Σε μια αγροτική κοινότητα του Κάνσας, η Λίμπι Ντέι είναι η μόνη που επέζησε από τη σφαγή που αφαίρεσε τη ζωή της μητέρας και των αδελφών της. Πιστεύοντας ότι το κακό προήλθε από κάποια σατανιστική κάστα, η Λίμπι καταθέτει στο δικαστήριο ενάντια στον αδελφό της. 25 χρόνια μετά, οι μνήμες του γεγονότος ακόμα τη στοιχειώνουν, όταν γνωρίζει μια ομάδα ερευνητών με το όνομα «The Kill Club». Η ομάδα ξεκινάει μια δική της έρευνα πάνω στο θέμα, πιστεύοντας ότι ο αδελφός της Λίμπι είναι αθώος. Τώρα, η Λίμπι πρέπει να επαναφέρει στη ζωή ξανά όλα αυτά που έζησε, αλλά και να μάθει ότι όλα όσα νόμιζε για αλήθεια, ίσως έχουν μια άλλη όψη.
Σκηνοθεσία:
Gilles Paquet-Brenner
Κύριοι Ρόλοι:
Charlize Theron … Libby Day
Sterling Jerins … Libby Day (νεαρή)
Christina Hendricks … Patty Day
Nicholas Hoult … Lyle Wirth
Andrea Roth … Diondra Wertzner
Chloe Grace Moretz … Diondra Wertzner (νεαρή)
Corey Stoll … Ben Day
Tye Sheridan … Ben Day (νεαρός)
Sean Bridgers … Runner Day
Glenn Morshower … Jim Jeffreys
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Gilles Paquet-Brenner
Παραγωγή: Azim Bolkiah, A.J. Dix, Matt Jackson, Beth Kono, Stephane Marsil, Matthew Rhodes, Cathy Schulman, Charlize Theron
Μουσική: BT, Gregory Tripi
Φωτογραφία: Barry Ackroyd
Μοντάζ: Douglas Crise, Billy Fox
Σκηνικά: Laurence Bennett
Κοστούμια: April Napier
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Dark Places
- Ελληνικός Τίτλος: Σκοτεινός Τόπος
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Dark Places της Gillian Flynn.
Παραλειπόμενα
- Αρχική Λίμπι ήταν η Amy Adams, αλλά τα γυρίσματα άργησαν να ξεκινήσουν κι αναγκάστηκε να αποχωρήσει.
- Η ταινία ήταν προγραμματισμένη να βγει μέσα στο 2014. Εντέλει έκανε πρεμιέρα στη Γαλλία, ενώ στις ΗΠΑ πήρε μικρή διανομή ταυτόχρονα με την έξοδο σε video-on-demand.
- Σημαντικότατη εμπορική αποτυχία. Το φιλμ έβγαλε 5,1 εκατομμύρια δολάρια, με προϋπολογισμό 20.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 7/7/2015
Το 1985, κάποιος ή κάποιοι σκότωσαν μια μητέρα και τρεις από τις τέσσερρις κόρες της στη φάρμα τους. Η επιζήσασα 7χρονη Λίμπι Ντέι καταθέτει στη δίκη ότι αυτό ήταν έργο του αδελφού της, Μπεν, ο οποίος καταδικάζεται και κλείνεται φυλακή. 25 χρόνια μετά, η Λίμπι (Σαρλίζ Θερόν), ζώντας χωρίς καμία φιλοδοξία και χωρίς κοινωνικό κύκλο, εξακολουθεί να συντηρείται από δωρεές αγνώστων που στέλνουν εμβάσματα, «για το καημένο κοριτσάκι». Ένας νεαρός από μια λέσχη όπου ασχολούνται από χόμπι με παλιά εγκλήματα, την παρακινεί, αρχικά έναντι χαρτζιλικιού, αφού τη βλέπει να αδιαφορεί, να αρχίσουν να ξαναψάχνουν την υπόθεση, καθώς τα μέλη της λέσχης πιστεύουν πως ο Μπεν είναι αθώος. Σταδιακά, η Λίμπι θα ξεκινήσει μια κυριολεκτική και εσωτερική αναδρομή στο παρελθόν.
Μετά την επιτυχία που είχε το «Κορίτσι που Εξαφανίστηκε» του Φίντσερ, ένα δεύτερο βιβλίο της Τζίλιαν Φλιν μεταφέρεται στην οθόνη, που μάλιστα ήταν στα σκαριά να γίνει απ’ το 2010. Το περίεργο είναι πως η σκηνοθεσία ανατέθηκε στον Ζιλ Πακέ-Μπρενέρ («Το Κλειδί της Σάρα», Κριστίν Σκοτ Τόμας), έναν άγουρο Γάλλο, έξω απ’ την αμερικανική κουλτούρα της επαρχίας, που μάλιστα ανέλαβε και το σενάριο. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, αλλά είναι φανερό πως είτε περιέχει είτε όχι κοινωνική εμβάθυνση σε θέματα οικονομικής ύφεσης κι αλλοπρόσαλλης αντίδρασης της νεολαίας που ασφυκτιά στη βλαχουριά (το ρίχνουν σε σατανισμούς και χέβι-μέταλ), τουλάχιστον το σενάριο θα έπρεπε να εστιάσει σ’ αυτό το κοινωνικό επίπεδο. Πίσω από το θρίλερ, θα έπρεπε να παρακολουθούμε μια κρίση (η μητέρα πιεζόταν προκειμένου να σώσει τη φάρμα, ο Μπεν είχε μια γκοθάδικη μελαγχολία, η φίλη του τάσεις τυχοδιωκτισμού). Αυτά περνάνε ξώφαλτσα, ως μέρος της πλοκής που από μόνη της δεν είναι και ιδιαίτερα πρωτότυπη, ούτε περιέχει ανατροπές, αν και σε κρατάει με τα αναπάντητα ερωτήματα -όπως όμως θα σε κρατούσε κι ένα ντοκιμαντέρ, απ` αυτά που αγαπούν να κάνουν οι Αμερικανοί πάνω σε αστυνομικά μητρώα. Δεν στερείται όμως σκηνοθεσίας, προκειμένου για ένα δραματικό θρίλερ, και η ατμόσφαιρα (πλάνα, χρώματα, μουσική) είναι καλή. Ακόμη περισσότερο, η Σαρλίζ Θερόν (έξυπνη ηθοποιός) μαζί με την Κριστίνα Χέντρικς («Mad Μen»), στον ρόλο της μητέρας που βλέπουμε σε φλας-μπακ, ανεβάζουν το όλο αποτέλεσμα με τις ερμηνείες τους. Κόντρα στα στερεότυπα, η Σαρλίζ κρύβει τα τραύματά της πίσω από μια ψυχρή, μαγκίτικη συμπεριφορά και η Χέντρικς μάς δίνει μια μάνα που το παλεύει φαινομενικά ήσυχα, με μια εσωτερική δύναμη. Βλέπεται, αλλά μπροστά στο «Κορίτσι που Εξαφανίστηκε», ωχριά.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
