Ασίκ Κερίμπ, ο Φτωχός Ασίκης

Ένας όμορφος λαϊκός οργανοπαίκτης-ποιητής θέλει να παντρευτεί την αγαπημένη του, αλλά ο πατέρας της αντιτίθεται λόγω της κοινωνικής του θέσης, καθώς περιμένει πλούσιες προτάσεις για την κόρη του. Εκείνη ορκίζεται να τον περιμένει για χίλιες μέρες και νύχτες μέχρι να επιστρέψει με αρκετά χρήματα ώστε να πείσει τον πατέρα της. Στο ταξίδι για την αναζήτηση πλούτου συναντά πολλές δυσκολίες, αλλά με τη βοήθεια ενός καβαλάρη, δεν θα επιστρέψει με άδεια χέρια.

Σκηνοθεσία:

Sergei Parajanov

Dodo Abashidze (βοηθητικός)

Κύριοι Ρόλοι:

Yuri Mgoyan … Ashik Kerib

Sofiko Chiaureli … η μητέρα

Ramaz Chkhikvadze … Ali Aga

Konstantin Stepankov … ο δάσκαλος

Baia Dvalishvili … η αδελφή

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Gia Badridze

Μουσική: Cavansir Quliyev

Φωτογραφία: Albert Yavuryan

Μοντάζ: Sergei Parajanov

Σκηνικά: Gogi Aleqsi-Meskhishvili, Shota Gogolashvili, Sergei Parajanov, Niko Zandukeli

Κοστούμια: Eka Magalashvili

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Ashug-Karibi
• Ελληνικός Τίτλος: Ασίκ Κερίμπ, ο Φτωχός Ασίκης
• Διεθνής Τίτλος: Ashik Kerib
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Lovelorn Minstrel
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Hoary Legends of the Caucasus

Σεναριακή Πηγή

• Διήγημα: Ashik Kerib του Mikhail Lermontov.

Κύριες Διακρίσεις

• Ειδικό βραβείο σκηνικών στα Ευρωπαϊκά Βραβεία. Υποψήφιο για σκηνοθεσία.
• Ειδικό βραβείο επιτροπής στο φεστιβάλ της Κωνσταντινούπολης.
• Καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, φωτογραφία και σκηνικά στα Nika, τα εθνικά βραβεία της ΕΣΣΔ.

Παραλειπόμενα

• Έσχατη ολοκληρωμένη ταινία για τον Sergei Parajanov, που το 1990 θα φύγει από τη ζωή.
• Βασίζεται σε ένα διήγημα του 1837, που με τη σειρά του ήταν μια προσωπική απόδοση παραμυθιού, ευρέως διαδεδομένου -σε διαφορετικές εκδοχές- στην περιοχή του Καυκάσου.
• Όπως και στην προηγούμενη ταινία του, ο αρμένης Parajanov είχε στο πλάι του τον γεωργιανό ηθοποιό Dodo Abashidze ως βοηθό για τη σκηνοθεσία.
• Μίνιμαλ διάλογοι με το σενάριο απλά να βοηθάει τις αλλαγές της πλοκής, και έντονα χρώματα και μουσικές που ντύνουν το αζέρικο φολκλόρ σε όλες του τις διαστάσεις. Ο σκηνοθέτης είχε κάνει κάτι παρόμοιο για το φολκλόρ στοιχείο της Ουκρανίας (Στις Σκιές των Ξεχασμένων Προγόνων), της Αρμενίας (Το Χρώμα του Ροδιού) και της Γεωργίας (Ο Θρύλος του Κάστρου Σουράμ).
• Αφιερωμένο στον στενό φίλο του σκηνοθέτη, τον Andrei Tarkovsky, που είχε πεθάνει δύο χρόνια πριν.