...Για Πάντα (2020)

ΣΥΝΟΨΗ

O Πέτρος είναι ένας 35αρης επιτυχημένος σεφ και συλλέκτης βινυλίων που ψάχνει τον εαυτό του σε εφήμερες σχέσεις και νυχτερινές εξορμήσεις. Η Ζωή είναι μια ρομαντική κοπέλα που σχεδιάζει και ράβει παιδικά κοστούμια, και ενδιαφέρεται για μια σταθερή σχέση. Οι δύο κόσμοι τους θα τεθούν υπό αμφισβήτηση όταν θα συναντηθούν τυχαία σε ένα βιβλιοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας. Ωστόσο, ένας δυνατός έρωτας θα γεννηθεί και θα επηρεάσει τη ζωή τους. Για πάντα…

Σκηνοθεσία:

Γιάννης Παπαδάκος

Κύριοι Ρόλοι:

Γιάννης Τσιμιτσέλης … Πέτρος

Κατερίνα Γερονικολού … Ζωή

Όλγα Δαμάνη … Άννα

Χάρης Μαυρουδής … Βασίλης

Ευγενία Σαμαρά … Νίκη

Κυριάκος Παπαδάκος … Κος Απόστολος

Βασιλική Ανδρίτσου … Στεφανία

Πένυ Αγοραστού … Μάρθα

Αντιγόνη Νάκα … Πηνελόπη

Μελέτης Ηλίας … ο πατέρας του Πέτρου (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Γιάννης Τσιμιτσέλης

Φωτογραφία: Γιώργος Αργυροηλιόπουλος

Μοντάζ: Στέλλα Φιλιπποπούλου

Σκηνικά: Χρύσα Δαπόντε

Κοστούμια: Κατερίνα Παπανικολάου

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: …Για Πάντα
Διεθνής Τίτλος: …For Ever

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Πάντα Μόνος (2008)

Σεναριακή Πηγή

Σενάριο: Πάντα Μόνος του Cagan Irmak.

Παραλειπόμενα

Ριμέικ του τουρκικού Πάντα Μόνος, που είχε πάρει διανομή και στη χώρα μας.
Φιλικές συμμετοχές από τους: Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, Γιώργος Αρμένης, Υρώ Λούπη, Ευαγγελία Μουμούρη, Σάκης Νταντούλας, Θανάσης Παπαθανασίου, Μιχάλης Ρέππας.
Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν σε Αθήνα και Νάξο.
Κόβοντας 142.284 εισιτήρια, κατατάχθηκε στη δεύτερη θέση ανάμεσα στις ελληνικές παραγωγές της χρονιάς.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 31/12/2019

Αν στην εποχή της μαζικοποίησης της αισθητικής επιβιώνει οποιοδήποτε ψήγμα πραγματικής εθνικής κινηματογραφικής ταυτότητας, τότε ταινίες όπως το «Για Πάντα» αποτελούν την πλήρη αποδόμηση αν όχι γελοιοποίηση της.

Το σενάριο φιλοξενεί το ζεύγος Κατερίνα Γερονικολού και Γιάννη Τσιμιτσέλη στην ιστορία ενός βαρβάτου αρσενικού με δυσκολία δέσμευσης και της εργατικής τίμιας κι αθεράπευτα ρομαντικής κοπέλας που αναζητά τον δια βίου πρίγκηπα της. Διαθέτει, λοιπόν, ένα σενάριο που μάχεται με πάθος για να αποδείξει ότι ο σεξισμός όχι μόνο επιβιώνει, αλλά ξανά προς τη δόξα και προς μια συμβατική σύναξη από κακοφτιαγμένα κλισέ τραβά.

Προσπαθώντας, τώρα, να βρει κανείς σανίδα σωτηρίας στις ερμηνείες, θα διαπιστώσει πως η Κατερίνα Γερονικολού μοιάζει με το χειρότερο δυνατό κακέκτυπο της Αλίκης σε συσκευασία πριγκίπισσας της Ντίσνεϊ, ενώ ο Γιάννης Τσιμιτσέλης αποδίδει τον ήρωα του στο επίπεδο τού να μη βλάπτει την ακοή και την όραση. Η σκηνοθεσία, από την άλλη, οριακά αγγίζει το υποφερτό, με την αισθητική της να μην ξεφεύγει επ’ ουδενί από μια πρόχειρη αντιγραφή του αντίστοιχου Χόλιγουντ.

Συνολικά, πρόκειται για μια ταινία που μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά μόνο ως ένα -σχεδόν- δίωρο εφαλτήριο για ολονύχτια αφιερώματα στον Κιούμπρικ, στον Τριφό ή στον Πολ Τόμας Άντερσον…

Βαθμολογία: