Emilia Perez (2024)

ΣΥΝΟΨΗ

Μεξικό, σήμερα. Η δικηγόρος Ρίτα είναι μια εξαιρετικά ταλαντούχα δικηγόρος που αντί να υπηρετεί την δικαιοσύνη, σπαταλά τις δυνατότητες της σαν υπάλληλος σε μια μεγάλη δικηγορική φίρμα, αφού είναι η καλύτερη στο να «ξεπλένει» μεγαλοεγκληματίες. Μια απροσδόκητη ευκαιρία εμφανίζεται, από αυτές τις προσφορές που δεν μπορείς να αρνηθείς, όταν την προσεγγίζει ο ‘Μανίτας’, το μεγάλο αφεντικό ενός καρτέλ και της ζητά να τον βοηθήσει σε ένα σχέδιο που προσπαθεί εδώ και χρόνια να υλοποιήσει: αυτό της συνταξιοδότησης και εξαφάνισης του από την παρανομία μία για πάντα. Μοιάζει δύσκολο και σχεδόν ακατόρθωτο, αλλά ίσως τελικά το τέλειο σχέδιο να υπάρχει.

Σκηνοθεσία:

Jacques Audiard

Κύριοι Ρόλοι:

Karla Sofia Gascon … Emilia Perez/Juan Del Monte

Zoe Saldana … Rita Moro Castro

Selena Gomez … Jessi Del Monte

Adriana Paz … Epifania

Edgar Ramirez … Gustavo

Mark Ivanir … Δρ Wasserman

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jacques Audiard

Παραγωγή: Jacques Audiard, Pascal Caucheteux, Valerie Schermann, Anthony Vaccarello

Μουσική: Camille, Clement Ducol

Φωτογραφία: Paul Guilhaume

Μοντάζ: Juliette Welfling

Σκηνικά: Emmanuelle Duplay

Κοστούμια: Virginie Montel

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Emilia Perez
Ελληνικός Τίτλος: Emilia Perez

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ), σκηνοθεσίας, πρώτου γυναικείου ρόλου (Karla Sofia Gascon) σε κωμωδία/μιούζικαλ, δεύτερου γυναικείου ρόλου (Selena Gomez και Zoe Saldana), σεναρίου, ξενόγλωσσης ταινίας, μουσικής και τραγουδιού (El Mal και Mi Camino).
Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο επιτροπής και γυναικείας ερμηνείας (Zoe Saldana, Karla Sofia Gascon, Selena Gomez και Adriana Paz).
Καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, γυναικεία ερμηνεία (Karla Sofia Gascon) σενάριο και μοντάζ στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
Επίσημη πρόταση της Γαλλίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

Πρώτη ισπανόφωνη ταινία για τον Jacques Audiard, αν και η παραγωγή είναι γαλλική. Είναι και η πρώτη του που έγραψε ολομόναχος το σενάριο. Παρόλα αυτά, ο συχνός συνεργάτης του, Thomas Bidegain, παρείχε μια βοήθεια.
Ο Audiard σχεδίαζε αρχικά να είναι μια ταινία τεσσάρων κεφαλαίων ερμηνευμένη οπερετικά.
Ο χαρακτήρας του τίτλου προέρχεται από ένα κεφάλαιο του μυθιστορήματος Ecoute (2018) του Boris Razon.
Τον Ιανουάριο του 2022, το κανάλι Telerama αφιέρωσε μια εκπομπή 5 επεισοδίων που αφορούσε την προετοιμασία για τη δημιουργία της ταινίας.
Ο διάσημος γαλλο-βέλγος χορογράφος Damien Jalet ανέλαβε όλες τις χορογραφίες.
Ενώ τα γυρίσματα ήταν να γίνουν στο Μεξικό, πραγματοποιήθηκαν σε στούντιο κοντά στο Παρίσι.
Ο οίκος Yves Saint Laurent βοήθησε το φιλμ τόσο ως προς τη χρηματοδότηση, όσο και ως προς τη δημιουργία των ενδυμάτων.
Πρώτη ταινία της Karla Sofia Gascon μετά την αλλαγή του φύλου της το 2018. Πιο πριν, είχε καριέρα ως άντρας ηθοποιός με το όνομα Juan Carlos Gascon. Έγινε και η πρώτη τρανσέξουαλ ηθοποιός που κέρδισε βραβείο ερμηνείας στις Κάνες.
Η πρεμιέρα στις Κάνες συνοδεύτηκε από 9λεπτο όρθιο χειροκρότημα. Κάποιες πηγές ανεβάζουν τον αριθμό στα 11 λεπτά.
Στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία το φιλμ κυκλοφορεί αποκλειστικά μέσω της πλατφόρμας του Netflix.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Η γαλλίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός Camille (Camille Dalmais) έγραψε όλα τα αυθεντικά τραγούδια του φιλμ, ενώ για τους στίχους είχε τη βοήθεια μεξικανού μεταφραστή.
Κεντρικά τραγούδια είναι το El Mal (Zoe Saldana, Karla Sofia Gascon και Camille) και το Mi Camino (Selena Gomez και Edgar Ramirez).

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 6/11/2024

Ο Ζακ Οντιάρ έχει αποδείξει πολλάκις ότι μπορεί να δομήσει με ακρίβεια δραματικές ιστορίες περίπλοκες και πρωτότυπες, από το “Σώμα με Σώμα” μέχρι τον “Προφήτη” και το “Dheepan”, κατέχοντας και γερό αριθμό βραβείων. Πρώτη φορά όμως αποπειράται κάτι τόσο θεωρητικά αλλοπρόσαλλο: ένα σύγχρονο μιούζικαλ στην ισπανική γλώσσα που αφηγείται την ιστορία ενός βαρόνου των καρτέλ που θέλει να κάνει φυλομετάβαση. Αυτό που στα χαρτιά αποπνέει μια εσάνς τηλενουβέλας που θα ταίριαζε περισσότερο στις ευαισθησίες του Αλμοδόβαρ, μετατρέπεται στα τραχιά χέρια του Οντιάρ σε μια βίαιη ιστορία εγκλήματος και λύτρωσης που πέρα από κάθε λογική, λειτουργεί εξαιρετικά.

Μπήκα στην αίθουσα με μια πίστη ότι ο Οντιάρ θα έβγαζε το πείραμά του εις πέρας και δικαιώθηκα με το παραπάνω. Εκεί που άλλοι σκηνοθέτες θα έπεφταν στην παγίδα της διακριτικότητας υπό το ανελέητο βάρος της πολιτικής ορθότητας, ο Οντιάρ σκηνοθετεί ένα ομογενές κολάζ ειδών καθόλου ήπιο και ως εκ τούτου ποτέ βαρετό, διέποντας τις αλλαγές στο ύφος και τα χαρακτηριστικά της ταινίας του με μια σκληροτράχηλη ευαισθησία. Ιδιαίτερα καθώς σκιαγραφεί το ταξίδι της Εμίλια Πέρεζ, με έναν απόμακρο ψίθυρο στο πρώτο μέρος και μια αποφασιστική κραυγή στο δεύτερο.

Το βραβείο ερμηνείας που δόθηκε ομαδικώς στο γυναικείο καστ της ταινίας ήταν μια από τις πιο έντιμες αποφάσεις του θεσμού. Η Κάρλα Σοφία Γκασκόν λάμπει στον ρόλο της Εμιλία Πέρεζ κατορθώνοντας να κάνει πιστευτό τον σκοπό της -όχι μόνο αυτόν της φυλομετάβασής της αλλά και της μετέπειτα υπεράσπισης των θυμάτων των καρτέλ- μεταφέροντας την αλήθεια της όχι με φωνητικά τέλειες ερμηνείες, αλλά μετουσιώνοντας το συναίσθημα πίσω από τις λέξεις. Εκεί γίνεται φανερός και ο σκηνοθετικός στόχος του Οντιάρ, που μεταφράζει οπτικά τον κόσμο της πρωταγωνίστριάς του με μια ποιητική άρνηση της πραγματικότητας. Ταυτόχρονα, η Εμιλία είναι μια τραγική ηρωίδα που δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη για το κακό που έχει κάνει. Και έτσι το αποτέλεσμα είναι ένα φεστιβάλ χορογραφίας όπου κινούνται αντάμα η τρυφερότητα και η βία, η ζωή και ο θάνατος.

Δεν είναι όμως το θέμα της ταυτότητας φύλου που μονοπωλεί την ταινία. Υπάρχει άπλετος κοινωνικός σχολιασμός γύρω από τη διαφθορά και την ταξική ανισότητα, και ο Οντιάρ μεγεθύνει τις μεταφορές της ιστορίας του ώσπου αυτές να κατακλύσουν την οθόνη σαν χείμαρρος. Οι πρώτες φωνές που ακούμε είναι οι στίχοι των παλιατζήδων που περνούν στους δρόμους του Μεξικού και παρουσιάζουν το περιβάλλον στο οποίο θα ταξιδέψουν οι χαρακτήρες, ένα μέρος γεμάτο φτώχεια και κίνδυνο, όπου η ζωή από μόνη της είναι εξαντλητική.

Το κομβικό στοιχείο που ενώνει τα επιμέρους στοιχεία της ταινίας είναι τελικά μια βαθιά πίστη στους ανθρώπους, καθώς αποδεικνύονται πρόθυμοι να κάνουν τις μεγαλύτερες θυσίες για να εξαγοράσουν τις ενοχές τους. Κάποιοι μπορεί να βρουν μια απότομη επιβράδυνση στο δεύτερο μέρος της ταινίας και άλλοι να μην μπορέσουν να υπερβούν τους κανόνες σαπουνόπερας που υπάρχουν, αλλά η “Emilia Perez” είναι τόσο ριψοκίνδυνη, μοναδική και ασυνήθιστα ισορροπημένη που φαντάζει αδύνατο να μη την ερωτευτείς.

Βαθμολογία: