Δημόσιος Κίνδυνος
- Enemy of the State
- 1998
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δράσης, Θρίλερ, Πολιτικό Θρίλερ
- 19 Μαρτίου 1999
Ένας αξιόλογος δικηγόρος βρίσκεται στο στόχαστρο ενός διεφθαρμένου πράκτορα της υπηρεσίας κρατικής ασφάλειας, επειδή έχει στα χέρια του στοιχεία για τον φόνο ενός γερουσιαστή. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας προσπαθεί να αντιμετωπίσει τους διώκτες του πριν τον εκτελέσουν.
Σκηνοθεσία:
Tony Scott
Κύριοι Ρόλοι:
Will Smith … Robert Clayton Dean
Gene Hackman … Edward ‘Brill’ Lyle
Jon Voight … Thomas Brian Reynolds
Lisa Bonet … Rachel F. Banks
Regina King … Carla Dean
Jake Busey … Krug
Barry Pepper … David Pratt
Jason Lee … Daniel Zavitz
Gabriel Byrne … ‘Brill’
Jack Black … Fiedler
Scott Caan … Jones
Stuart Wilson … Sam Albert
Ian Hart … John Bingham
Grant Heslov … Lenny
Philip Baker Hall … Mark Silverberg
Tom Sizemore … Paulie Pintero
Jason Robards … Phillip Hammersley
Brian Markinson … Brian Blake
Seth Green … Selby
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Marconi
Παραγωγή: Jerry Bruckheimer
Μουσική: Harry Gregson-Williams, Trevor Rabin
Φωτογραφία: Dan Mindel
Μοντάζ: Chris Lebenzon
Σκηνικά: Benjamin Fernandez
Κοστούμια: Marlene Stewart
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Enemy of the State
- Ελληνικός Τίτλος: Δημόσιος Κίνδυνος
Παραλειπόμενα
- Mel Gibson και Tom Cruise ήταν βασικοί υποψήφιοι για τον κύριο ρόλο. Ο Cruise αναγκάστηκε να πει όχι λόγω του Μάτια Ερμητικά Κλειστά. Οι George Clooney, Sylvester Stallone και Sean Connery ήταν επίσης στα ονόματα που ακούστηκαν.
- Ο Will Smith δέχτηκε τον ρόλο επειδή ήθελε να παίξει δίπλα στον Gene Hackman, αλλά και είχε απολαύσει τη συνεργασία του με τον Jerry Bruckheimer στα Κακά Παιδιά. Για να βρεθεί εδώ, έκανε πέρα την πρόταση για το Snake Eyes.
- Ο Gene Hackman είχε απορρίψει τον ρόλο αρκετές φορές, μέχρι που πείστηκε μετά από τηλεφώνημα του Tony Scott.
- Philip Baker Hall, Tom Sizemore, Jason Robards και Seth Green εμφανίζονται δίχως να υπάρχουν τα ονόματα τους στα κρέντιτ.
- Aaron Sorkin, Henry Bean και Tony Gilroy συνέβαλαν σεναριακά, δίχως κάποια αναφορά τους στους τίτλους.
- Η ύπαρξη του Gene Hackman και στις δύο ταινίες όπως και ο παραλληλισμός των πλοκών τους, έκανε πολλούς να θεωρούν την ταινία ως μακρινή συνέχεια της Συνομιλίας (1974) του Francis Ford Coppola.
- Η ταινία στοίχισε 90 εκατομμύρια δολάρια, αλλά έβγαλε 250,8.
- Το 2016, το κανάλι ABC είχε δώσει το πράσινο φως για μια σίκουελ τηλεοπτική σειρά, που όμως δεν προχώρησε σε υλοποίηση.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Αρχικός συνθέτης ήταν ο Hans Zimmer, μέχρι που αντικαταστάθηκε.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 5/1/2009
Πάρα πολύ συμπαθητική αναπαράσταση της φοβίας του Μεγάλου Αδελφού, και μια εμπορική ταινία που ξεπερνά τα κατεστημένα. Ο Τόνι Σκοτ χειρίζεται με σύνεση τους χρόνους και τους ρυθμούς, κατασκευάζοντας μια νευρώδη ατμόσφαιρα, που συνεπαίρνει τον θεατή, και τον βάζει στο «τριπάκι» να αισθάνεται την καταδίωξη πιο εσωτερικά. Φοβερό μοντάζ, αξιοποίηση των εφέ ήχου, και ένα ευπρεπές σενάριο, παρότι βέβαια από εκεί θα μπορούσαμε να περιμένουμε πολλά περισσότερα. Καλοί οι δεύτεροι ρόλοι των Χάκμαν, Βόιτ, αλλά η ερμηνεία του Γουίλ Σμιθ είναι αυτή που ενώνει τα κομμάτια και οριστικοποιεί την καλή παρουσία του στο εμπορικό Χόλιγουντ. 112 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις μόνο στις ΗΠΑ, που για ένα αρκετά αντικομφορμιστικό θέμα όπως αυτό, θεωρούνται υψηλή επιτυχία, ακόμα κι αν το φιλμ έχει το μειονέκτημα ότι δεν αποποιείται ποτέ τον εμπορικό του ως και μπλοκμπαστερικό χαρακτήρα.
Βαθμολογία: