Ο Θλιμμένος Θάνατος

Ένα νεαρό ζευγάρι κάνει στάση σε ένα επαρχιακό πανδοχείο. Ο άντρας απάγεται από τον θάνατο και οδηγείται σε ένα δωμάτιο χωρίς πόρτα και παράθυρα. Η γυναίκα θα συναντήσει τον θάνατο, θέλοντας να σώσει τον αγαπημένο της. Ο θάνατος θα της εξιστορήσει τρεις ιστορίες, από διαφορετικούς χρόνους, όλες παραπλήσιες με την κατάσταση τους.

Σκηνοθεσία:

Fritz Lang

Κύριοι Ρόλοι:

Lil Dagover … η νεαρή/Zobeide/Monna Fiametta/Tiao Tsien

Walter Janssen … ο νεαρός/Franke/Giovan Francesco/Liang

Bernhard Goetzke … ο θάνατος/El Mot/Bogner/τοξοβόλος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Fritz Lang, Thea von Harbou

Παραγωγή: Erich Pommer

Μουσική: Giuseppe Becce

Φωτογραφία: Bruno Mondi, Erich Nitzschmann, Herrmann Saalfrank, Bruno Timm, Fritz Arno Wagner

Μοντάζ: Fritz Lang

Σκηνικά: Robert Herlth, Walter Rohrig, Hermann Warm

Κοστούμια: Heinrich Umlauff

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Der Mude Tod
• Ελληνικός Τίτλος: Ο Θλιμμένος Θάνατος
• Διεθνής Τίτλος: Destiny
• Εναλλακτικός Τίτλος: Der Mude Tod: Ein Deutsches Volkslied in Sechs Versen
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Weary Death: A German Folk Song in Six Verses
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Between Worlds
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Beyond the Wall
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Three Lights

Παραλειπόμενα

• Μια εξπρεσιονιστική ταινία, η πρώτη τόσο σημαντική του Fritz Lang, που επηρέασε πολλούς μεταγενέστερους δημιουργούς. Ο Luis Bunuel είχε πει ότι με αυτό το έργο αποφάσισε να ασχοληθεί με την έβδομη τέχνη, και ο Alfred Hitchcock θεωρούσε αυτήν ως αγαπημένη του ταινία. Η δε φιγούρα του θανάτου στην Έβδομη Σφραγίδα του Ingmar Bergman, είναι δάνειο από αυτή την ταινία.
• Πηγή έμπνευσης είναι το ινδικό παραμύθι Sati Savitri. Εμπεριέχει όμως και προσωπικές εμπειρίες του σκηνοθέτη.
• Για πολλά χρόνια, οι καρτέλες του φιλμ με τους διαλόγους θεωρούνταν χαμένες. Ο διευθυντής όμως του μουσείου του Μονάχου, Enno Patalas, κατάφερε να βρει τις περισσότερες από τον οργανισμό Cinemateque Francaise, χάρης της συγγραφέως και κριτικού Lotte Eisner. Το 2016, έγινε και η αποκατάσταση της ταινίας από την εταιρία διανομής Kino. Με τη βοήθεια του ιδρύματος Murnau Foundation, αποκαταστάθηκε μαζί και η κιτρινωπή απόχρωση.
• Στην Ελλάδα δεν πήρε ποτέ επίσημη διανομή ως το 2019, αλλά προβλήθηκε σε φεστιβάλ και στην τηλεόραση.
• Οι γερμανοί κριτικοί της εποχής του δεν το υποδέχτηκαν θετικά, θεωρώντας ότι δεν ήταν τόσο “γερμανικό” όσο θα έπρεπε. Αντίθετα, οι γάλλοι συνάδελφοι τους το εκθείασαν, βοηθώντας να αναγνωριστεί έπειτα και στη χώρα του.