Ντετέκτιβ «Ζώον»

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 16/6/2021

Το 1994 ήταν η χρονιά του Τζιμ Κάρεϊ. Από σχετικά γνωστός στην Αμερική λόγω της συμμετοχής του στην κωμική εκπομπή In Living Color, γίνεται παγκοσμίως δημοφιλής χάρη σε μια… μάσκα! Το The Mask κυκλοφορεί εκείνη τη χρονιά και ο Κάρεϊ γίνεται τεράστιος αστέρας αμέσως, ενώ λίγους μήνες μετά έρχεται το Dumb and Dumber για να αποδείξει ότι ο Τζιμ δεν ήταν ένα πυροτέχνημα για τον χώρο της κωμωδίας και κυρίως της “σωματικής” κωμωδίας. Από το 1994 μέχρι και το 2004 η καριέρα του ανεβαίνει συνεχώς, και καταφέρνει μέσα σε αυτή τη δεκαετία να δώσει κι ερμηνείες που ξέφευγαν από την καθαρά κωμική προσέγγιση (The Truman Show, Man On The Moon, Eternal Sunshine of the Spotless Mind).

Στις αρχές όμως του 1994 κυκλοφορεί ακόμα μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Τζιμ Κάρεϊ και είναι η πρώτη που αφήνει αχαλίνωτο τον Τζιμ! Το Ace Ventura, που ακολουθήθηκε από μία συνέχεια έναν χρόνο μετά, δεν έκανε την επιτυχία των επόμενων δύο ταινιών αλλά είναι αυτή που έστρεψε λίγο παραπάνω τα βλέμματα στο κωμικό ταλέντο του ηθοποιού. Ήταν μάλιστα η δική μου πρώτη επαφή με τον Κάρεϊ καθώς είδα το The Mask αρκετά χρόνια πιο μετά, και πρέπει να ομολογήσω ότι παρότι είμαι πια κατά πολύ μεγαλύτερος και ωριμότερος (;) από τότε, το Ace Ventura δεν παύει να με διασκεδάζει. Όχι στον ίδιο βαθμό που συνέβαινε παλιότερα, αλλά η ενέργεια του Κάρεϊ εξακολουθεί να με παρασέρνει.

Εδώ παρακολουθούμε τις περιπέτειες ενός ντετέκτιβ ζώων! Ιδιωτικός ερευνητής που αναλαμβάνει να βρει το κατοικίδιό σας. Μη φανταστείτε ότι έχει και πολλές δουλειές ο ήρωάς μας. Παλεύει να τα βγάλει πέρα στην καθημερινότητα του, ενώ έχει να αντιμετωπίσει και τον χλευασμό της τοπικής αστυνομίας. Τα πράγματα όμως θα αλλάξουν όταν κάποιος απαγάγει τη μασκότ της ομάδας Μαϊάμι Ντόλφινς, που είναι (τι άλλο;) ένα δελφίνι. Ο ντετέκτιβ ζώων, Έις Βεντούρα, αναλαμβάνει την υπόθεση και μια απίστευτη ιστορία ξετυλίγεται σιγά-σιγά.

Όλη η ταινία είναι ο Τζιμ Κάρεϊ! Η ενέργειά του, οι αυτοσχεδιασμοί, ο τρόπος που χρησιμοποιεί το σώμα του χάριν της κωμωδίας είναι άξια θαυμασμού. Ο Κάρεϊ αγαπάει τη σλάπστικ κωμωδία, αγαπάει την κωμωδία που καλείται να βγάλει γέλιο μόνο και μόνο με τη χρησιμοποίηση του ανθρώπινου σώματος, και ήδη από αυτή την ταινία αποδεικνύει ότι μπορεί να το κάνει αυτό πολύ καλά. Δεν θα καταφέρει ποτέ να έχει την αποδοχή που είχε ο Τζέρι Λιούις, που είναι ίσως ο πρώτος που σου έρχεται στο μυαλό στο άμεσο παρελθόν τής πριν τον Κάρεϊ εποχής, αλλά δεν παύει να έχει έναν δικό του τρόπο. Και όπως συμβαίνει πάντα με όλους τους ανθρώπους και κατ’ επέκταση με τους κωμικούς ηθοποιούς, σε κάποιους αρέσει και σε κάποιους όχι. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο για τον Τζιμ. Για κάποιους είναι ένας από τους κορυφαίους και για τους υπόλοιπους είναι ένας υπερκινητικός, κουραστικός τύπος.

Επιστρέφουμε όμως στα του Ace Ventura, για να πούμε δυο πραγματάκια για όλα τα άλλα πέραν του πρωταγωνιστή. Εδώ δεν μπορείς να βρεις πολλά θετικά δυστυχώς. Η πλειοψηφία των ηθοποιών φαίνεται απλώς να χαζεύει την ενέργεια του Κάρεϊ και να μην μπορούν να ακολουθήσουν τον ρυθμό του. Η Κόρτνεϊ Κοξ εμφανίζεται “ξύλινη”, η Σον Γιανγκ (!) μάλλον αναρωτιέται γιατί δέχτηκε τον ρόλο, και ο μόνοι που φαίνεται να κατανοούν σε τι ταινία παίζουν είναι ο Ούντο Κίερ και ο Τζον Κάπονταϊς, μόνιμος στόχος του Έις.

Σκηνοθέτης είναι ο Τομ Σάντιακ, ο οποίος έκανε μερικά επιτυχημένα φιλμ μέχρι και τις αρχές του 2000, τίποτα ιδιαίτερο όμως, ενώ το σενάριο γράφει ο ίδιος μαζί με τον Τζιμ Κάρεϊ και τον Τζακ Μπέρνστιν, που κινηματογραφικά δεν έχει να επιδείξει κάτι. Το σενάριο προσπαθεί να έχει μια δόση μυστηρίου με μια ανατροπή της τελευταίας στιγμής, για να δείξει το δαιμόνιο του Έις, τον οποίο παρουσιάζει σαν έναν εκκεντρικό, στα όρια της τρέλας τύπο, αλλά ιδιοφυή ως προς την προσέγγιση λύσης των μυστηρίων.

Είπαμε όμως ότι στην ουσία ο Κάρεϊ είναι όλη η ταινία. Αν σου αρέσει ο Κάρεϊ τότε θα περάσεις αρκετά καλά κι εδώ, και θα αφήσεις στην άκρη τα του σεναρίου, ερμηνειών και τα λοιπά. Είναι λίγο πιο “ξεθωριασμένο” το ύφος της ταινίας, αλλά είναι ενδεικτική της κωμικής ευφυίας του πρωταγωνιστή της.

Βαθμολογία: