Ο χρυσός ολυμπιονίκης Μαρκ Σουλτζ λαμβάνει μια πρόσκληση από τον εκατομμυριούχο Τζον Ντι Ποντ, να μετακομίσει στις εγκαταστάσεις του για να προπονήσει μια ομάδα παλαιστών για τους Ολυμπιακούς της Σεούλ του 1988. Δέχεται με ενθουσιασμό, καθώς το βλέπει και σαν μια ευκαιρία να ξεφύγει από τη σκιά του αδερφού του, Ντέιβ. Κολακευμένος από την προσφορά, ο Μαρκ βλέπει τον Ντι Ποντ ως πατρική φιγούρα κι αναζητά συνεχώς την επιβεβαίωσή του. Η άστατη προσωπικότητα όμως του Ντι Ποντ σύντομα θα παρασύρει τον Μαρκ σε έναν νοσηρό τρόπο ζωής, κι απειλεί να υπονομεύσει την προετοιμασία του. Η εμμονή του με τον Ντέιβ και την αποφασιστικότητα που αποπνέει θα τροφοδοτήσει την παράνοιά του, και οι τρεις τους θα οδεύσουν προς μια τραγωδία που κανείς δεν θα μπορούσε να έχει προβλέψει.
Σκηνοθεσία:
Bennett Miller
Κύριοι Ρόλοι:
Steve Carell … John Eleuthere du Pont
Channing Tatum … Mark Schultz
Mark Ruffalo … David ‘Dave’ Schultz
Sienna Miller … Nancy Schultz
Vanessa Redgrave … Jean du Pont
Anthony Michael Hall … Jack
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: E. Max Frye, Dan Futterman
Παραγωγή: Anthony Bregman, Megan Ellison, Jon Kilik, Bennett Miller
Μουσική: Rob Simonsen
Φωτογραφία: Greig Fraser
Μοντάζ: Jay Cassidy, Stuart Levy, Conor O’Neill
Σκηνικά: Jess Gonchor
Κοστούμια: Kasia Walicka-Maimone
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Foxcatcher
- Ελληνικός Τίτλος: Foxcatcher
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ σκηνοθεσίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Steve Carell), δεύτερου αντρικού ρόλου (Mark Ruffalo), αυθεντικού σεναρίου και μακιγιάζ/κομμώσεων.
- Υποψήφιο για Χρυσή καλύτερης ταινίας (δράμα), πρώτου αντρικού ρόλου (Steve Carell) σε δράμα, και δεύτερου αντρικού ρόλου (Mark Ruffalo).
- Υποψήφιο για Bafta δεύτερου αντρικού ρόλου (Mark Ruffalo και Steve Carell).
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο σκηνοθεσίας.
Παραλειπόμενα
- O Gary Oldman ήταν η πρώτη επιλογή για τον ρόλο που πήγε στον Steve Carell.
- Ο Mark Ruffalo πήρε 14 κιλά για να παίξει.
- Σε πρώιμο στάδιο, είχαν ακουστεί τα ονόματα των: Heath Ledger, Ryan Gosling και Bill Nighy.
- Σύμφωνα με τον Bennett Miller, το αρχικό μοντάζ ήταν πάνω από τέσσερις ώρες διάρκειας.
- Παρά τη στήριξη των κριτικών, η ταινία απέτυχε στα ταμεία. Έβγαλε μόλις 19,2 εκατομμύρια δολάρια, κι ενώ κόστισε 24.
Κριτικός: Νάνσυ Μιχαηλίδου
Έκδοση Κειμένου: 4/7/2014
Τρία χρόνια μετά το Moneyball και εννέα μετά το Capote, ο Μπένετ Μίλερ επιστρέφει όχι ακριβώς με βιογραφία, αλλά με μια δραματική ταινία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, δημιουργώντας για ακόμη μία φορά οσκαρικές προσδοκίες. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία του ολυμπιονίκη της πάλης Μαρκ Σουλτζ, που αφήνει τον προπονητή και αδερφό του, Ντέιβ, επίσης ολυμπιονίκη της πάλης, μετά την πρόταση ενός εκκεντρικού δισεκατομμυριούχου που του ζητά να μετακομίσει μαζί του στο κτήμα Foxcatcher, όπου θα προετοιμαστεί για τους επόμενους ολυμπιακούς αγώνες. Τον αρχικό ενθουσιασμό θα ακολουθήσει η απογοήτευση που πηγάζει κυρίως από την ολοένα και περισσότερο ακατανόητη συμπεριφορά του ευεργέτη. Η διαταραγμένη του προσωπικότητα δεν θα αργήσει να αποκαλυφθεί μέσα από την καθημερινή του τριβή με τον αθλητή, οδηγώντας την ιστορία ραγδαία σε ένα τραγικό τέλος, θυμίζοντας περισσότερο ένα καλογραμμένο θρίλερ παρά μια οδυνηρή πραγματικότητα.
Ο Μίλερ, με απόλυτο σεβασμό στο θέμα της ψυχοπάθειας, επιλέγει να καταγράψει την ιστορία περισσότερο σαν παρατηρητής παρά ως αφηγητής. Κρατά τις αποστάσεις του και αφήνει τα γεγονότα να μιλήσουν από μόνα τους, δίνοντας την αίσθηση μιας ελεγειακής κινηματογράφησης. Μέσα όμως από τις αγωνίες και τα προσωπικά προβλήματα των ηρώων, καθρεφτίζονται όλες οι παράμετροι που συντέλεσαν στο δράμα τους, όπως η διαστρέβλωση του ανθρώπου από τον υπερβολικό πλούτο, η έλλειψη επικοινωνίας και διαπροσωπικών σχέσεων, η εμμονή με την δόξα, η καταπίεση στην οικογένεια, καθώς και η διάβρωση του επαγγελματικού αθλητισμού. Ο αγνώριστος Στιβ Κάρελ δίνει μια αξέχαστη ερμηνεία σε έναν ρόλο εκτός της ζώνης ασφαλείας του, που θα μπορούσε να αποτελέσει αφετηρία για στροφή στην καριέρα του. Στο πλευρό του, οι Τσάνινγκ Τέιτουμ και Μαρκ Ράφαλο στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, διατηρώντας την ισορροπία που επιβάλλει το σκηνοθετικό ύφος από τη μία και η ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων που υποδύονται από την άλλη. Η σφραγίδα του σκηνοθέτη είναι εμφανής σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, και παρά τη χαμηλών τόνων προσέγγιση, οι εντάσεις παραμένουν υπόγειες με εξαίρεση κάποιες εκρήξεις, δίνοντας την αίσθηση στον θεατή ότι ανά πάσα στιγμή θα σκάσει μία ωρολογιακή βόμβα.
Ένα ψυχολογικό δράμα που συγκλονίζει με την ήρεμη δύναμή του, από έναν σκηνοθέτη που αποδεικνύει για ακόμη μία φορά ότι ξέρει να αποσπά από τους πρωταγωνιστές του τον καλύτερό τους εαυτό…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
