Ο Άντονις Τζονσον δεν γνώρισε ποτέ τον διάσημο πατέρα του, τον παγκόσμιο πρωταθλητή βαρέων βαρών, Απόλο Κριντ, ο οποίος κι απεβίωσε πριν τη γέννηση του. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει αμφιβολία πως το μποξ τρέχει στις φλέβες του. Έτσι, ο Άντονις αποφασίζει να πάει στη Φιλαδέλφεια, τόπο του θρυλικού αγώνα του Απόλο Κριντ με τον σκληρό, πρωτοεμφανιζόμενο μποξέρ Ρόκι Μπαλμπόα. Με το που φτάνει στην Πόλη της Αδελφικής Αγάπης, ο Άντονις εντοπίζει τον Ρόκι και του ζητά να γίνει ο προπονητής του. Παρά την επιμονή του δευτέρου πως έχει αποσυρθεί από τον χώρο, ο Ρόκι θα δει στον Άντονις τη δύναμη και την αποφασιστικότητα που είχε γνωρίσει στον Απόλο, τον σημαντικότερο αντίπαλο του, που κατέληξε να γίνει ο στενότερος φίλος του. Συμφωνεί να τον αναλάβει και να τον προπονεί, έχοντας ο ίδιος να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο, πιο θανάσιμο από οποιονδήποτε αντιμετώπισε στο ρινγκ. Με τον Ρόκι στο πλευρό του, πολύ σύντομα ο Άντονις θα έχει τη δική του ευκαιρία στην κατάκτηση του τίτλου… μπορεί όμως να αποκτήσει όχι μόνο τη δύναμη, αλλά και την καρδιά ενός αληθινού μαχητή την ώρα του μεγάλου αγώνα;
Σκηνοθεσία:
Ryan Coogler
Κύριοι Ρόλοι:
Michael B. Jordan … Adonis ‘Donnie’ Johnson Creed
Sylvester Stallone … Robert ‘Rocky’ Balboa
Tessa Thompson … Bianca Taylor
Phylicia Rashad … Mary Anne Creed
Graham McTavish … Tommy Holiday
Wood Harris … Tony ‘Little Duke’ Burton
Ritchie Coster … Pete Sporino
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ryan Coogler, Aaron Covington
Στόρι: Ryan Coogler
Παραγωγή: Robert Chartoff, William Chartoff, Sylvester Stallone, Kevin King Templeton, Charles Winkler, David Winkler, Irwin Winkler
Μουσική: Ludwig Goransson
Φωτογραφία: Maryse Alberti
Μοντάζ: Claudia Castello, Michael P. Shawver
Σκηνικά: Hannah Beachler
Κοστούμια: Antoinette Messam, Emma Potter
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Creed
- Ελληνικός Τίτλος: Κριντ: Η Γέννηση ενός Θρύλου
Άμεσοι Σύνδεσμοι
Σεναριακή Πηγή
- Χαρακτήρες franchise: Rocky του Sylvester Stallone.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου (Sylvester Stallone).
- Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (Sylvester Stallone).
Παραλειπόμενα
- Σίκουελ, αλλά και spin-off της σειράς Ρόκυ.
- Είναι η πρώτη φορά στη σειρά που ο Sylvester Stallone δεν συμμετέχει στο σενάριο (επισήμως, μια και έγραψε ο ίδιος τους διαλόγους του δικού του χαρακτήρα), αλλά κι ως ρόλος δεν μάχεται σε ρινγκ για δεύτερη φορά μετά το Ρόκυ, η Γιγαντομαχία.
- Το αρχικό σενάριο των 204ων σελίδων ψαλιδίστηκε σε μεγάλο βαθμό, ενώ γυρίστηκαν δύο φινάλε για να επιλεχθεί το καταλληλότερο.
- Ο Michael B. Jordan γεννήθηκε το 1987, δύο δηλαδή χρόνια μετά τον μυθοπλαστικό θάνατο του Απόλο Κριντ.
- Καθώς η ταινία βρίσκονταν στο στάδιο της προετοιμασίας, ο Sylvester Stallone έχασε από ανακοπή καρδιάς τον μεγάλο του γιο, Sage Stallone. Αυτό τον οδήγησε σε νευρικό κλονισμό, αλλά ήταν ο Coogler που τον έπεισε να χρησιμοποιήσει την εδώ εμφάνιση του ως φόρο τιμής στον αδικοχαμένο νέο.
- Ο Michael B. Jordan πρόσθεσε 11 κιλά σε μύες, προπονούμενος 2 ως 3 φορές την ημέρα για 6 ημέρες την εβδομάδα. Επίσης, ακολούθησε αυστηρή δίαιτα επί έναν χρόνο, και δεν αποδέχτηκε να υπάρχει σωσίας του για τις σκηνές αγώνων, μαθαίνοντας ο ίδιος πρώτα όλα τα βασικά του αθλήματος.
- Ο Sylvester Stallone έγινε ο τρίτος στην ιστορία των Όσκαρ που βρίσκεται υποψήφιος τόσο για πρώτο ρόλο όσο και για δεύτερο ερμηνεύοντας τον ίδιο χαρακτήρα.
- Κοστίζοντας από 35 έως 40 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ έβγαλε από τα ταμεία 173,6, δίνοντας ώθηση στην περαιτέρω συνέχιση του franchise.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Τα τραγούδια της ταινίας αλλάζουν ρότα σε σχέση με τη σειρά, αφού ακούγονται χιπ-χοπ ήχοι. Κύριο τραγούδι εδώ είναι το Lord Knows από τον Meek Mill.
- Η Tessa Thompson ερμηνεύει μια τραγουδίστρια, και παράλληλα είναι η ίδια που ακούγεται στα τραγούδια Grip, Breathe και Shed You.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 17/3/2018
Είναι αρχικά καταπληκτικό το πώς ο Ryan Coogler ανταποκρίνεται τόσο ουσιαστικά στο χτίσιμο ενός νέου «Ρόκι». Δεν έχει κατά νου (εναλλακτικά… δεν έχει «διαταχτεί») να δημιουργήσει μια αυτοτελή ταινία, κι αυτό του στοιχίζει σεναριακά. Μα παρότι έχει ένα σενάριο που δεν παρέχει στον θεατή την παραμικρή σοβαρή έκπληξη, μοιάζει να εκμεταλλεύεται όσο του είναι δυνατόν αυτό του το σοβαρό μειονέκτημα. Πώς το πετυχαίνει αυτό; Απλά, διαβάζει όσο πιο ορθά μπορεί το τι επέφερε την τόσο μεγάλη επιτυχία στην ορίτζιναλ ταινία του 1976, και παράλληλα το τι έδωσε τότε την ώθηση σε εκείνη την ταινία να παράγει ένα σωρό σίκουελ. Και το μυστικό της τότε επιτυχίας το εντόπισε, και δεν κρύβονταν πουθενά αλλού παρά στους χαρακτήρες. Έτσι, ο νέος Κριντ είναι χτισμένος ως ένα προσγειωμένο πρόσωπο, ένας άνθρωπος που δεν θα παρασυρθεί εύκολα από την επιτυχία, σεβόμενος το δύσκολο παρελθόν του, μονογαμικός και πάνω από όλα συμπαθής σε όλα του, παρά τη σκληράδα που επιτάσσει το άθλημα. Πιο κοντά δηλαδή στον Ρόκι, παρά στον Απόλλο Κριντ, όπως τουλάχιστον αυτός είχε πρωτοσυστηθεί.
Αλλά μιλήσαμε για χαρακτήρες στον πληθυντικό. Ο Stallone, πχ, δεν εμφανίζεται εδώ απλά για να ενώσει το παλιό με το νέο όσον αφορά την εναλλαγή από Ρόκι σε Κριντ, αλλά και για να ανεβάσει τη συναισθηματική φόρτωση, προβάλλοντας όσο πιο συγκινητικά γίνεται τις αρετές της παλιάς σχολής, μεταφέροντας τις στον νέο μαθητή. Η Tessa Thompson-Μπιάνκα μπορεί να μην μοιάζει με την περίπτωση της Talia Shire-Άντριαν, αλλά συνδυάζει κι αυτή το ήθος με τη μοντέρνα εικόνα. Κάτι που συνολικά πασχίζει το φιλμ να πετύχει και με τους μικρότερους χαρακτήρες, να μην είναι δηλαδή ούτε αποκλειστικά μοντέρνο, ούτε παλιομοδίτικο, αλλά μια σύζευξη και των δύο.
Ο Ryan Coogler δεν θα γράψει ούτε μία εμπνευσμένη γραμμή εναλλαγής δράσης, αλλά είναι υπερβολικά προσεκτικός στις κινήσεις του. Εκτός από τους χαρακτήρες, ασχολείται πολύ με την τεχνική του, πάλι κι αυτή πάνω στην ίδια λογική μοντέρνου-παλιού, και επιμέρους ρίχνει δυνατές σεναριακές ατάκες (κυρίως μέσω του στόματος του Stallone, ώστε να μεταφερθούν ηπιότερα στη νέα εικόνα και να χτίσουν προσεκτικά τον νέο μύθο). Τεράστια προσοχή δίνει και στους δύο αγώνες. Στον πρώτο πετυχαίνει κάτι που φαντάζει ακατόρθωτο: ένα αθλητικό μονόπλανο, για το οποίο το πώς επιτεύχθηκε, μονάχα η ψυχούλα των δύο ηθοποιών-μποξέρ ξέρει. Στο δεύτερο, δε, ακολουθεί τη γενική λογική, προσφέροντας το απαραίτητο θέαμα που χρειάζονταν ως κλείσιμο (μια και γενικά λείπει από το φιλμ) για να κατοχυρώσει τη νέα γενιά των φαν, δίχως την ίδια ώρα να αφήσει δυσαρεστημένους όσους ήδη αγαπούν τα Ρόκι, και φυσικά έχουν καρφωμένους στη μνήμη τους εκείνους τους θρυλικούς του αγώνες στα ρινγκ.
Δεν μιλάμε καν για δραματική περιπέτεια, όπως ήταν τα σίκουελ των Ρόκι, αλλά για καθαρό αθλητικό δράμα. Κι ευτυχώς ποιοτικό, όσο φυσικά επέτρεπαν οι περί ανανέωσης franchise συνθήκες.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
