Η Σάρα και ο Νικολά είναι παντρεμένοι και ερωτευμένοι. Έχουν ένα 6χρονο κορίτσι και μια ευτυχισμένη ζωή. Η άφιξη του δεύτερου παιδιού, ωστόσο, διαταράσσει την ισορροπία ολόκληρης της οικογένειας, αποκαλύπτοντας ρωγμές στη σχέση τους και προσωπικές δυσαρέσκειες με τραγικοκωμικές επιπτώσεις. Οι υπερβολικοί παππούδες, οι φίλοι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και το απίθανο της φύλαξης των παιδιών δεν θα είναι σύμμαχοι. Μεταξύ του ενστίκτου να φύγουν και της επιθυμίας να μείνουν, θα καταφέρουν η Σάρα και ο Νικολά να αντισταθούν και να μείνουν μαζί;
Σκηνοθεσία:
Giuseppe Bonito
Κύριοι Ρόλοι:
Valerio Mastandrea … Nicola
Paola Cortellesi … Sara
Stefano Fresi … φίλος του Nicola
Giorgio Barchiesi … Cabo
Andrea Sartoretti … εκατομμυριούχος πατέρας
Paolo Calabresi … πολύτεκνος πατέρας
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Mattia Torre
Παραγωγή: Mario Gianani, Lorenzo Mieli
Μουσική: Giuliano Taviani, Carmelo Travia
Φωτογραφία: Roberto Forza
Μοντάζ: Giogio Franchini
Σκηνικά: Marta Maffucci
Κοστούμια: Chiara Ferrantini
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Figli
- Ελληνικός Τίτλος: Κάνε Παιδιά να Δεις Καλό
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: I Figli Invecchiano του Mattia Torre.
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο σεναρίου στα David di Donatello. Υποψήφιο για πρώτο αντρικό ρόλο (Valerio Mastandrea), πρώτο γυναικείο ρόλο (Paola Cortellesi) και μοντάζ.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 3/8/2020
Κάπου ανάμεσα στο μοντέρνο Ιταλικό σινεμά και στις ηθογραφίες των περασμένων δεκαετιών, το Κάνε Παιδιά Να Δεις Καλό έρχεται να σπάσει το σερί των κακών επιλογών που γίνονται κάθε καλοκαίρι από τις εταιρείες διανομής για τους θερινούς κινηματογράφους της χώρας μας. Είναι αστείο, είναι και συγκινητικό, και χωρίς να λέει καινούρια πράγματα, βγάζει μια φρεσκάδα! Ίσως γιατί είναι πραγματικός κινηματογράφος.
Παρότι ξεκινά με ένα λαϊκίστικο αστείο και σε προϊδεάζει για μια πιο τυπική ιταλική λαϊκή κωμωδία, η συνέχεια είναι αρκετά διαφορετική, χωρίς να λείπουν ωστόσο οι αναμενόμενες χιουμοριστικές υπερβολές, ιδιαίτερα στα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά θέματα.
Στο κέντρο της ιστορίας μας έχουμε τη Σάρα και τον Νίκολα, ένα ζευγάρι μεσαίας αστικής τάξης, με ένα όμορφο κοριτσάκι, περίπου έξι ετών. Οι δυο τους τα καταφέρουν μια χαρά με τις δουλειές και το παιδί τους, χωρίς να έχουν αλλάξει υπερβολικά τη ζωή τους από την περίοδο που ήταν μόνοι, χωρίς το τρίτο μέλος. Έρχεται όμως το δεύτερο παιδί, κι ενώ το πρώτο τρίμηνο περνάει εύκολα, από εκεί κι έπειτα αρχίζουν οι δοκιμασίες για το ζευγάρι.
Εννοείται ότι εδώ έχουμε μια ιδανική επιλογή για κάποιον που έγινε πρόσφατα γονιός ή για κάποιον που περιμένει το δεύτερο παιδί του. Το φιλμ τα πάει εκπληκτικά στην περιγραφή όσων συμβαίνουν όταν ένα μωρό έρχεται στο σπίτι και όσο αυτό μεγαλώνει. Τα άλματα ανάπτυξης, το ασταμάτητο πολλές φορές κλάμα του (που εμείς δεν ακούμε ποτέ καθώς εδώ οι τεχνικοί ήχου το αντικαθιστούν με την Όγδοη Σονάτα του Μπετόβεν, σε όλη τη διάρκεια της ταινίας), η ζήλια του μεγαλύτερου παιδιού, οι επισκέψεις στον παιδίατρο, η αναγκαστική απομάκρυνση από την κοινωνική ζωή για κάποιο διάστημα, η αναζήτηση νταντάς και φυσικά οι εντάσεις ανάμεσα στο ζευγάρι που, άλλοτε σε μικρότερο άλλοτε σε μεγαλύτερο βαθμό, δύσκολα λείπουν.
Αυτό που καταφέρνει το φιλμ που σκηνοθέτησε ο Τζουζέπε Μπονίτο κι έγραψε ο Ματία Τόρε είναι να παραμένει αληθινό και προσγειωμένο, ακόμα και στις υπερβολές του. Η χημεία αλλά και οι ερμηνείες των Βαλέριο Μασταντρέα και Πάολα Κορτελέσι είναι τόσο όμορφες και γήινες που βοηθούν ακόμα περισσότερο σε αυτό, κι έτσι έχεις ένα μικρό, όμορφο φιλμ που στην ουσία μιλά για τα μικροπράγματα που κρατούν ζωντανή μια σχέση και κατ’ επέκταση μια οικογένεια.
Δεν μας κάνει μάθημα, ούτε θέλει να δώσει ένα τέλειο, ευτυχισμένο φινάλε. Μας λέει αυτό που πιστεύει, αφήνει τους πρωταγωνιστές να συμπεριφερθούν σαν πραγματικοί άνθρωποι και στο τέλος στηρίζει απόλυτα όλα αυτά που σου έχει εξιστορήσει. Όμορφο σινεμά που απευθύνεται στο ευρύ κοινό χωρίς να το υποτιμά!
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
