Αόρατος Εχθρός

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 14/7/2016

Οι μυστικές αντιτρομοκρατικές υπηρεσίας Βρετανίας και ΗΠΑ έχουν εντοπίσει 3-4 αρχι-τζιχαντιστές που συναντιούνται σε ένα χαμόσπιτο κάπου στο Ναϊρόμπι, για να οργανώσουν βομβιστικές επιθέσεις, ενώ διάφορα drone (από βομβαρδιστικά μέχρι μικρά γκάτζετ που μοιάζουν με πουλιά ή ιπτάμενα έντομα) παρακολουθούν την εξέλιξη και μεταδίδουν στα επιτελεία σε Αγγλία και Αμερική, σε αίθουσες συνεδρίασης και χειριστήρια, σε φάση αναμονής. Έλα όμως που έξω από το κτίσμα, στον χωματόδρομο, ένα μικρό κοριτσάκι έχει στήσει σε πάγκο καρβέλια ψωμί για πώληση… Η ιστορία λοιπόν είναι μια περιπέτεια «ψυχολογίας επιχειρήσεων». Να ρίξουν το ρημάδι τον πύραυλο που σίγουρα θα σκοτώσει τους αρχιτρομοκράτες και θα σώσει δεκάδες άτομα από επικείμενη επίθεση καμικάζι σε κανένα εμπορικό κέντρο θυσιάζοντας το κοριτσάκι, ή όχι;

Το διαφορετικό ήθος του κάθε επιτελικού, η διπλωματία του δημόσιου ήθους απέναντι στους φορείς και εντέλει την κοινή γνώμη -αν γίνει κάποιο λάθος-, οι νομικές πλευρές αυτής της διπλωματίας, η ιεράρχηση της ευθύνης σε υπουργούς, πρωθυπουργούς, στρατιωτικούς, αναλυτές πιθανοτήτων κ.λπ. δημιουργούν ένα κοινωνικό θρίλερ αντίστροφης μέτρησης που… κομμάτι διχάζει. Σίγουρα σε τέτοιες επιχειρήσεις υπάρχει μια προσπάθεια ελαχιστοποίησης των παράπλευρων απωλειών, εν μέρει γιατί κάποιοι επιτελικοί έχουν ηθικές ευαισθησίες και κυρίως γιατί το διεθνές δίκαιο και η κοινή γνώμη παραμένουν δυο ισχυρές δυνάμεις. Από την άλλη, εδώ και δεκαετίες όλο και μαθαίνουμε για περιπτώσεις όπου κουμπιά πατήθηκαν ελαφρά τη καρδία. Ο δισταγμός μας απέναντι στην αποδοχή αυτού του σεναρίου βρίσκεται στις προθέσεις των συντελεστών. Στήνουν ένα δράμα ή προπαγανδίζουν την όποια ευαισθησία στον αντιτρομοκρατικό μηχανισμό; Ο νοτιοαφρικανός Γκάβιν Χουντ ακροβατεί ανάμεσα στο κοινωνικό δράμα (ξενόγλωσσο Όσκαρ για το Tsotsi) και την εφηβική ψυχαγωγία (X-Men Η Αρχή: Γούλβεριν, Η Εκδίκηση του Ender) έτσι που δεν βγάζεις εύκολα συμπέρασμα. Ακόμα και κάποια σκηνοθετική ψυχραιμία που υπάρχει στην όλη αφήγηση, δεν νιώθεις αν είναι ηθελημένη αποφυγή του μελό ή ελαφρά αδεξιότητα.

Σε γενικές γραμμές, αυτό που αποκομίζεις στα σίγουρα είναι η νέα κατάσταση πολέμου που έχουν φέρει τα drone. Η Έλεν Μίρεν, ο πρόσφατα χαμένος Άλαν Ρίκμαν και ο Άαρον Πολ (Βreaking Βad) μάς κρατούν με τις ερμηνείες τους το ενδιαφέρον.

Βαθμολογία: