Ένα αντισυμβατικό πορτρέτο κάποιων νεαρών γυναικών που βρίσκονται στο κατώφλι της ενηλικίωσης, και ψάχνουν διέξοδο από τις διάφορες κρίσεις που γεννούν οι απομονωτικές ανέσεις της προνομιούχας τάξης τους, παγιδευμένες καθώς είναι στα σώματά τους, ανάμεσα σε φίλους και εραστές, και τελικά σε μια κουλτούρα οικονομικής και πνευματικής ύφεσης.
Σκηνοθεσία:
Gaston Solnicki
Κύριοι Ρόλοι:
Laila Maltz … Laila
Katia Szechtman …Katia
Lara Tarlowski … Lara
Natali Maltz … Natali
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Gaston Solnicki
Παραγωγή: Ivan Eibuszyc, Gaston Solnicki
Φωτογραφία: Fernando Lockett, Diego Poleri
Μοντάζ: Francisco D’Eufemia, Alan Segal
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Φεστιβάλ.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Kekszakallu
Ελληνικός Τίτλος: Kekszakallu
Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Bluebeard
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο FIPRESCI για το τμήμα Ορίζοντες του φεστιβάλ Βενετίας.
Παραλειπόμενα
- Πολύ ελεύθερη απόδοση της μονόπρακτης όπερας Το Κάστρο του Κυανοπώγωνα του Bela Bartok, βασισμένη στο λιμπρέτο του Bela Balazs από το παραμύθι Κυανοπώγων.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Νάνσυ Μιχαηλίδου
Έκδοση Κειμένου: 1/12/2016
Η ταινία που προβλήθηκε στο τμήμα Ορίζοντες του φεστιβάλ της Βενετίας αποσπώντας το Βραβείο FIPRESCI, παρακολουθεί μια ομάδα νεαρών κοριτσιών που ζουν ξέγνοιαστα χωρίς να τους απασχολεί το παραμικρό πρόβλημα επιβίωσης και καταγράφει την μετάβασή τους στην ενήλικη ζωή. Ανέμελες στιγμές από την καθημερινότητα των εφήβων, όπως μπάνιο σε δημόσιες και ιδιωτικές πισίνες, βόλτες στην εξοχή, παιχνίδια με την τράπουλα και μπάρμπεκιου στο εξοχικό πολυτελές οίκημα συνθέτουν το παζλ μιας ομάδας κοριτσιών που μοιάζουν να βρίσκονται σε μόνιμες διακοπές. Κι ενώ οι μέρες περνούν σαν ένα γλυκό νανούρισμα που διατηρεί τις νεαρές κορασίδες σε μια σφαίρα αποχαύνωσης, σύντομα θα διαπιστώσουν πως όταν αναζητούν την ανεξαρτησία τους θα πρέπει να φροντίσουν να γεμίσουν το ψυγείο, ή ότι θα πρέπει να πάρουν κάποιες κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον τους.
Όλα τα παραπάνω παρουσιάζονται με μια μορφή υπόκωφης ειρωνείας, με τον Γκαστόν Σολνίκι να έχει επιλέξει μια πειραματική αφήγηση με ελάχιστους διαλόγους, η οποία συχνά δονείται από τον ήχο της μοναδικής όπερας που έγραψε ποτέ ο ούγγρος συνθέτης Μπέλα Μπάρτοκ “Το Κάστρο του Κυανοπώγωνα” (Kekszakallu στα ουγγρικά). Το ομώνυμο έργο του Μπάρτοκ, από το οποίο αντλεί έμπνευση η ταινία, μιλά για τον Κυανοπώγωνα και τη νέα του σύζυγο Τζούντιθ που παρά τις απαγορεύσεις του, επιμένει να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από τις επτά πόρτες του κάστρου του. Ωστόσο, η μόνη προφανής σύνδεση της όπερας του Κυανοπώγωνα και της ταινίας του Σολνίκι φαίνεται να αφορά την πορεία ενός ανθρώπου προς το άγνωστο.
Ο Γκαστόν Σολνίκι επιχειρεί να πραγματοποιήσει ένα καυστικό σχόλιο ταξικής φύσεως και το καταφέρνει, δίνοντας ωστόσο μεγαλύτερη βαρύτητα στην καλλιτεχνική του σφραγίδα, την οποία χτίζει με τους δικούς του όρους αδιαφορώντας αν με το κινηματογραφικό του στυλ θα καταφέρει να επικοινωνήσει ένα λιγότερο απαιτητικό κοινό.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
