
Στην Καρδιά του Δάσους
- Into the Forest
- 2015
- Καναδάς
- Αγγλικά
- Δραματικό Θρίλερ, Επιστημονικής Φαντασίας
- 17 Νοεμβρίου 2016
Σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, η Νελ και η Εύα, δύο νεαρές αδελφές, ζουν σε ένα απόμερο αρχαίο δάσος, προσπαθώντας να επιβιώσουν μετά από μια πανίσχυρη έκρηξη που συντάραξε την ήπειρο. Πιστεύοντας ότι ο κόσμος είναι στα πρόθυρα αποκάλυψης και πληροφορούμενες μονάχα από φήμες, πολεμούν εισβολείς, ασθένειες, τη μοναξιά, αλλά και την πείνα.
Σκηνοθεσία:
Patricia Rozema
Κύριοι Ρόλοι:
Elliot Page … Nell
Evan Rachel Wood … Eva
Max Minghella … Eli
Callum Keith Rennie … Robert
Michael Eklund … Stan
Wendy Crewson … η μητέρα
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Patricia Rozema
Παραγωγή: Niv Fichman, Aaron L. Gilbert, Elliot Page
Μουσική: Max Richter
Φωτογραφία: Daniel Grant
Μοντάζ: Matthew Hannam
Σκηνικά: Jeremy Stanbridge
Κοστούμια: Aieisha Li
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Into the Forest
- Ελληνικός Τίτλος: Στην Καρδιά του Δάσους
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Into the Forest της Jean Hegland.
Παραλειπόμενα
- Η Evan Rachel Wood έσπασε τα τριχοειδή της αγγεία καθώς γύρισε μια έντονη σκηνή.
- Ήταν η (ο) Elliot Page που διάβασε το βιβλίο, και άμεσα αποφάσισε να βάλει χρήματα για τη διασκευή του σε ταινία.
- Παρότι η Evan Rachel Wood είναι μικρότερη κατά 6μιση μήνες από τον Elliot Page, στην ταινία ερμηνεύει τη μεγάλη αδελφή. Κι ενώ στην ταινία είναι αμφότεροι κάτω των 20 ετών, στην πραγματικότητα ήταν στα 29 και τα 28 όταν το γύρισαν.
- Η Megan Griffiths ήταν υποψήφια για τη σκηνοθεσία.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 14/11/2016
Λίγο παρακάτω στο μέλλον (χωρίς να παίζει ιδιαίτερο ρόλο, με λίγο πιο εξελιγμένα pc κ.λπ.), πατέρας και δυο νεαρές κόρες ζουν στο απομονωμένο εξοχικό τους στο δάσος. Μια διακοπή ρεύματος σταδιακά αποδεικνύεται πολύ σοβαρή, σε βαθμό που, πριν χαθεί η επικοινωνία μέσω ραδιοφώνου, γίνεται αντιληπτό πως η κατάρρευση της ηλεκτροδότησης, άγνωστό γιατί, αφορά ίσως το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ακτής, αν όχι ολόκληρης της χώρας ή ίσως και του πλανήτη. Όταν ο πατέρας σκοτώνεται στο δάσος από ατύχημα, με μόνα καύσιμα απομένοντα ένα μπιτόνι βενζίνης -για το αυτοκίνητο ή τη γεννήτρια του σπιτιού-, οι δυο αδελφές αντιλαμβάνονται ότι τις περιμένει ένας αληθινός αγώνας επιβίωσης.
Θέματα που αφορούν στις γυναίκες ως αυτό-προσδιοριζόμενες οντότητες ξέχωρα απ` τους άντρες, απασχολούν και τη συγγραφέα Τζιν Χέγκλαντ, και τη σκηνοθέτρια-σεναριογράφο Πατρίσια Ροζέμα που εδώ μεταφέρει στην οθόνη το βιβλίο της πρώτης. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, αλλά είναι φανερό ότι δεν πρόκειται για περιπέτεια που χειρίζεται τα νοήματα μέσα από τη μανιέρα του θρίλερ. Ο ρεαλισμός διατρέχει το όλο αφήγημα με έμφαση στην παρακολούθηση των δυο χαρακτήρων, με τις δυο πρωταγωνίστριες Έλεν Πέιτζ και Ίβαν Ρέιτσελ Γουντ να ερμηνεύουν πειστικά, χωρίς υπερβολές. Η μια σταδιακά εγκαταλείπει την προετοιμασία για οντισιόν χορού, η άλλη για εξετάσεις για το κολέγιο.
Σε γενικές γραμμές, δεν μπορείς να πεις πολλά για το φιλμ. Δεν σε «αρπάζει» από πουθενά. Το ίδιο το δάσος του τίτλου μένει ανεκμετάλλευτο σκηνοθετικά ώστε να συμβάλλει στη δραματουργία (την κινηματογραφική δηλαδή, όχι τη θεατρική). Το δάσος ως φύση στον αντίποδα του πολιτισμού που μοιάζει να καταρρέει όταν χάνεται ο ηλεκτρισμός. Από την εξέλιξη, παρά την επιδείνωση που προσθέτει η πλοκή, (επιδείνωση που έρχεται από δυο περαστικούς άντρες), λείπει μια εσωτερική ένταση, αυτή που θα εισπράτταμε π.χ. από μια βαλκανική ταινία με παρόμοιο σενάριο. Η δηλωμένη λεσβία σκηνοθέτις παρακολουθεί με τρυφερότητα τις δυο ηρωίδες της, υπερτονίζοντας το θέμα της γυναίκας που μαζί με φίλες, αδελφές κ.λπ, δημιουργούν ένα μικροσύμπαν αυτάρκειας. Αυτή η τρυφερότητα είναι μια λάθος προσέγγιση προκειμένου για μια τέτοια κατάσταση.
Ένα αφήγημα επιβίωσης συνηθίζεται να εκφράζεται μέσα από τον αγώνα ενός άντρα (Η Επιστροφή, Όλα Χάθηκαν) ή ενός ζευγαριού ή μιας ομάδας, πάντα με κάποιους άντρες. Η Ροζέμα θέλει να μας δώσει μια γυναικεία εκδοχή χωρίς κατά βάθος να τολμάει τίποτα δυνατό. Χωρίς να είναι (τουλάχιστον κινηματογραφικά-μυθιστορηματικά) ακραία αυτά που συμβαίνουν, ωστόσο ρεαλιστικά θα μπορούσαν να αποδώσουν μια ενδιαφέρουσα κατάσταση χάρη σε ένα καλύτερο σενάριο και σκηνοθεσία. Η Ροζέμα μπερδεύει το survival με τη χαμηλόφωνη indie δραμεντί.
Βαθμολογία: