Τελευταία ημέρα της σχολικής χρονιάς, και ο πάντα κακόκεφος καθηγητής αγγλικών Άντι Κάμπελ προσπαθεί να αντεπεξέλθει με τις φάρσες των τελειόφοιτων, την κακοδιαχείριση από πλευράς διεύθυνσης και τις περικοπές κονδυλίων που φέρνουν σε κίνδυνο την εργασία των καθηγητών. Αλλά τα πράγματα θα πάνε από το κακό στο χειρότερο, όταν οι δρόμοι του διασταυρώνονται με αυτούς του κατά πολύ σκληρότερου και τρομακτικού συναδέλφου του, Ρον Στρίκλαντ, που προκαλεί τον Άντι σε μια παλιομοδίτικη μονομαχία μετά τον χτύπο του τελευταίου κουδουνιού. Τα νέα για τη μονομαχία διαδίδονται αστραπιαία και καταλήγουν να γίνουν ό,τι ακριβώς χρειάζονταν αυτό το σχολείο για να ξυπνήσει.
Σκηνοθεσία:
Richie Keen
Κύριοι Ρόλοι:
Charlie Day … Andrew ‘Andy’/’Light Roast’ Campbell
Ice Cube … Ron Strickland
Tracy Morgan … προπονητής Crawford
Jillian Bell … Δις Holly
Christina Hendricks … Δις Monet
Kumail Nanjiani … Mehar
Dean Norris … διευθυντής Richard Tyler
Dennis Haysbert … επιθεωρητής Johnson
JoAnna Garcia Swisher … Maggie Campbell
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Van Robichaux, Evan Susser
Στόρι: Van Robichaux, Evan Susser, Max Greenfield
Παραγωγή: Dan Cohen, Max Greenfield, Shawn Levy, John Rickard
Μουσική: Dominic Lewis
Φωτογραφία: Eric Alan Edwards
Μοντάζ: Matthew Freund
Σκηνικά: Chris Cornwell
Κοστούμια: Denise Wingate
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Fist Fight
- Ελληνικός Τίτλος: Τα Λέμε στο Διάλειμμα
Παραλειπόμενα
- Μετά από χρόνια στη μικρή οθόνη, ο Richie Keen κάνει κινηματογραφικό ντεμπούτο στη σκηνοθεσία.
- Σύμφωνα με τον Ice Cube, η σκηνή της μονομαχίας χρειάστηκε 8 ημέρες για να γυριστεί.
- Η βασική πλοκή θυμίζει έντονα τη νεανική κωμωδία Το Κουδούνι θα Χτυπήσει στις 3 (1987).
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 17/5/2017
Τελευταία μέρα μαθημάτων στο λύκειο και μια παρεξήγηση οδηγεί τον Άις Κιουμπ να προκαλέσει τον Τσάρλι Ντέϊ (και οι δύο υποδύονται καθηγητές του σχολείου) σε μονομαχία με τις γροθιές τους αμέσως μετά τη λήξη των μαθημάτων, στην αυλή του σχολείου, όλα αυτά μέσα σε μια μέρα δύσκολη για όλους τους καθηγητές καθώς οι μαθητές τηρούν την παράδοση, κάνοντας υπερβολικά τραβηγμένες φάρσες στους δασκάλους τους. Αυτή είναι στην ουσία η πλοκή αυτής της φάρσας που πρωταγωνιστούν ο Κιουμπ κι ο Ντέϊ! Ο Κιουμπ είναι ο νταής δάσκαλος που όλοι, δάσκαλοι και μαθητές, φοβούνται, ενώ ο Ντέϊ είναι ο πιο “μαζεμένος” τύπος που προσπαθεί να αποδείξει σε όλους ότι μπορεί να υψώσει το ανάστημά του, τόσο στο νταή όσο και σε όλους όσους τον αμφισβητούν. Και αυτό γίνεται στο τέλος και μη μου πείτε ότι σας αποκαλύπτω το φινάλε της ταινίας, γιατί δε νομίζω ότι μπορεί κάποιος να υποθέσει από τα πρώτα λεπτά ότι θα συμβεί κάτι άλλο. Τώρα, το αν αυτή η υπερβολική φάρσα, με το “καφρο-χιούμορ” της μπορεί να είναι αστεία και να λειτουργήσει, παρά το προβλέψιμο της υπόθεσής της, θα απαντήσω με ένα “ναι”, το οποίο πρέπει να συνοδεύουν κάποιες προϋποθέσεις, που θα δούμε παρακάτω.
Ο σκηνοθέτης, Ρίτσι Κιν, και ο Τσάρλι Ντέι έχουν συνεργαστεί στην επιτυχημένη τηλεοπτική κωμική σειρά, It’s Always Sunny in Philadelphia, και εδώ δοκιμάζονται στη μεγάλη οθόνη. Ο Τσάρλι Ντέι δεν κάνει κάτι διαφορετικό απ’ ότι συνήθως, όπως το ίδιο συμβαίνει και με τον Άις Κιουμπ. Έχουν βρει μια περσόνα και τη διατηρούν κι εδώ. Λειτουργεί, όμως, μια χαρά όλο αυτό κι ο Κιν το εκμεταλλεύεται. Μεταξύ τους οι σκηνές είναι ικανοποιητικές αλλά και οι σόλο στιγμές του Ντέι “περνάνε”, ενώ και για τους υπόλοιπους των συντελεστών υπάρχουν μερικές αστείες σκηνές, οι οποίες έχουν να κάνουν συνήθως με τις φάρσες που τους στήνουν οι μαθητές. Ο Τρέισι Μόργκαν παίζει τον προπονητή της σχολικής ομάδας που διατηρεί το ρεκόρ της καμίας νίκης ποτέ, η Τζίλιαν Μπελ είναι η καθηγήτρια που προσπαθεί να “ρίξει” ένα μαθητή της τελευταίας τάξης, ενώ ο Ντιν Νόρις παίζει τον διευθυντή, ο οποίος πρέπει να υπομείνει όλη τη μέρα μια ορχήστρα μαριάτσι που τον ακολουθεί παντού.
Δεν μπορώ να πω το τελικό αποτέλεσμα κακό, γιατί γέλασα αρκετές φορές και μάλιστα αβίαστα. Δεν είναι σε καμία περίπτωση η κωμωδία που ξέρεις ότι θα περάσουν όλοι καλά, ούτε είναι μια κωμωδία που θα σου μείνει. Αν συμπαθείς λιγάκι το Αμερικανικό χιούμορ και μπορείς να δεχτείς την υπερβολή και την αθυροστομία που διακρίνει κάποιες φορές αυτές τις κολεγιακού τύπου κωμωδίες, θα διασκεδάσεις. Δεν ξέρω θα υπάρξει διανομή στην Ελλάδα, καθώς το φιλμ παίχτηκε το Φεβρουάριο στις Αμερικανικές αίθουσες, αλλά αν τυχόν παιχτεί το καλοκαίρι σε κάποιο θερινό, δε θα τη θεωρούσα απαγορευτική επιλογή, αρκεί να κατανοήσεις τις παραπάνω προϋποθέσεις.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
