
Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε
- Gone Girl
- 2014
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αστυνομική, Δραματικό Θρίλερ, Θρίλερ, Μυστηρίου
- 02 Οκτωβρίου 2014
Την ημέρα της πέμπτης επετείου του γάμου τους, ο Νικ Νταν αναφέρει στην αστυνομία πως η σύζυγος του, Έιμι, εξαφανίστηκε. Κάτω από την πίεση των αστυνομικών, αλλά και του τύπου που δείχνει πιεστικό ενδιαφέρον για την υπόθεση, το πορτρέτο του Νικ ως ένας θλιμμένος σύζυγος καταρρέει. Καθώς ψέματα βγαίνουν στην επιφάνεια, μία είναι η ερώτηση στο στόμα κάθε ενδιαφερομένου: ο Νικ Νταν είναι ο δολοφόνος της συζύγου του;
Σκηνοθεσία:
David Fincher
Κύριοι Ρόλοι:
Ben Affleck … Nicholas ‘Nick’ Dunne
Rosamund Pike … Amy Elliott Dunne
Neil Patrick Harris … Desi Collings
Tyler Perry … Tanner Bolt
Carrie Coon … Margo ‘Go’ Dunne
Kim Dickens … ντετέκτιβ Rhonda Boney
Patrick Fugit … αστυνόμος James Gilpin
Missi Pyle … Ellen Abbott
Emily Ratajkowski … Andrea ‘Andie’ Fitzgerald
Casey Wilson … Noelle Hawthorne
Lola Kirke … Greta
Boyd Holbrook … Jeffrey ‘Jeff’
Sela Ward … Sharon Schieber
Lisa Banes … Marybeth Elliott
Scoot McNairy … Tommy O’Hara
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Gillian Flynn
Παραγωγή: Cean Chaffin, Joshua Donen, Arnon Milchan, Reese Witherspoon
Μουσική: Trent Reznor, Atticus Ross
Φωτογραφία: Jeff Cronenweth
Μοντάζ: Kirk Baxter
Σκηνικά: Donald Graham Burt
Κοστούμια: Trish Summerville
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Gone Girl
- Ελληνικός Τίτλος: Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Gone Girl της Gillian Flynn.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου (Rosamund Pike).
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα σκηνοθεσίας, πρώτου γυναικείου ρόλου (Rosamund Pike) σε δράμα, σεναρίου και μουσικής.
- Υποψήφιο για Bafta πρώτου γυναικείου ρόλου (Rosamund Pike) και σεναρίου.
Παραλειπόμενα
- Το μυθιστόρημα του 2012 ήρθε πρώτα στα χέρια της παραγωγού Leslie Dixon το 2011, όταν και ήταν ακόμα χειρόγραφο. Εκείνη το προώθησε στη Reese Witherspoon και οι δυο τους μαζί με τον ατζέντη της συγγραφέως ξεκίνησαν την αναζήτηση στούντιο. Η 20th Century Fox δεν άργησε να αγοράσει τα δικαιώματα, και δόθηκε στην ίδια την Gillian Flynn η ευκαιρία να επεξεργαστεί πρώτη το σενάριο. Όταν ανάλαβε ο Fincher, συναντήθηκε με τη συγγραφέα, και παρότι δεν είναι κάτι το σύνηθες, συμφώνησαν να έχει εκείνη και τον τελικό λόγο της διασκευής του έργου της. Έχοντας τη συνεχή στήριξη του σκηνοθέτη, μελέτησε βιβλία συγγραφής σεναρίου και συναντήθηκε με τον Steve Kloves των Χάρι Πότερ, πετυχαίνοντας να φέρει εις πέρας το πρώτο της κινηματογραφικό κείμενο. Κάποιες σκηνές βέβαια γράφτηκαν ξανά και ξανά, με πολλές όμως να παραμένουν στην αρχική τους μορφή.
- Ο Ben Affleck ανάβαλε προσωρινά τα γυρίσματα του Ο Νόμος της Νύχτας, ώστε να συνεργαστεί με τον Fincher.
- Ενώ η Reese Witherspoon ήταν η αρχική Έιμι, μια συνάντηση με τον σκηνοθέτη την έπεισε ότι δεν ήταν η κατάλληλη για τον ρόλο. Στις υποψήφιες που ακούστηκαν έπειτα ήταν και οι: Charlize Theron, Natalie Portman, Emily Blunt, Rooney Mara, Olivia Wilde, Abbie Cornish και Julianne Hough.
- Σύμφωνα με την παραγωγό Cean Chaffin, ο Fincher γύριζε κατά μέσο όρο την κάθε σκηνή 50 φορές, μέχρι να καταλήξει σε αυτό που ήθελε.
- Έγινε η πλέον εμπορική επιτυχία του Fincher. Τα κέρδη έφτασαν στα 369,3 εκατομμύρια δολάρια, κι ενώ η ταινία κόστισε 61.
- Το 2015, η Gillian Flynn δήλωσε ότι ήταν ανοιχτή στην ιδέα να γράψει ένα σίκουελ, αλλά υπό την προϋπόθεση πως θα βρίσκονταν η ευκαιρία να μαζευτούν ξανά το ίδιο επιτελείο και καστ.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 22/8/2015
O πανέξυπνος σκηνοθέτης Ντέιβιντ Φίντσερ έκανε πάλι το θαυματάκι του, μεταφέροντας στην οθόνη το βιβλίο της Τζίλιαν Φλιν με όλο το μυστήριο και το σασπένς που μπορούσε να περιέχει. Το εκπληκτικό είναι το πώς η ιστορία ξεδιπλώνεται ανατρέποντας διαρκώς, αλά Ντέιβιντ Μάμετ, όχι μόνο πάνω στα αστυνομικά δεδομένα, συντρίβοντας όλα τα κλισέ, αλλά αποκαλύπτοντας σταδιακά τον νοηματικό, ιδεολογικό πυρήνα και φτάνοντας σε έναν φοβερό σαρκασμό των μίντια και του αμερικανικού ονείρου, όπου το φαίνεσθαι και η ουσία έρχονται να ταυτισθούν. Αν μέσα από τους κανόνες του θρίλερ ο Χίτσκοκ μελέτησε τον έρωτα τον καιρό της ευμάρειας, εδώ ο Φίντσερ τον αποδομεί στην εποχή της κρίσης.
Βαθμολογία: