Μαμάδες Χωρίς Μωρό
- Baby Mama
- 2008
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αισθηματική, Κομεντί, Κωμωδία
Η Κέιτ έχει ήδη κάνει την επιλογή της στο ερώτημα: καριέρα ή οικογένεια; Στα 37 της είναι μια επιτυχημένη, ανύπαντρη επαγγελματίας, με την καριέρα της πάντα σε προτεραιότητα. Όταν όμως το βιολογικό της ρολόι χτυπά και αποφασίζει να γίνει μάνα, οι προσπάθειές της μένουν άκαρπες, και αποφασίζει να χρησιμοποιήσει την Άντζι ως παρένθετη μητέρα. Μόνο που η τελείως ανεξάρτητη κι επιπόλαιη Άντζι αποδεικνύεται η ίδια πολύ… μωρό για να φέρει ένα παιδί στο κόσμο, αλλάζοντας τη ζωή της Κέιτ για πάντα.
Σκηνοθεσία:
Michael McCullers
Κύριοι Ρόλοι:
Tina Fey … Katherine ‘Kate’ Holbrook
Amy Poehler … Angela ‘Angie’ Ostrowski
Greg Kinnear … Rob Ackerman
Dax Shepard … Carl Loomis
Sigourney Weaver … Chaffee Bicknell
Steve Martin … Barry Waterman
Romany Malco … Oscar Priyan
Maura Tierney … Caroline Holbrook
Holland Taylor … Rose Holbrook
Siobhan Fallon Hogan … δασκάλα τοκετού
Will Forte … Scott
Denis O’Hare … Δρ Manheim
James Rebhorn … ο δικαστής
Jason Mantzoukas … Jonothan
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Michael McCullers
Παραγωγή: John Goldwyn, Lorne Michaels
Μουσική: Jeff Richmond
Φωτογραφία: Daryn Okada
Μοντάζ: Bruce Green, Debra Neil-Fisher
Σκηνικά: Jess Gonchor
Κοστούμια: Renee Ehrlich Kalfus
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Baby Mama
- Ελληνικός Τίτλος: Μαμάδες Χωρίς Μωρό
Παραλειπόμενα
- Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον σεναριογράφο Michael McCullers, που όμως δεν είχε συνέχεια υπό αυτή την ιδιότητα.
- Η Amy Poehler αλλάζει κόμμωση σε κάθε σκηνή που εμφανίζεται, χωρίς ποτέ να επαναλαμβάνει την ίδια.
- Ο Richard Gere είχε πρόταση για τον Μπάρι, που όμως προσπέρασε.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 13/12/2016
Δεν είναι ακριβώς σάτιρα (και καλώς δεν είναι στην προκειμένη), απλά η ταινία κάνει πλάκα με τη σύγχρονη γυναίκα, που έχει ξεχάσει τη νοικοκυροσύνη και έχει επιλέξει την εργασία. Η Τίνα Φέι είναι μια καλή πρωταγωνίστρια και μέσα από αυτή την ταινία αναζήτησε τη μεγαλύτερη προβολή. Σίγουρα είναι καλύτερη από την πιο πετυχημένη -ή μάλλον πιο έμπειρη κινηματογραφικά- Έιμι Πόλερ, ακόμα κι αν είναι εκείνη που βγάζει περισσότερη ζωντάνια. Ο μεταξύ τους συγχρονισμός, δε, δεν είναι καθόλου άσχημος. Όμως, οι Γουίβερ, Μάρτιν, Κίνιαρ κάνουν τις καλύτερες εμφανίσεις, ακόμα κι αν είναι σε δεύτερους ρόλους. Η ταινία έχει πλάκα ανά σημεία, αλλά αποτυγχάνει να πει το παραπάνω σε ένα θέμα που δεν είναι εξαντλημένο ή να τραβήξει το χιούμορ σε άκρα, επενδύοντας και στο ρομάντζο ως ασφαλή μέθοδο αναζήτησης -γυναικείου- κοινού.
Βαθμολογία: