όλα αυτά με τα νοήματα τους, θέλει σενάριο και σκηνοθέτη με κάποιο επίπεδο, πράγματα που εδώ δεν ισχύουν. Έτσι, η παρουσία των Ρόμπερτ ντε Νίρο και Τζον Τραβόλτα δεν γίνεται να σώσει το αποτέλεσμα, αντίθετα τονίζει την ανισότητα προθέσεων κι αποτελέσματος, πόσο μάλλον που και ο ντε Νίρο φαίνεται γηραιότερος από τις απαιτήσεις του ρόλου και ο Τραβόλτα δεν πολυπείθει για Σέρβος. Αυτό που βλέπουμε είναι ένα διαρκές κυνήγι της γάτας με το ποντίκι, όπου οι ιδέες κυκλοφορούν σαν αλατοπίπερο. Αν γυριζόταν με δευτεροκλασάτους ηθοποιούς θα ήταν τουλάχιστον ένα ακόμη «φαγώσιμο» φιλμάκι για διάθεση και κατανάλωση σε βίντεο.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
