
Η Τερέζα και ο Ρόμπερτ είναι δύο ορκισμένοι πλην ατάλαντοι μικροκακοποιοί, οι οποίοι έχουν μετατρέψει την κόρη τους σε συνένοχο στις αδιανόητα ερασιτεχνικές κομπίνες που σκαρώνουν. Όταν το κλειστό αυτό κύκλωμα αποκτήσει ένα νέο μέλος, τη γοητευτική Μέλανι, ο απογαλακτισμός και η συνειδητοποίηση είναι πλέον θέμα χρόνου.
Σκηνοθεσία:
Miranda July
Κύριοι Ρόλοι:
Evan Rachel Wood … Old Dolio Dyne
Richard Jenkins … Robert Dyne
Debra Winger … Theresa Dyne
Gina Rodriguez … Melanie Whitacre
Mark Ivanir … Stovik Mann
Rachel Redleaf … Kelli Medford
Patricia Belcher … Althea
Da’Vine Joy Randolph … Jenny
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Miranda July
Παραγωγή: Dede Gardner, Youree Henley, Jeremy Kleiner
Μουσική: Emile Mosseri
Φωτογραφία: Sebastian Wintero
Μοντάζ: Jennifer Vecchiarello
Σκηνικά: Sam Lisenco
Κοστούμια: Jennifer Johnson
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Kajillionaire
- Ελληνικός Τίτλος: Βαθύπλουτη
Παραλειπόμενα
- Πρώτη ταινία για τη Miranda July από το 2011. Είναι και η πρώτη της στην οποία δεν συμμετέχει και στο καστ.
- Ο Brad Pitt βρίσκεται στην ομάδα των παραγωγών, μέσω της εταιρίας του, Plan B Entertainment.
Κριτικός: Λήδα-Ειρήνη Αδάμου
Έκδοση Κειμένου: 14/2/2021
Ας ξεκινήσουμε από το εξής «θέσφατο»: η Evan Rachel Wood και κύρια πρωταγωνίστρια της σκηνοθετικής απόπειρας Kajillionaire της Miranda July είναι μια ομολογουμένως ενδιαφέρουσα ηθοποιός. Η «νεφελώδης», συγκεκριμένα, φιλοσοφία του Kajillionaire της July ταιριάζει γάντι στη «μυστηριακή αύρα» που αποπνέει η περσόνα, την οποία η Rachel Wood έχει δομήσει με τους ρόλους που κατά καιρούς υποδύεται (βλ.Thirteen της Catherine Hardwicke). Μία και μοναδική αξιοσημείωτη ερμηνεία δεν είναι όμως ποτέ αρκετή, προκειμένου να χαρακτηριστεί ένα φιλμ άξιο λόγου…
Συνεπώς υπάρχουν και άλλα χαρακτηριστικά της ταινίας Kajillionaire που δύνανται ως και να διαλύσουν τα «αφρώδη σύννεφα», τα οποία λόγω της όλης «φιλοσοφίας» του φιλμ αναδύονται και σκοτεινιάζουν ενίοτε τους ορίζοντες του θεατή, δημιουργώντας του τα «κλασικά κενά»…
Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτά είναι πως, καθώς παρακολουθεί κανείς την πιο πρόσφατη σκηνοθετική δημιουργία της July (με σενάριο υπογεγραμμένο από την ίδια), παράλληλα με το φαινομενικά ασυνάρτητο του πράγματος αντιλαμβάνεται και το πόσο δομικά προσεγμένη είναι η ταινία αυτή. Δεν έχει σημασία λοιπόν που το φιλμ φαντάζει εκ πρώτης όψεως δίχως ειρμό, καθώς μέσα στην όλη παραδοξότητα του δεν συνιστά παρά μια φρεσκότατη indie παραγωγή, που κύριος στόχος της αποδεικνύεται εντέλει πως είναι να αποδομήσει την «all time classic» διάσταση της έννοιας οικογένεια.
Και φυσικά το παραπάνω δεν το επιτυγχάνει ως άλλο ένα queer φιλμ, αλλά ως μια ταινία με καθαρή την ταυτότητα της σκηνοθέτιδας Miranda July και με την ανάλογη βέβαια «τακτική». Μια ιδιότροπη (quirky) τακτική, που καταφέρνει να επιτύχει μοναδικά τον ιδιαίτερο στόχο της…
Βαθμολογία: